Toplumsal hayatın her alanından yadsınamaz örnekleri içinde barındıran atasözleri toplumun ortak duyuş ve düşünüşünün güzel ve yalın bir şekilde ifade edilmiş halidir. Bu sözlerde ait olduğu toplumun yaşayışına dair pek çok şeyini görmek mümkündür. Sanatçı da içinde yaşadığı toplumun duyuş ve düşünüş tarzından etkilenmiş ve bu etkiyi meydana getirdiği eserine yansıtmıştır. Klasik şairlerimizin şiirlerinde de atasözlerinin tesiri açıkça kendini göstermiş ve özellikle toplumdan uzaklığıyla eleştirilen şairler, eserlerinde halkın ortak malı olan atasözlerini kullanarak yıllardır kendilerine yapılan bu eleştirileri haksız çıkaracak nitelikte başarılı örnekler ortaya koymuşlardır. Bu makale için Divan şiirinde yer alan atasözlerine müstakil olarak yer veren günümüz harfleriyle basılmış dört eser incelenmiş ve bu dört eser içerisindeki atasözleri “Acımasızlık, ah etmek, ağlamak, alışkanlık, asilik, aşırılık, avunmak, ayrılık, bencillik, bıkkınlık, çaresizlik, çekingenlik, dert çekme, dışlanma, fesatlık, gaddarlık, gammazlık, gurbet, gönül yıkmak, güvensizlik, kötülüğe sevinmek, hayal kurmak, hayret, hırs, hıyanet, hüzün, iğrenmek, ikiyüzlülük, inat, inkâr, intikam, isyan, itici bulma, iz bırakmak, kaygı, kibir, kin, korku, kötülük, küçümseme, minnet, mutsuzluk, nefret, öfke, övünç (gurur), öykünmek, perişanlık, pişmanlık, şaşırma, şikâyet, şüphe, telaşa kapılma, utanmazlık, üzüntü, üzüntüyü arttırmak, yalnızlık” başlıkları altında olumsuz duygular bağlamında bir değerlendirmeye tabi tutulmuştur.