AHMET ASLAN, İlkay ASLAN, Ahmet ÖZMERİÇ, Tolga ATAY, Ali ÇALOĞLU, MEHMET NURİ KONYA

Acil el yaralanmalarında deneyimlerimiz:5 yıllık verilerin epidemiyolojik değerlendirmesi

AMAÇ: Acil el yaralanmalarına sık rastlanmakta ve acil servislerin iş yükünü önemli ölçüde artırmaktadır. Ülkemizde ciddi iş gücü ve fonksiyon kaybına yol açan el yaralanmalarının epidemiyolojisine ışık tutması için beş yıllık olgularımızın değerlendirilmesi amaçlanmıştır. YÖNTEM: Hastanemiz acil servisine başvuran ve kliniğimizce değerlendirilerek tedavisi yapılan 196 hasta; yaş, cinsiyet, meslek, yaralanan el, dominant el, yaralanma mekanizması, yaralanan yapı, yaralanma bölgesi gibi demografik, etyolojik ve klinik özellikleri bakımından tıbbi kayıtlar esas alınarak retrospektif olarak incelendi. BULGULAR: Olguların 146'sı (%74,5) erkek, 50'si (%25,5) kadın hastaydı. Ortalama yaş; 31,09±15,28 (2-82) idi ve en sık 21-30 yaş grubunda (%31,1) görülmekteydi. Yaralanmaların 107'si (%54,6) sağ el, 87'si (%44,6) sol el, 2'si (%1,0) her iki elde meydana gelmişti ve bunlardan 120'si (%61,2) dominant, 76'sı (%38,8) nondominant eldi. Hastaneye başvurma süresi ortalama 3,55±1,79 saatti ve en sık 4-6 saat aralığında idi. En çok sonbahar aylarında (%30,1) yaralanma olmuştu. Meslek grubuna göre en sık (%54,6) işçilerde rastlanmaktaydı ve etyolojisine bakıldığında ise en sık (%34,7) iş kazları sonucu meydana gelmişti. Eldeki en sık yaralanan yapı %32,7 ile tendonlar idi. Diğer yandan tüm hastaların %10,2’sini oluşturan 20 olgu amputasyonla sonuçlandı. Bu olgular; en sık iş kazaları sonucu meydana gelmişti ve çoğunda tedaviye kadar geçen süre altı saatin üzerindeydi. SONUÇ: Bu çalışmanın sonuçları el yaralanmalarının en çok genç erkek işçilerde ve iş kazalarında geliştiğini, elin fonksiyonunda önemli bir yeri olan tendonların en sık yaralanan yapı olduğunu ve azımsanmayacak oranda amputasyonla sonuçlandığını göstermektedir. Bu durum genç erkek işçilerde önemli oranda özürlülük ve iş gücü kayıplarına neden olmaktadır.

Experience in acute hand injuries: Epidemiological data from 5 years period

AIM: Acute hand injuries or traumas are very common and increase the work load in emergency clinics. Our aim was to enlighten the epidemiology of hand injuries cases in 5 years period that lead to function loss and work capacity in our country. METHOD: One hundred and ninetysix patients admitted to Emergency Clinic and being treated were evaluated retrospectively according to the clinical records. Demographic, etiologic and clinical characteristics of the patients; age, sex, occupation, injured hand, dominant hand, injury profile, injured tissue and area were recorded. RESULTS: One hundred and fortysix patients (74.5%) were male and 50 (25.5%) were female. Average age was 31,09±15,28 (2-82) and most cases were in 21-30 age (31.1%) range. 107 of all injuries were at right hand (54.6%), 87 were at left hand(44.6%), two were (1%) at both hands. 120 of all injuries (61.2%) were dominant, 76 (38.8%) were non-dominant hands. Admittance time to the hospital was average 3.55±1.79 hours and mostly between 4-6 hours. Most patients were injured in autumn (30.1%). According to the occupation, 107 cases (54.6%) were labours. 68 cases (34.7%) were happened due to the occupational accident. Most injured parts were tendons (32.7%). İn addition to 20 cases (10.2%) were result with amputation.These cases injured most in occupational accident and mostly admitted to emergency clinic after 6 hours. CONCLUSION : According to the results of the present study, hand injuries and traumas mostly occur in young male labours and in occupational accidents. Tendons that have an important role in hand functions are the most injured tissue part. Hand injuries are treated with finger amputation in wide range of cases. This situation causes disability and work loss in young male labours.

PDF

___

1. Keskin D, Seçkin Ü, Bodur H, Sevil A, Erdoğan B, Akyüz M. Tendon Yaralanmalı Hastalarımızın Klinik Özellikleri. Türk Fiz Tıp Rehab Derg 2005;51(3):94-97.
2. Sanal TH. El ve el bileği kemik doku yaralanmaları: nedenler, işgücü kaybı. Gülhane Tıp Dergisi 2006; 48: 215-7.
3. Devenport M and Sotereanos DG. İnjuries to hand and digits in Tintinalli’s Emergency Medicine. A Compherensive Study Guıde. 7th.ed. Tintinalli JE (Editor-in-Chief). Sec:22 Chapter:265 pp:1796- 1807. The Mc Graw-Hill Companies, İnc. 2011, New York ,USA
4. Tuncalı D, Toksoy K, Terzioğlu A, Aslan G.Üst extremite akut tendon yaralanmaları: Epidemiyolojik değerlendirme. Türk Plast Rekonstr Est Cer Derg 2005;13(2):114-8.
5. Nieminen, S. Nurmi, M. And Isberg, il. Hand injuries in Finland. Scandinavian Journal of Plastic and Reconstructive Surgery 1981;15:1:57-60.
6. de Putter CE, Selles RW, Polinder S, Panneman MJ, Hovius SE, van Beeck EF.Economic impact of hand and wrist injuries: health-care costs and productivity costs in a population-based study. J Bone Joint Surg Am. 2012 May 2;94(9):e56. doi: 10.2106/JBJS.K.00561.
7. Karasoy A, Sakinsel A, Gözü A, Kuran İ, Baş L. Acil el yaralanmalarında deneyimlerimiz. Ulusal Travma ve Acil Ceerahi Dergisi 1998;4(4):265-9.
8. Karşıdağ S, Uğurlu K,Baş L. Acil el yaralanmaları. ŞEH Tıp Bülteni 2006;40(3):7-17.
9. Gideroğlu K, Sağlam İ, Çakıcı H, Özturan KE, Güven M, Görgü M. Bolu yöresi el yaralanmalarının epidemiyolijisi: retrospektif klinik çalışma. Abant Med J 2012;1(1):13-15.
10. Vural CA, Yazıcı İ Karakaya Eİ, Demir OÜ, Çavuşoğlu T, Vargel İ. Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesinde Acil El Yaralanmalarının Retrospektif Değerlendirilmesi. KÜ Tıp Fak Derg 2009; 11(1):8- 10.
11. Söyüncü S, Bektaş F, Oktay C, Göksu E, Eray o. Basit el kesilerinde profilaktik sistemik antibiyotik kullanımı gerekli midir? Türkiye Acil Tıp Dergisi 2004;4(2):55-8.
12. Angermann, P. And Lohmann, M. injuries to the hand and wrist. A study of 50272 İnjuries Journal of Hand Surgery Br.1993; 18B: 642-4.
13. Sorock GS, Lombardi DA, Hauser RB, Eisen EA. Acute traumatic occupational hand injuries: Type, location, and, severity. J Occup Environ Med 2002;44:345-51.
14. Ünlü RE, Ünlü EA, Orbay H, Şensöz Ö, Ortak T. Ezici el yaralanmaları. Ulusal Travma ve Acil Cerrahi Dergisi 2005; 324-8.
15. Dinçer F, Çetin A, Çeliker R, Çetin M. Causes and consequences of hand injuries requiring hand rehabilitation. Eur J Phys Med Rehabil 1998;8:113-5.
16. Ergüner H, İnanır M, Dursun N, Dursun E. Travmatik el yaralanmalı hastalarımızın klinik özellikleri. Romatol Tıp Rehab 2002;13:243-51.
17. Altan L, Bingöl Ü, Selçuk A, Özkan N. El yaralanmalı hastaların sosyodemografik özellikleri ve yaralanmanın karakteristik özelliklerinin rehabilitasyon sonuçlarına etkisi. Romatol Tıp Rehab 2002;13:236-42.
18. Altan L, Akın S, Bingöl Ü, Özbek S, Yurtkuran M. El Yaralanması ciddiyet Skoru’nun endüstriyel el yaralanmalarında prognozu belirlemedeki rolü. Ulusal Travma ve Acil Cerrahi Dergisi 2004;10(2):97-101.
19. Akoğlu H, Denizbaş A, Ünlüer E, Güneysel Ö, Onur Ö. Marmara Üniversitesi Hastanesi acil servisine başvuran travma hastalarının demografik özellikleri. Marmara Medical Journal 2005;18(3):113-22.
20. Panagopoulou P, Antonopoulos CN, Dessypris N, Kanavidis P, Michelakos T, Petridou ET. Epidemiological patterns and preventability of traumatic hand amputations among adults in Greece. Injury 2012(1): S0020-1383(12)00457-3. doi: 10.1016/j.injury.2012.10.008.
21. İş Sağlığı ve Güvenliği Kanun. Kanun no:6331, Resmi Gazete; sayı:28339, 30.6.2012.