Bu makalede, katı bir özne-eylem öbeği ikiliğine dayalı Türkçe cümle yapısı anlayışının, bu dilde öznenin eylem öbeği içerisinde yer alabileceği bir anlayış ile değiştililmesi gerektiğini iddia edeceğiz. Öncelikle, örneklerle ikinci tipteki cümle yapısının birincisinin yetersizliklerinin üstesinden gelebileceğini göstereceğiz. Ardından, soruna dillerin sınıflandırılması açısından yaklaşacağız. Türkçe için önerdiğimiz cümle yapısının Türkçe'nin ait olduğu dil ailesine en uygun cümle yapısı olduğunu göreceğiz.

In this pa per, we will argue that the vicw of Turkish sentence structure based on the rigid Subject-Verb Phrase (VP) dichotonıy must be replaced with one that allows subjects to occur VP-internally in this language. Firstly, we will denıonstrate with exanıples that a sentence structure of the latter type is capable of overcoming the shortcomings of a sentence structure of the fonner type. Afterwards, we will approach the problem from the perspective of classification of languages. We will see that the sentence structure which we propose for Turkish is the one that is most appropriate for the faınily of languages Turkish belongs to.