Yediuyur Kuzeybatı Polonya'da çok ender rastlanan bir türdür; ülkenin bu bölümünde yalnız üç lokaliteden bilinir. Bu lokalitelerden biri Sierakowski Seyir Parkı içinde bulunan yaklaşık 70 ha'lık izole bir koruma alanı olan "Buki nad Jeziorem Lutomskim" bölgesidir. Yediuyurların bu izole koruma bölgesinden diğer uygun ormanlara doğru yayılma olanağı çevredeki tarlalar, göller, kentsel alanlar ve çam ormanları gibi önemli engellerle ile kısıtlanmış gibidir. Bu nedenle yediuyurların Sierakowski Seyir Parkı içindeki uygun ormanlara salınarak yeniden yetiştirilmesi düşünülmüştür. Programa 1997 yazında başlanmış ve doğadan yeni yakalanmış, kafeste bir yıl tutulmuş ve kafeste doğmuş-büyümüş olmak üzere 3 farklı yediuyur içeren 25 bireylik ilk salıverme Eylül 1998'de, 18 bireylik ikinci salıverme de Eylül 1999'da yapılmıştır. Tüm yediuyurlar alıştırıldıktan sonra yeni yerlerine bırakılmışlardır. Eylül 1998'de salınan yediuyurlardan altı tanesi bir sonraki yıl yakalanmıştır. Eylül 1999'da bırakılan yediuyurlar radyo vericileri ile izlenmiştir. Kafeste bir yıl tutulmuş yediuyurların bir gecede katettikleri mesafe doğadan yakalanmış olanlarınkinden daha azdır. Bırakılan noktadan doğrusal olarak gidilen en uzun mesafe de yine kafeste bir yıl tutulmuş yediuyurlarda doğadan alınmışlarınkine göre daha azdır.

Edible dormouse (Glis glis) is a very rare species in north-western Poland; only three localities are known in this part of the country. One locality is in Sierakowski Landscape Park in an isolated reserve "Buki nad Jeziorem Lutomskim" (~70 ha). The spread of the edible dormice from this reserve to other suitable forests seems to be constrained by substantial barriers such as fields, lakes, urban areas and pine forest. The reintroduction of G. glis to Sierakowski Landscape Park has thus been proposed. The programme started in the summer of 1997. Forty-three dormice (among them: wild-caught, kept during a year in captivity and captive-bred) have been released so far. The first group (25 individuals) was released in September 1998 and the second (18 individuals) in September 1999. All edible dormice were acclimated to a new site before release. Six dormice from the group released in September 1998 were found in the next year. In September 1999 the released dormice were radio-tracked. The distances travelled per night by dormice kept in cages for one year were less than distances travelled by wild-caught dormice. The maximum linear distances dormice were found from the release points, were also less in animals kept for one year in cages.