Edirne ili merkez ilçe yeşil alan sisteminin peyzaj mimarlığı ilkeleri yönünden irdelenmesi

Kent yaşamı denilen çağdaş yaşam biçiminin sunduğu yapay çevre, özellikle insan doğasına aykırı, biyolojik anlamda yetersiz bir çevre kimliği yansıtmaktadır. Böyle bir ortamda insanların sağlıklı ve mutlu yaşamaları, kentin sosyo-ekonomik yapısının gelişmişliği buna bağlı olarak yeşil alan sisteminin gereksinimlere cevap verecek düzeyde olmasına bağlıdır. Açık ve yeşil alanların işlevsel olabilmeleri için, kişi başına düşen alan miktarı, donatı elemanları, her bir yeşil alanın kendi sınırları içinde hizmet yönünden niteliği ve görsel etkinliği önemlidir, bir başka deyişle alanın "peyzaj mimarlığı" ilkeleri doğrultusunda planlanmış olması gerekmektedir. Bu çalışma kapsamında, Edirne ili merkez ilçesinin mevcut yeşil alan sistemi peyzaj mimarlığı ilkeleri açısından irdelenmeye çalışılmış ve bu ilkeler doğrultusunda alınması gereken önlemler sunulmuştur. Araştırmalar sonucunda Edirne kentinde kişi başına düşen yeşil alan miktarlarının Türkiye standartlarının üzerinde olmasına rağmen aktif yeşil alanların işlevsel ve estetik yönlerden zayıf kaldığı belirlenmiştir. Aktif yeşil alanlardaki donatı elemanlarının yetersizliği, planlamalarda tasarım ilkelerine dikkat edilmemesi alanların kalitesini düşürmektedir.

The study of open green area system of Edirne city as regards landscape architectural principles

The artificial environment which is depended on the modern life style is particularly insufficient for human's nature in biological meaning. In such environment the happiness and health of the people is related with the socio-economical structure and the level of the open green areas. The amount of the open green areas per one person, equipments, quality and the visual effects are the facts that determine the function of the open green areas. Open green areas should be designed by the landscape architectural principles. In this study existing open green areas of Edirne province is studied and the measures are presented due to the results. It is observed that although the amount of the open green areas is above the average of Turkey, the functional and aesthetic quality is quite poor.

___

ANONİM, 1967. Edirne İl Yıllığı. Edirne.
ANONİM, 1993. EDİRNE, T.C. Kültür Bakanlığı, Tanıtım Eserleri Dizisi, Ankara.
ANONİM, 1999. Edirne Ticaret ve Sanayi Odası Tanıtım Rehberi, Edirne.
ANONİM, 2000. Edirne Orman İl Müdürlüğü Kayıtları, Edirne.
AKANSEL,C., 1990. Edirne Yeni Yerleşim Bölgesi ve İmar Düzeninin İncelenmesi, T.Ü.Yayınları, Edirne
BAKAN, K., 1987. Türkiye’de Kentsel Dış Mekanların Düzenlenmesi, TÜBİTAK Yayınları, Ankara.
BAYRAKTAR, A., 1973. İzmir Şehrinin İmarında Peyzaj Mimarlığı ile İlgili Problemler ve Prensipleri Tesbiti. İzmir.
GÜRSES, İ., 1968. Ankara Rekreasyon Planlama Esasları. İmar ve İskan Bakanlığı Planlama ve İmar Genel Müdürlüğü Bölge Planlama Dairesi Raporu, Ankara.
HASOL, D., 1990. Ansiklopedik Mimarlık Sözlüğü, Yapı Endüstri Merkezi Yayınları, İstanbul.
ORUÇ, N., 1992. Eskişehir’de İnsan Yeşil Alan İlişkisi. Tabiat ve İnsan Dergisi, Yıl : 26. Sayı :1. s : 37-38, Doğuş Matbaası. Ankara.
ŞAHİN, Ş., BARIŞ, M., 1998. Kentsel Doku İçerisinde Açık ve Yeşil Alan Standartlarını Belirleyen Etmenler. Peyzaj Mimarlığı Dergisi, İstanbul.
TÜMER, S., 1976. Rekreasyon Alan Ölçütleri, T.T.B. Planlama Dairesi Başkanlığı, Ankara.
TÜMER, A., 1987. Ankara’da Konut Yapım Süreçleri. Ankara.
UYSAL, Y., 1995. Kent Planlamada Yeşil Alan Standartlarının Saptanmasında Uygulanacak Kriterler. T.Ü. Yayınları, Edirne.
YILDIZCI, A.C., 1991. Türkiye’de İmar Planları Yapım ve Uygulamasında Yeşil Alan Sorunları. P.M. Dergisi, Sayı : 91/2, s :26-28 Ankara.