___

• Açıkalın, A. (1994). Teknik ve toplumsal yönleriyle okul yöneticiliği. Ankara: Pegem.
• Açıkalın, A. ve Turan, S. (2011). Bir anlam köprüsü inşa etme aracı olarak okullarda etkili iletişim. Ankara: Pegem Özel Eğitim ve Hizmetleri.
• Akbağ, M. ve Deniz, L. (2003). Öğretim elemanı ve öğretmen adaylarının birbirlerine yönelik algıları: Transaksiyonel analiz açısından bir değerlendirme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 3(2), 263-293.
• Aydoğan, İ. ve Kaşkaya A. (2010). İlköğretim okulu yöneticilerinin iletişim becerilerinin yönetici ve öğretmen görüşlerine göre değerlendirilmesi. GÜ, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30(1), 1-16.
• Baltaş, Z. ve Baltaş, A. (2009). Bedenin dili. İstanbul: Remzi.
• Başar, H. (1999). Sınıf yönetimi. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
• Bay, E., Kaya, İ. K. ve Gündoğdu, K. (2010). Demokratik yapılandırmacı öğrenme ortamı ölçeği geliştirilmesi. E-Journal of New World Sciences Academy, 5(2), 646-664.
• Bayar, S. A. ve Bayar, V. (2012). Akademisyen ve Öğrencilerin Araştırma Görevliliğine İlişkin Metaforik Algıları. Eğitimde Politika Analizi Dergisi, 1(1), 26-48.
• Bilen, M. (1995). Plândan Uygulamaya Öğretim. Ankara: Ankara Bas. San.
• Bolat, S. (1996). Eğitim öğretimde iletişim: Hacettepe Eğitim Fakültesi uygulaması. Hacettepe Eğitim Fakültesi Dergisi, 12, 75-78.
• Bourdieu, P. & Wacquant, L.J.D. (2003) Düşünümsel Bir Antropoloji İçin Cevaplar (çev. Nazlı Ökten). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Bourdieu, P. (1988). Homo academicus. Peter Collier (İngilizce çev.). Stanford University Press, Stanford ve California.
• Bozdoğan, B., Şengül, Ü. ve Bozdoğan A. E. (2013). Fen bilgisi öğretmen adaylarının bilim insanları hakkındaki bilgi düzeylerinin incelenmesi Giresun Eğitim Fakültesi örneği. Karadeniz Sosyal bilimler Dergisi, 9, 227-242.
• Bursalıoğlu, Z. (1991). Okul yönetiminde yapı ve davranış. Ankara: Pegem.
• Calhoun, C. (2010). Bourdieu Sosyolojisinin Ana Hatları. Güney Çeğin ve diğerleri (der.), Ocak ve Zanaat. Pierre Bourdieu Derlemesi içinde (s. 77-129). İstanbul: İletişim.
• Can, H. (2002). Organizasyon ve yönetim. Ankara: Siyasal.
• Choudhury, S. (2005). Interaction in second language classrooms. BRAC University Journal. 2(1), 77-82.
• Cihangir-Çankaya, Z. (2011a). Kişilerarası iletişimde dinleme becerisi. Ankara: Nobel.
• Cihangir-Çankaya, Z. (2011b). Kişilerarası ilişkiler ve iletişimde dinleme. A. Kaya, (Ed.), Kişilerarası ilişkiler ve etkili iletişim içinde (93-108). Ankara: Pegem.
• Clark, C. M., & Peterson, P. L. (1986). Teachers' thought processes. In M. C. Wittrock (Ed.), Handbook of Research on Teaching (3rd ed., pp. 255-296). New York: Macmillan.
• Creswell, J. W. (2007). Qualitative inquiry and research design: Choosing among five approaches. Thousand Oaks, CA: Sage.
• Çam, Ş. S. & Ünal Oruç, E. (2014). Learning Responsibility and Balance of Power. International Journal of Instruction, 7(1), 5-16.
• Çermik, H. (2013). Öğretmen adaylarının zihinlerinde canlanan resimdeki bilim insanı. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(33), 139-153.
• Çilenti, K. (1988). Eğitim teknolojisi ve öğretim. Ankara: Kadıoğlu.
• Demir, K. (2003). Örgütlerde iletişim yönetimi, (Editörler: C. Elma ve K. Demir), Yönetimde Çağdaş Yaklaşımlar, Uygulamalar ve Sorunlar, s. 135-161, Ankara: Anı.
• Dilekmen, M., Başcı, Z. ve Bektaş, F. (2008). Eğitim Fakültesi öğrencilerinin iletişim becerileri. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(2): 223-231.
• Doğan, Y. (2011). Dinleme eğitimi. Ankara: Pegem.
• Elgünler, T. Ç. ve Fener, T. Ç. (2011). İletişimin kalitesini etkileyen engeller ve bu engellerin giderilmesi. The Turkish Online Journal Of Design, Art And Communication – TOJDAC, 1(1), 35-39.
• Eren, E. (2001). Örgütsel davranış ve yönetim psikolojisi. İstanbul: Beta.
• Ergin, A. (2010). Eğitimde etkili iletişim. Anı.
• Ergin, A. Birol, C. (2005). Eğitimde iletişim (3. Baskı). Ankara: Anı.
• Ergün, M., Duman, T., Kıncal, R. Y. ve Arıbaş, S. (1999). İdeal bir öğretim elemanının özellikleri. Afyon Kocatepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi, 3, 1-11.
• Gökdağ, D. (2010). Etkili iletişimin engelleri. U. Demiray, (Ed.), Etkili iletişim içinde (109-131). Ankara: Pegem.
• Güleryüz, H. (1998). Programlanmış ilk okuma yazma öğretimi. Ankara: Pegem.
• Holmes, E. E., (1991). Democracy in elementary school classrooms. Social Education, 55, 176-178.
• Hull, J. (1990). Classroom skills. A teacher guide. London: Davis Fulton Pub.
• Jacobsen, D., Eggen, P., Kauchak, D., and Dulaney, C. (1985). Methods for teaching: A skill approach. Columbus: C. E. Merrill Pub. Comp.
• Kaya, H. İ., Taşdan, M., Kop, Y., ve Metin, M. (2012). Öğretmen adaylarının öğretim elemanlarının demokratik davranışlarına ilişkin algıları (Kars İli Örneği). Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 2(1), 39-50.
• Kaya, V. H., Afacan, Ö., Polat, D. ve Urtekin, A. (2013). İlköğretim öğrencilerinin bilim insanı ve bilimsel bilgi hakkındaki görüşleri (Kırşehir ili örneği). Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 14(1), 305-325.
• Keçeci, A. ve Taşocak, G. (2009). Öğretim elemanlarının iletişim becerileri: Bir Sağlık Yüksekokulu örneği. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Elektronik Dergisi, 2(4), 131-136.
• Kıncal, R. ve Işık, H. (2003). Demokratik eğitim ve demokratik değerler. Eğitim Araştırmaları, 3(11), 54-58.
• Kirk, J. & Miller, M. L. (1986). Reliability and validity in qualitative research. Beverly Hills, CA: Sage.
• Korkmaz, E., ve Erden, M. (2013). Demokratik bir eğitim ortamında eğitim programının özellikleri. NWSA: Education Sciences, 8(2), 209-224.
• Kumpulainen, K. & Wray, D. (2002). Classroom Interaction and Social Learning. London: Routledge Falmer.
• Kumral, O. (2009). Öğretmen adaylarının öğretim elemanlarının davranışlarına yönelik algıları. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(25), 92-102.
• Kuzu, T. S., (2003). Eğitim-öğretim ortamında etkili sözel iletişim. Milli Eğitim Dergisi, 158, 14-24.
• Maslow, A. H. (1943). A theory of human motivation. Psychological Review, 50, 370-396.
• Mattern, M., (1997). Teaching democratic theory democratically. Political Science and Politics, 30(3), 510-515.
• Meder, M. ve Çeğin, G. (2011). Bourdieu'yü okumak: Post-pozitivist bir sosyolojinin imkânı üzerine. University of Gaziantep Journal of Social Sciences, 10(1), 233-256.
• Memişoğlu, S. P. (2011). Sınıfta iletişim süreci. M. Şişman ve S. Turan (ed.) Sınıf Yönetimi içinde (s. 133-146). Ankara: Pegem Akademi.
• Mosley, D. C., Megginson, L. C. & Pietri, P. H. (2001). Supervisory management-the art of empowering and developing people. Ohio: South Western Cincinnati College.
• Navora, L. (1999). Gerçekten beni duyuyor musun?. İstanbul: Sistem.
• O’Neill, G. & McMahon, T. (2005) Student–centered learning: What does it mean for students and lecturers?. O’Neill, G., Moore, S., McMullin, B. (Eds.) In Emerging Issues in the Practice of University Learning and Teaching. Dublin: AISHE.
• Ocak, G. (2012). Öğretmenlerin yapılandırmacı öğrenme ortamı kurma başarılarının öğretmen ve öğretmen adaylarınca değerlendirilmesi. Eğitim ve Bilim, 37(166), 25-40.
• OECD (2009). 21st century skills and competences for new millennium learners in OECD Countries. OECD Education Working Papers, No. 41, OECD publishing, doi:10.1787/218525261154
• Oskay, G. (1997). Üniversite öğrencilerinin kimlik gelişim düzeylerinin bulundukları fakülte ve anabilim dallarına göre incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13, 63-73.
• Özaydınlık, K., Kabaran, H., Göçen, G. ve Altıntaş, S. (2014). Öğretmen adaylarının öğretim elemanlarında bulunan öğretmenlik niteliklerine ilişkin algıları (Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi örneği). Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 9(8), 697-710.
• Özbay, M. (2010). Anlama teknikleri II: Dinleme eğitimi. Ankara: Öncü.
• Özdemir, E. ve Üzel, D. (2010). İlköğretim matematik öğretmen adaylarının öğretim elemanı özelliklerine yönelik görüşlerinin incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(20), 122-152.
• Özgan, H. ve Aslan, N. (2008). İlköğretim okul müdürlerinin sözlü iletişim biçiminin öğretmenlerin motivasyonuna etkisinin incelenmesi. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1), 190-206.
• Özsöz, C. (2007) Pierre Bourdieu’nün Temel Kavramlarına Giriş. Sosyoloji Notları, 1, 15-21.
• Reobuck, C. (2000). Etkili iletişim (Çev: A. C. Akkoyunlu). İstanbul: Doğan.
• Saylan, N. ve Uyangör, N. (1998). Öğrenci görüşlerine göre Necatibey Eğitim Fakültesi öğretim elemanlarında bulunan öğretmenlik niteliklerinin belirlenmesi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(2), 35-67.
• Sinclair, K. E. (1987). Teacher anxiety, teacher effectiveness and student anxiety. Teaching and Teacher Education. 3(3), 249-257.
• Smith, R. (1990). The effective school. Lancaster: Educational Pub. Ltd.
• Solmuş, T. (2004). İş yaşamında duygular ve kişilerarası ilişkiler. İstanbul: Beta.
• Şahin, A. (2011). Öğretmen algılarına göre etkili öğretmen davranışları. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(1), 239-259.
• Şahin, H. (2011). Okulda kişilerarası ilişkiler ve iletişim. Alim Kaya (Ed.), Kişilerarası ilişkiler ve etkili iletişim içinde (s. 274-293). Ankara: Pegem.
• Şenel, T. ve Aslan, O. (2014). Okul öncesi öğretmen adaylarının bilim ve bilim insanı kavramlarına ilişkin metaforik algıları. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(2), 76-95.
• Şimşek, Y. (2003). Okul müdürlerinin iletişim becerileri ile okul kültürü arasındaki ilişki. Yayınlanmamış doktora tezi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Şimşek, Y. ve Altınkurt, Y. (2009). Endüstri meslek liselerinde görev yapan öğretmenlerin okul müdürlerinin iletişim becerilerine ilişkin görüşleri. Akademik Bakış, 17, 136-151. http://akademikbakis.org/17/9meslek.pdf
• Şişman, M. (2011a). Örgütler ve kültürler. Ankara: Pegem Akademi.
• Şişman, M. (2011b). Sınıf yönetimi ve disiplin modelleri. M. Şişman ve S. Turan (ed.) Sınıf Yönetimi içinde (s. 21-43). Ankara: Pegem Akademi.
• Taş, S. (2009). Öğretim elemanlarının sınıf içi ve sınıf dışı davranışlarının öğretim elemanı-öğrenci iletişimine yansımaları. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(9), 171-192.
• Tezcan, M. (1999). Eğitim Sosyolojisi. Ankara: Şafak.
• Tortop, H. S. (2013). Öğretmen adaylarının üniversite hocası hakkındaki metaforları ve bir değerlendirme aracı olarak metafor. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 3(2), 153-160.
• Turan, S. (2011). Sınıf yönetiminin temelleri. M. Şişman ve S. Turan (ed.) Sınıf Yönetimi içinde (s. 1-19). Ankara: Pegem Akademi.
• Tutkun, Ö. F. ve Gür Erdoğan, D. (2012). Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi öğrencilerine göre öğrenme-öğretme süreçlerinde öğretim elemanlarının yeterlikleri. Akademik Bakış Dergisi, 30, 1-11.
• Voltan Acar, N. (2010). İnsan ilişkileri ve iletişim (2. Baskı). Ankara: Nobel.
• Wallace, R. A. & Wolf, A. (2012). Çağdaş Sosyoloji Kuramları: Klasik geleneğin genişletilmesi (çev. L. Elburuz ve M. R. Ayas). Ankara: Doğubatı.
• Weimer, M. (2002). Learner-centered teaching. San Francisco: Jossey-Bass.
• Yazıcı, Ö. ve Gündüz, Y. (2010). Etkili eğitim denetiminde yaşanan iletişim engelleri ve bu engelleri aşma yolları. Kuramsal Eğitimbilim, 3(2), 37-52.
• Yel, A. M. (2003). Pierre Bourdieu (1930-2002). Journal of Academic Studies, 5(17), 49-53.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.