Simav yöresi tarım topraklarının bazı fiziksel ve kimyasal özelliklerinin araştırılması

Bu araştırma, Simav ilçesindeki farklı ürünlerin yetiştirildiği toprakların genel özelliklerini belirlemek amacı ile yapılmış ve 14 köy arazisinden 0-30 cm derinlikten alınan 46 adet toprak örneği üzerinde yürütülmüştür. Toprak örneklerinde pH, EC, kireç, organik madde ile bünye sınıfları belirlenmiştir. Araştırma yöresi toprak örneklerinin analiz sonuçları ile sınır değerler karşılaştırılarak yöre topraklarının verimlilik durumları belirlenmeye çalışılmıştır. Elde edilen bulgulara göre; toprak örneklerinin pH’sı çok kuvvetli asit ile hafif alkali arasında değişmekle beraber, büyük çoğunluğu nötr ve hafif alkali özellik göstermiştir. Toprakların tamamında tuzluluk sorunu bulunmamakta olup, %56.4’ünün kireçli ve az kireçli, yaklaşık %55’inin ise orta ve yüksek düzeyde organik madde içerdiği analiz edilmiştir. Toprak örneklerinin bünyesi ise tın ve kumlu tın arasında değişmiş ve %31.2’sinin tın, %28.1’inin kumlu tın, %18.7’sinin killi tın, %7.8’inin tınlı kum, %7.8’inin kumlu killi tın, %3.1’inin kil ve %3.1’inin ise siltli tın bünye sınıfında olduğu belirlenmiştir. Araştırma alanında en fazla değişkenlik gösteren toprak özelliğinin organik madde (VK=%122), en az değişkenlik gösteren toprak özelliğinin ise pH (VK=%15) olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Simav yöresi, tarım toprakları, fiziksel ve kimyasal toprak özellikleri

Investigation of some physical and chemical properties of agricultural soils in Simav district

This research was carried out on 46 soil samples collected from 0-30 cm depths from 14 rural fields in order to determine the general properties of the soil where different crops grown in Simav district. Soil pH, EC, organic matter and texture classes were determined. Results of the analysis of soil samples related to research area were compared with the limit values and fertility conditions of the soils were evaluated. According to the findings; while the soil pH varied from very strong acid to slightly alkaline, the majority showed neutral and slightly alkaline properties. There were no salinity problems in all soils, CaCO3 content of 56.4% of the samples were low limy and limy, and approximately 55% of soil samples were analyzed moderate and high-level organic matter content. Soil texture of the samples varied between loam and sandy loam; and 31.2% loam, 28.1% sandy loam, 18.7% clay loam, 7.8% loamy sand, 7.8% sandy clay loam, 3.1% clay, and 3.1% silty loam were determined. In general, variability of the soil parameters was found as highest in organic matter (CV=122%), and lowest in pH (CV=15%).

Keywords:

Simav district, agricultural soils, physical and chemical soil properties,

PDF

___

Akça MO, Türkmen F, Taşkın MB, Soba MR, Öztürk HS, 2015. Ankara Üniversitesi Kalecik Araştırma ve Uygulama Çiftliği topraklarının verimlilik durumlarının incelenmesi. Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Dergisi 3(2): 54-63.
Akça H, Taban N, Turan MA, Taban S, Ouedraogo AR, Türkmen N, 2017. Türkiye’de sarımsak tarımı yapılan toprakların verimlilik durumu. Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Dergisi 5(2): 93-100.
Anonim, 2018. Simav İlçe Tarım ve Orman Müdürlüğü. URL: http://www.simav.gov.tr/ilce-gida-tarim-ve-hayvancilik-mudurlugu.
Başar H, 2001. Bursa ili topraklarının verimlilik durumlarının toprak analizleri ile incelenmesi. Bursa Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 15: 69-83.
Başayiğit L, Şenol H, Müjdeci M, 2008. Isparta ili meyve yetiştirme potansiyeli yüksek alanların bazı toprak özelliklerinin coğrafi bilgi sistemleri ile haritalanması. Süleyman Demirel Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 3(2): 1-10.
Bouyoucos GJ, 1951. A Calibration of the hydrometer method for making mechanical analysis of soil. Agronomy Journal 43: 434-438.
Budak M, Günal H, Çelik İ, Acir N, Sırrı M, 2018. Dicle havzası toprak özelliklerinin yersel değişimlerinin jeoistatistik ve coğrafi bilgi sistemleri ile belirlenmesi ve haritalanması. Türkiye Tarımsal Araştırmalar Dergisi 5(2): 103-115.
Çolakoğlu H, 1985. Gübre ve gübreleme. E.Ü. Zir. Fak. Teksir no: 17 - I. Bornova-İzmir.
Dey P, Karwariya S, Bhogal NS, 2017. Spatial variability analysis of soil properties using geospatial technique in katni district of Madhya Pradesh, India. International Journal of Plant and Soil Science 17(3):1-13.
Doğan A, Erdal İ, 2018. Burdur ili tahıl yetiştirilen toprakların verimlilik durumlarının belirlenmesi. Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Dergisi 6(1): 39-45.
Fageria NK, Baligar VC, Jones CA, 1991. Growth and mineral nutrition of field crops. Marcel Dekker Inc., NY. USA.
Gee GW, Bauder JW, 1986. Particle-size analysis. In: Methods of Soil Analysis, Part 1, Physical and Mineralogical Methods. Soil Science Society of America, American Society of Agronomy, Book Series 5.1, South Segoe Road, Madison, USA, pp. 383-411.
Güçdemir İ, 2006. Türkiye gübre ve gübreleme rehberi. Genel Yayın No:231. Teknik Yayın No:T-69, Ankara.
Kacar B, Taban S, Alpaslan M, Fuleky G, 1998. Zincphosphorus relationship in the dry matteryield and the uptake of Zn, P, Fe and Mnof rice plants (Oryzasativa L.) as affected by the total carbonate content of the soil. 2nd International Zinc Symposium, Abstracts, s. 20, 2-3 October, Ankara, Turkey.
Karabulut A, Ünver İ, 2012. Çukurova’da alüvyal bir tarım arazisinde bazı toprak verimlilik parametrelerinin jeoistatistiksel modellemesi. Toprak Su Dergisi 1(2): 71-81.
Karaman MR, 2012. Bitki Besleme, GÜBRETAŞ Rehber Kitaplar Dizisi:2, ISBN: 978-605-87103-2-0.
Karaman MR, Brohi AR, Müftüoğlu NM, Öztaş T, Zengin M, 2012. Sürdürülebilir toprak verimliliği, Koyulhisar Ziraat Odası Kültür Yayınları, Tokat.
Kuştutan F, Ateş F, Akın A, 2017. Alaşehir ilçesinde (Manisa) superior seedless üzüm çeşidi yetiştirilen toprakların bazı fiziksel ve kimyasal özellikleri. Harran Tarım ve Gıda Bilimler Dergisi 21(1): 16-23.
Mulla DJ, Mc Bratney AB, 2001. Soil spatial variability. Handbook of Soil Science CRS. Pres: 321-352.
Nelson DW, Sommers LE, 1982. Organic matter. In: Methods of Soil Analysis, Part 2, Chemical and Microbiological Properties, Second Edition, Agronomy, No: 9, pp. 574-579.
Rhoades JD, Chanduvi F, Lesch S, 1999. Soil salinity assessment. In: Methods and Interpretation of Electrical Conductivity Measurements. Food and Agriculture Organization of the United Nations, Rome, Italy.
Rosen C, Becker R, Fritz V, Huthicson B, Percich J, Tong C, Wrigth J, 1999. Growing garlic in Minnesota. URL: http://www.extension.umn.edu/distribution/cropsystems/DC7317.html (Erişim tarihi: 24.06.2014).
Rowell DL, 1994. Soil science: Methods and applications. Singapore: Longman Scientific and Technical.
Sağlam M, Dengiz O, Özyazıcı MA, Erkoçak A, Türkmen F, 2014. Faktör analizi ile minimum veri setinin oluşturulması ve haritalanması: Samsun İli Örneği. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 51(2): 133-144.
Sancan M, Karaca S, 2017. Van-Erciş ilçesi Bayramlı köyü bağ alanlarının bazı toprak özelliklerinin belirlenmesi ve coğrafi bilgi sistemleri ile haritalanması. Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Dergisi 5(2): 55-62.
Sünal S, Dikmen Ü, Erşahin S, Aşkın T, Özenç DB, Tarakçıoğlu C, Korkmaz K, Kutlu T, 2016. Orta Karadeniz bölgesi kolüvyal-alüvyal topraklarında bazı kimyasal toprak özelliklerinin uzaysal değişkenliği. Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Dergisi 6(1): 61-66.
Şimşek C, Gündüz O, 2007. IWQ index: A GIS-integrated technique to assess irrigation water quality. Environmental Monitoring and Assessment 128: 277-300.
TKGM, 2018. Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğü Parsel Sorgulama Uygulaması. URL: https://parselsorgu.tkgm.gov.tr.
Tugay E, Sepetoğlu H, 1983. Tarla bitkileri. E.Ü. Zir. Fak. Teksir no: 74-II. Bornova.
Turan MA, Katkat AV, Özsoy G, Taban S, 2010. Bursa ili alüviyal tarım topraklarının verimlilik durumları ve potansiyel beslenme sorunlarının belirlenmesi. Bursa Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 24(1): 115-130.
Turgut B, Öztaş T, 2012. Bazı toprak özelliklerine ait yersel değişimin jeoistatistiksel yöntemlerle belirlenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 7(2): 10-22.
TÜİK, 2018. Türkiye İstatistik Kurumu Bitkisel Üretim İstatistikleri. URL: http://www.tuik.gov.tr.
Ülgen N, Yurtsever N, 1995. Türkiye Gübre ve Gübreleme Rehberi (4. Baskı). T.C. Başbakanlık Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü Toprak ve Gübre Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü Yayınları, Genel Yayın No: 209, Teknik Yayınlar No: T.66, Ankara.
Wilding LP, 1985. Spatial variability: It's documentation, accommodation and implication to soil surveys. In: Nielsen DR and Bouma J (Eds.), Soil Spatial Variability, Pudoc, Wageningen, pp: 166-194.
USDA, 2002. Soil Electrical Conductivity Classification: A Basis For Site-Specific Management In Semiarid Cropping Systems. Agricultural Research Center, Lincoln. Nebraska.
Yağanoğlu E, Aydın A, 2017. Erzurum ili Hınıs ilçesinde farklı bitkilerin yetiştirildiği toprakların bazı fiziksel ve kimyasal özelliklerinin araştırılması. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 48(2): 125-131.
Zhou Y, Wang Z, Sun W, Huang B, Shi X, Ji J, 2010. Spatial interrelations and multiscale sources of soil heavy metal variability in a typical urban–rural transition area in Yangtze River Delta region of China. Geoderma 156: 216-227.