SOSYAL HİZMET UZMANLARININ KORUNMAYA MUHTAÇ ÇOCUK BİRİMLERİNDE İHMAL VE İSTİSMAR VAKALARINA VERİLEN HİZMETLERİN NİTELİĞİNE İLİŞKİN GÖRÜŞLERİ

Çocuk ihmal ve istismarı sadece maruz kalan çocuğu ve aileyi değil aynı zamanda yaşadığı toplumu da etkileyen önemli bir sosyal sorundur. Bu açıdan, çocukların her tür ihmal ve istismardan korunmasında önemli görev üstlenen çocuk koruma hizmetlerinin incelenmesi ve değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu doğrultuda hazırlanan çalışmanın amacı, Korunmaya Muhtaç Çocuk (KMÇ) birimlerinde görevli sosyal hizmet uzmanlarının çocuk ihmal ve istismar vakalarına verilen hizmetlere yönelik düşünce ve görüşlerini; çocuk ihmal ve istismar vakalarını değerlendirme sürecindeki mesleki tutum ve yaklaşımlarını, alandaki sorunları ve çözüm önerilerini incelemektir. Nitel araştırma yöntemi ile tasarlanan çalışmada, Konya ilinde KMÇ birimlerinde görevli 12 sosyal hizmet uzmanıyla Nisan- Mayıs 2019 tarihleri arasında derinlemesine görüşmeler yapıldı. Verilerin çözümünde içerik analizi kullanıldı. Çalışmada elde edilen sonuçlarda; çocuk ihmal ve istismarı vakalarının ilk değerlendirme sürecinde ebeveynlerin aşırı tepkili, kaba ve görüşmeyi ret edici davranışlar gösterdikleri, mağdur çocuğa uygulanan baskının ihmal ya da istismarı açıklamasını zorlaştırdığı, sosyal hizmet uzmanlarının cinsel istismar ve ensest vakalarında durumu aile üyelerine açıklanmada güçlük çektikleri ve vakalarının değerlendirilmesinde kararsızlık yaşadıkları belirlendi. KMÇ hizmetlerinde yaşanan sorunlar arasında; nicelik ve nitelik yönünden personel eksikliği yaşandığı ve hizmet içi eğitimin olmadığı belirlendi. Belirtilen önerilerde; personel sayısının artırılması, hizmet içi eğitimlerin verilmesi, çocuğa yönelik cinsel istismar alanında yüksek lisans mezunu meslek elemanlarının çalıştırılması ve süpervizörlük sisteminin getirilmesi yer aldı.

Anahtar Kelimeler:

Korunmaya Muhtaç Çocuk Birimi, İhmal ve İstismar Mağduru Çocuk

Opinions of Social Workers on the Quality of Services Provided for Cases of Neglect and Abuse in Child Protection Units.

Child neglect and abuse is an important social problem that affects not only the child and the family being exposed, but also the society in which they live. In this respect, child protection services, which play an important role in protecting children from all kinds of neglect and abuse, should be examined and evaluated. The aim of this study is to examine the opinions and remarks of social workers in the Child Protection Units (CPU); their professional attitudes and approaches in evaluating child neglect and abuse cases; and the problems they face and their solution offers in this respect. In this study, which was designed with qualitative research method, in-depth interviews were conducted with 12 social workers working in Child Protection Units in Konya between April-May 2019. Content analysis was used for data analysis. In the initial evaluation process of child neglect and abuse cases, it was determined that the parents were overreacting, rude and refusing the interview; the pressure applied to the victim child made it difficult to explain neglect or abuse; the social workers had difficulty in explaining sexual abuse and incest cases to the family members and they were indecisive in the evaluation process. Among the problems experienced in child protection services; it was determined that there was a lack of employee in terms of quantity and quality and there was no in-service training. Increasing the number of employees, providing in-service trainings, employing post-graduate professionals in the field of sexual abuse and introducing a supervisory system were among the suggestions mentioned.

Keywords:

Child Protection Units, Child Victims of Neglect and Abuse,

PDF

___

Acehan S., Bilen A., Ay M. O., Gülen M., Avcı A., İçme F. (2013). Çocuk istismarı ve ihmalinin değerlendirilmesi. Arşiv Kaynak Tarama Dergisi, 22(4), s.591-614.
ASUMA (Acıbadem Mehmet Ali Aydınlar Suç ve Şiddetle Mücadele, Uygulama ve Araştırma Merkezi) İMDAT (Şiddeti Önleme ve Rehabilitasyon Derneği) (2018). Türkiye'de Çocuk İstismarı Raporu. Erişim adresi: http://imdat.org Erişim tarihi: 24.03.2019
Berger, L.M. ( 2004). Income, family structure, and child maltreatment risk. Children and Youth Services Review 26, 725– 748.
Bilgin N. ve Aydemir M. (2013). İhmal Edilen Bir Çocuğun Kurum Bakımına Alınması: Olgu Sunumu. CausaPedia 2013;2:343
Buz S., Düzyurt K., Sağlam M. (2015). Aile mahkemesinde çalışan sosyal çalışma görevlilerinin sosyal inceleme raporlarına ilişkin değerlendirmeleri: Ankara adliyesi örneği. Toplum ve Sosyal Hizmet. 26 (2), 7-29.
Canatan, K. ve Yıldırım E. (2009). Aile Sosyolojisi. I. Basım, Açılım Kitap: İstanbul.
Colby, B. (2005). The causation of child abuse. N. Frost. (Edt.), Child Welfare: Major Themes in Health and Social Welfare, Volume III.
De Panfilis D., and Salus. M.K. (2010). Child Protective Services: A Guide for Caseworkers. Ed: Terrance R Langely. Child Protection, the Courts and Social Workers. Nova Science Publishers. New York.
Drake B., Jonson-Reid M., Sapokaite L. (2006). Re-reporting of child maltreatment: Does participation in other public sector services moderate the likelihood of a second, maltreatment report? Child Abuse Negl. 2006 Nov; 30(11): 1201–1226.
Finkelhor, D. (1993). Epidemiological factors in the clinical identification of child sexual abuse. Child Abuse & Neglect 17, 67-70.
Finkelhor, D. (2005). Risk factors in sexual victimization of children. N. Frost. (Edt.), Child Welfare: Major Themes in Health and Social Welfare, Volume III.
Gültekin, G., Ruban, C., Akduman, B., Korkusuz, İ. (2006). Çocuk ve cinsel istismar. Adli Psikiyatri Dergisi, 3 (1), 9-14.
Güner Ş.İ., Güner S., Şahan M.H. (2010). Çocuklarda Sosyal ve Medikal Bir Problem; İstismar. Van Tıp Dergisi: 17 (3): 108-113, 2010
Karataş, K. (2007). Türkiye’de Çocuk koruma sistemi ve koruyucu aile uygulamaları üzerine bir değerlendirme. Toplum ve Sosyal Hizmet, 18 (2), 7-19.
Koca M. (2012 ). Çocuk istismarında ihbar yükümlülüğü. İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 3 (1) s.113-128.
Krase, K. S. and De-Long Hamilton, T. A. (2015). Preparing social workers as reporters of suspected child maltreatment. Social Work Education, 34 ( 8), 967–985.
Küçük, S. (2016). Analyses of Child Sex Abuse Cases in Turkey: A Provincial Case, Journal of Child Sexual Abuse, 25 (3), 262-275,
McClennen, J.C., Keys A.M., Dugan-Day, M.L. (2016). Social Work and Family Violence. 2. Basım. Springer Publishing Company. USA.
Maiter, S. Palmer, S., Manji, S. (2012).Strengthening Social Worker–Client Relationships in Child Protective Services Addressing Power Imbalances and “Ruptured” Relationships. Child Maltreatment A Collection of Readings. Ed: John e. B. Myers. SAGE Publications,USA.
McGregor, K. (2009). When social workers lose it. Community Care, 1797, 16–17.
Maguire-Jack K, Cao Y, Yoon S. ( 2018). Racial disparities in child maltreatment: the role of social service availability. Child Youth Serv Rev. 86:49-55.
Mitnick D.M., Smith Slep A. M. Heyman R.E.,, Malik J. (2016). Child protective services decision-making: Problems and staff views. Child maltreatment emerging issues in practice, care and prevention. ed: Angelo P. Giardino. Nova Publisher. New York.
Öztürk, A. B. (2009). Çocuğun cinsel istismarı ve aileyle çalışma. Toplum ve Sosyal Hizmet, 20 (2), 89-98.
Pelendecioğlu B. ve Bulut S. (2009). Çocuğa yönelik aile içi istismar. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Dergisi, 9 (1) s. 49-62.
Poblete X. (2003). Overview of child abuse and neglect. Protecting Children from Abuse and Neglect in Primary Care, Michael J. Bannon and Yvonne H. Carter (eds), Oxford, Oxford University Press, 2003
Polat Uluocak G. ve A İçağasıoğlu Çoban A. (2011). Çocuk istismarı alanında çalışan sosyal hizmet uzmanları açısından profesyonel karar verme. Toplum ve Sosyal Hizmet, 22 (2), s.161-173.
Resmi Gazete, 15 Temmuz 2005. 5395 sayılı “Çocuk Koruma Kanunu”
Resmi Gazete, 24 Aralık 2006, 26386 sayılı “Çocuk Koruma Kanununun Uygulanmasına İlişkin Usul ve Esaslar Hakkında Yönetmelik”.
Sibel Kucuk (2016) Analyses of Child Sex Abuse Cases in Turkey: A Provincial Case, Journal of Child Sexual Abuse, 25:3, 262-275, DOI: 10.1080/10538712.2016.1153557
Stokes J. and Taylor J. (2014). Does Type of Harm Matter? A Factorial Survey Examining the Influence of Child Neglect on Child Protection Decisionmaking. Child Care in Practice, 20 (4); 383–398.
Şahin, F. ve Taşar, M.A. (2012). Cinsel istismar ve ensest. Türk Pediatri Arşivi Dergisi, 47, 159- 164.
Tufford, L., Bogo, M., Asakura, K. (2015). How do social workers respond to potential child neglect? Social Work Education, 34(2), 229-243.
Tuncer B. ve Erdoğan T. (2018). Korunmaya muhtaç çocuklar ve korunmaya muhtaç çocuklara sağlanan bakım yöntemleri. IBAD 3(2), 515-527.
Uğurlu Z. ve Aksoy Gülsen İ. (2014). Çocuk hakları ve hukuki bağlamda çocuğun ihmal ve istismardan korunması. International Journal of Social and Educational Sciences, 1 (1).
UNICEF (2015) Riskler ve Çocuk Koruma. Erişim adresi: http://unicef.org.tr/sayfa.aspx? id=22&mnid=65&d=1&dil=tr Erşim tarihi: 22.03.2019
Yalçın, N. (2011). Türkiye‟de Çocuk İstismarı ve Çözüm Önerileri, Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Yönetimi Anabilim Dalı, Hastane ve Sağlık Kurumları Yönetimi Bilim Dalı, Yüksek Lisans Projesi, İstanbul.
Yazıcı, E. (2012). Korunmaya muhtaç çocuklar ve çocuk evleri. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9 (18), 499-525.
Yolcuoğlu İ.G. (2009). Türkiye'de Çocuk Koruma Sisteminin Genel Olarak Değerlendirilmesi. Aile ve Toplum, 11(5), 43-57.