SAĞLIK KURUMLARINDA DIŞ ÇEVRE ANALİZİ

Sağlık kurumlarının başarılı olabilmesi için içinde bulundukları dış çevreye etkili bir şekilde konumlandırılmaları gerekmektedir. Dış çevre analizi bir organizasyonu etkileyecek dış çevredeki stratejik konuların belirlenmesi ve anlaşılması ile bunların organizasyon üzerindeki etkilerinin tespit edilmesi sürecidir. Dış çevre analizi sürecinin sonuçları organizasyonun strateji, misyon ve amaçlarının geliştirilmesini etkileyecektir. Bu çalışmanın amacı, sağlık kurumlarının dış çevresini ayrıntılı olarak tanımlamaya çalışmaktır. Sağlık kurumlarının dış çevresi, genel çevre, sağlık hizmetleri çevresi ve hizmet alanı çevresindeki birey ve kurumlardan oluşmaktadır. Bu çalışmada dış çevre analizi sürecinin adımları tarama, izleme, tahmin ve değerlendirme aşamalarını kapsamaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Stratejik yönetim, dış çevre analizi, sağlık kurumları

External Environmental Analysis in Healthcare Organizations

To be successful health care organizations must be effectively positioned within their external environment in which they operate. External environmental analysis is the process of identifying and understanding the strategic issues that will impact the organization in the external environment and determining their implications for the organization. The results of external environmental analysis process affect the development of organization’s strategy, mission and objectives. The aim of this paper is to provide a comprehensive description of the external environment for health care organizations. This environment includes individuals and organizations in the general environment, health care environment, and the service area of health care organizations. In this paper, the steps in the external environmental analysis comprise of scanning, monitoring, forecasting and assessing processes.

Keywords:

Strategic management, external environmental analysis, healthcare organizations,

PDF

___

Aktan, C. C. (2006). Sağlık Bakanlığı Organizasyon ve Yönetiminde Yaşanan Sorunlar ve Mevcut Durum Analizi. Erişim Tarihi: 20.07.2011, http://www.canaktan.org/ekonomi/saglik-degisim-caginda/pdf-aktan/du- rum-analizi.pdf
Alkhafaji, A. F. (2003). Strategic Management Formulation, Implementation, and Control in a Dynamic Environment. Binghamton: The Haworth Press, Inc.
Aydın, S. (Ed.). (2004). Aile Hekimliği Türkiye Modeli. Ankara: Sağlık Bakanlığı.
Curian, J. (2008). Strategic Leadership and Health Care Delivery. In K. V. Ramani, D. Mavalankar & D. Govil (Eds.), Strategic Issues and Challenges in Health Management. New Delhi: SAGE Publications Inc.
Çelik, Y., ve Seiter, A. (2008). Turkey: Pharmaceutical Sector Analysis. Erişim Tarihi: 26.07.2011, http://siteresourc-es.worldbank.org/INTHSD/Resourc- es/376278-1250623752714/Turkeyphar- maceuticalsectoranalysis.pdf
Çetin, F., Güneş, G., Karaoğlu, L., ve Üstün, Y. (2005). “Turgut Özal Tıp Merkezinde Doğum Yapan Annelerin Doğum Öncesi Bakım Alma ve Emzirmeye Başlama Durumları ve Etkileyen Faktörler”. İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 12 (4), 247-252.
Devlet Planlama Teşkilatı. (2006). Kamu Kuruluşları İçin Stratejik Planlama Kılavuzu (2.sürüm). ErişimTarihi:20.07.2011,www. sp.gov.tr/documents/Sp-Kilavuz2.pdf
Dinçer, Ö. (2007). Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası. İstanbul: Alfa Basım Yayım Dağıtım.
Ekmekçi, E. B. (Ed.). (2010). Avrupa Birliği ve Sağık Bakanlığı Uyum Çalışmaları. Ankara: Sağlık Bakanlığı, Yayın No.780.
Eren, E. (2005). İşletmelerde Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası (7 ed.). İstanbul: Beta Yayım Dağıtım A.Ş. Evans, N., Campbell, D., ve Stonehouse, G. (2003). Strategic Management for Travel and Tourism. Burlington: Butter- worth-Heinemann.
Ginter, P. M., Duncan, J. W., Richardson, W. D., ve Swayne, L. E. (1991a). “Analyzing the health care environment: “You can’t hit what you can’t see”. Health Care Manage Rev., 16 (4), 35-48.
Ginter, P. M., Duncan, W. J., ve Capper, S. A. (1991b). “Strategic planning for public health practice using macroenvironmental analysis”. Public Health Reports, 106 (2), 134–141.
Grosel, C., Hamilton, M., Koyano, J., ve Eastwood, S. (Eds.). (2003). Health and Health Care 2010: The Forecast , The Challenge. Princeton: The Institute for the Future.
Guo, K.L. (2003). “An Assessment Tool For Developing Healthcare Managerial Skills and Roles”. Journal of Healthcare Management, Nov/Dec, 48 (6), 367-376.
Hıfzısıhha Mektebi Müdürlüğü. (2004). Tur- key Health Report. Ankara: Sağlık Bakanlığı.
Hitt, M. A., Hoskisson, R. E., ve Ireland, R. D. (2007). Management of Strategy (International Student Edition). China: Thomson South-Western.
İlaç Endüstrisi İşverenler Sendikası. (2011). Erişim Tarihi: 26.07.2011, http:// www.ieis.org.tr/asp_sayfalar/index. asp?sayfa=230&menuk=12
Karafakıoğlu, M. (1998). Sağlık Hizmetleri Pazarlaması. İstanbul: İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Yayın No: 271.
Kavuncubaşı, Ş., ve Yıldırım, S. (2010). Hastane ve Sağlık Kurumları Yönetimi. ankara: Siyasal Kitabevi.
Kotler, P., Shalowitz, J., ve Stevens, R. J. (2008). Strategic Marketing For Health Care Organizations: Building A Customer-Driven Health System. San Francisco: Jossey-Bass.
Liu, Y., Çelik, Y., ve Şahin, B. (2005). Türkiye’de Sağlık/İlaç Harcamaları ve Geri Ödeme Politikası Üzerinde Araştırma. ankara: Sağlıkta Umut Vakfı.
Mollahaliloğlu, S., Hülür, Ü., Yardım, N., Öz- bay, H., Çaylan, A. K., Ünüvar, N., ve diğ.. (Eds.). (2007). Türkiye’de Sağlığa Bakış. Ankara: Sağlık Bakanlığı.
OECD ve Dünya Bankası. (2008). OECD Sağlık Sistemi İncelemeleri: Türkiye. Erişim Tarihi: 26.07.2011, ekutuphane.tusak.sag- lik.gov.tr/kitaplar/OECD_Kitap.pdf
Pearce, J. A., ve Robinson, R. B. (2007). Strategic Management: Formulation, Implementation, and Control New York: McGraw-Hill Irwin.
Sağlık Bakanlığı. (2006). Türkiye Ulusal Sağlık Hesapları Hane Halkı Sağlık Harcamaları (2002-2003). ankara.
Sağlık Bakanlığı. (2010). Sağlık İstatistikleri Yıllığı 2010. Ankara.
Swayne, L. E., Duncan, W. J., ve Ginter, P. M. (2006). Strategic Management of Health Care Organizations United Kingdom: Blackwell Publishing.
TNSA. (2009). Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması 2008. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü.
Tokat, M. (1996). Sağlık Ekonomisi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
Topçu, S., ve Beşer, A. (2006). “Göç ve Sağlık”. C.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 10 (3), 37-42.
Türkiye İstatistik Kurumu. (2011a). Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi 2010 Yılı Sonuçları. Erişim Tarihi: 12.07.2011, http://www. tuik.gov.tr/PreTablo.do?tb_id=39&ust_id=11
Türkiye İstatistik Kurumu. (2011b). Eğitim İstatistikleri. Erişim Tarihi: 13.07.2011, http://www.tuik.gov.tr/VeriBilgi.do?tb_ id=14&ust_id=5
Türkiye İstatistik Kurumu. (2011c). Nüfus İstatistikleri ve Projeksiyonları. Erişim Tarihi: 12.07.2011, http://www.tuik.gov.tr/VeriBilgi. do?tb_id=39&ust_id=11
Türkiye İstatistik Kurumu. (2011d). Sağlık Harcama İstatistikleri 2008. Erişim Tarihi: 11.07.2011, http://www.tuik.gov.tr/PreTablo. do?tb_id=6&ust_id=1
Ülgen, H., ve Mirze, S. K. (2004). İşletmelerde Stratejik Yönetim. İstanbul: Literatür Yayıncılık.
Wallick, W.G. (2002). “Healthcare Manager’ Roles, Competencies, and Outputs in Organizational Performance Improvement”. Journal of Healthcare Management, Nov/Dec, 47 (6), 390-402.