Çevresel Adaletsizlik Mağduru Grupların İhtiyaçlarını Karşılamada Yeni Bir Model Önerisi: ‘‘Yeşil Sosyal Hizmet Birimleri Kurulması’’

Sosyal hizmet bireyleri biyopsikososyal boyutlarıyla çevresi içinde değerlendirmektedir. Çevresi içinde birey yaklaşımı bireylerin sosyal çevresi kadar fiziksel çevresini de ele almaktadır. Bu bakış sosyal hizmetin dezavantajlı grupların haklarını savunurken aynı zamanda çevresel sürdürebilirliği de gözetmesini gerektirir. Çevresel felaketler ve iklim değişikliğinin en çok etkilediği gruplar sosyal hizmetin halihazırdaki müracaatçı gruplarını oluşturmaktadır. Bu gruplar çevresel felaketlere karşı daha savunmasız olması nedeniyle dezavantajlı durumları derinleşebilmektedir. Bu çalışma iklim değişikliği ve çevresel problemler sonucu dezavantajlı duruma düşen kişilere yönelik; bilgilendirme, sosyal yardım, savunuculuk ve danışmanlık hizmetleri sunmayı amaçlayan Yeşil Sosyal Hizmet Birimlerini model olarak önermektedir. Yeşil Sosyal Hizmet Birimleri çevresel sürdürülebilirliğin ve çevresel adaletin sağlanabilmesi için bütüncül bir ekososyal yaklaşımı benimsemektedir.

Anahtar Kelimeler:

Yeşil sosyal hizmet birimleri, sürdürülebilirlik, iklim değişikliği

A NEW MODEL PROPOSAL TO MEET THE NEEDS OF DISADVANTAGED GROUPS: "ESTABLISHMENT OF GREEN SOCIAL SERVICE UNITS"

Social work evaluates individuals in their environment with their biopsychosocial dimensions. The individual-in-environment approach deals with the physical environment of individuals as well as their social environment. This view requires social work to protect the rights of disadvantaged groups while at the same time considering environmental sustainability. The groups most affected by environmental disasters and climate change are the current client groups of social work. As these groups are more vulnerable to environmental disasters, their disadvantage may increase. This study proposes Green Social Service Units as a model, which aims to provide information, social assistance, advocacy and consultancy services to people who are disadvantaged as a result of climate change and environmental problems. Green Social Service Units adopt a holistic ecosocial approach to ensure environmental sustainability and environmental justice.

Keywords:

Green social service units, sustainability, climate change,

PDF

___

Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı. (2017). Türkiye’nin Bütünleşik Sosyal Yardım Sistemi. Ankara: https://www.ailevecalisma.gov.tr/SYGM/PDF/Turkiyenin_Butunlesik_Sosy al_Yardim_Sistemi.pdf (Erişim Tarihi 05.05.2021).
Apap, J. (2018). The concept of "climate refugee" Towards a possible definition. European Parliamentary Research Service.
Baydar, V. & Ersoy, A. F. (2017). Sosyal hizmet ve çevre: Ekososyal yaklaşım. Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi, ,52 (2), 236-247.
Bullard, D. (1990). Dumping in Dixie. Race, Class and Environmental Quality. NewYork: Westview Press.
Cumby, T. (2016). Climate change and social work: Our roles and barriers to action. Master of Social Work Thesis, WilfridLaurier University.
Demirbilek, M. (2016). Çevre, Çevre Mültecileri ve Çevreci Sosyal Hizmet. International Journal of Social Sciences and Education Research, 2(3),905-914.
Dominelli, L. (2018). Yeşil Sosyal Hizmet. (Çev. Ed. Arzu İçağasıoğlu Çoban) Ankara: Nika Yayınevi.
Doyle, T., & Chaturvedi, S. (2011). Climate refugees and security: Conceptualizations, categories, and contestations. The Oxford handbook of climate change and society. Oxford: Oxford University Press, 278-291.
Drolet, J., Wu, H., Taylor, M. & Dennehy, A. (2015). Social work and sustainable social development: Teaching and learning strategies for ‘green social work’ curriculum. Social Work Education, 34 ( 5), 528-543.
Gıdahattı (2016). “İklim değişikliğinden en çok etkilenen ülkelerden biri Türkiye!” https://www.gidahatti.com (Erişim Tarihi 08.05.2021).
Güzel, B. & Buz, S. (2019). “Yeşil” yoksulluk, çevresel adalet ve sosyal hizmet. Toplum ve Sosyal Hizmet, 30 (3), 1052-1069.
Ife, J. (2007). Cultural relativism and community activism. In E. Reichert (Ed.), Challenges in human rights: A social work perspective (pp. 76-96). New York, NY: Columbia UniversityPress.
IFSW, & IASSW. (2017). World SocialWorkDay. http://cdn.ifsw.org. (Erişim Tarihi 10.05.2021).
Klinenberg, E. (2002). HeatWave: A SocialAutopsy of Disaster in Chicago. Chicago: University of Chicago Press.
Neriman, T. & Uzan, K. (2017). İklim mültecileri bağlamında yeşil sosyal hizmet üzerine bir tartışma. Journal of CurrentResearches on SocialSciences, 7(4): 171-184.
Özsoy, D. (2019). Türkiye’de Yoksullukla İlgili Sosyal Politikalar: Bir Değerlendirme Çalışması. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Hizmet Anabilim Dalı.
Sobie, J. (2011) TEPCOTumbles on FreshBankruptcyFears. Financial Times, 6 June. Retrievedfromhttps://www.ft.com/content/4639a818-9020-11e0-85a0-00144feab49a. (Erişim Tarihi09.05.2021).
Williams, A. (2008). Turning the tide: Recognizing climate change refugees in international law. Law&Policy,30(4),502-529.
Yanardağ, U. (2019). Türkiye’de çevre odaklı sosyal çalışma uygulamalarını düşünmek. Toplum ve Sosyal Hizmet, 30(1), 309-329.
Yılmaz, F. H. & Navruz, M. (2019).Küresel iklim değişikliği, ilkim mültecileri ve güvenlik. ASSAM Uluslar arası Hakemli Dergi,13. Uluslar arası Kamu Sempoyumu Bildirileri Özel Sayısı, 255-270. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/assam/issue/48907/578164.