SİVİL TOPLUM VE ULUS DEVLET

Bu çalışmada ulus devlet gibi homojenleşmeyi esas alan bir yapıda sivil toplum alanının özerkliğini nasıl koruyabileceği tartışılmakta ve ulus devletin sivil toplum örgütlenmeleri olmaksızın yaşayamayacağı savunulmaktadır. Sivil toplum ulus devlet ile millet arasında bir köprü vazifesi işlevi yaparak devlet ile millet arasında bir denge kurmaktadır. Çalışmamda küreselleşmenin artmasıyla birlikte sivil toplum kuruluşlarının, ulus devlet politikalarının belirlenmesinde ve ulus devletin varlığını sürdürmesinde ki rolünün arttığına vurgu yapılmaktadır. Bunu vurgularken de özellikle Türkiye’de sivil toplumun gelişimi ve ulus devlet için ifa ettiği rol ele alınarak Türkiye örnekliği üzerinden bir okuma yapmak amacı güdülmüştür.

Anahtar Kelimeler:

Ulus Devlet, Sivil Toplum, Küreselleşme, Türkiye

PDF

___

Acı, E Y. (2005) . Küreselleşme Olgusu ve STK’lar. Üniversite ve Toplum, Cilt: 5, Sayı 1, s. 1.
Aslan, M., Kaya, G. (2004). 1980 Sonrası Türkiye’de Siyasal Katılımda Sivil Toplum Kuruluşları. Cumhuriyet Üniversitesi, İ.İ.B.F. Dergisi, Cilt 4, Sayı 1.
Atar, Y. (1997). Demokratik Sistemde Sivil Toplumun Fonksiyonu ve Sivil Toplum-Devlet Düalizmi. Yeni Türkiye Dergisi, Sivil Toplum Özel Sayı 18, Ankara: 98-105.
Bayhan, V. (2005). Sivil Toplum ve Demokrasi. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
Bayramoğlu, S. (2002). Küreselleşmenin Yeni Siyasal iktidar Modeli: Yönetişim. Praksis Dergisi, Sayı: 7, 85-116.
Bülbül, K. (2006). Ulus-Devlet, Ulusallığın Dönüşümü ve Türkiye. D.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, Sayı 35, 23-47.
Çaha Ö. (1994). Osmanlı’da Sivil Toplum. A.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, Cilt 49, Sayı 3, 79-99.
Çaha Ö. (2005). Sivil Toplumun Türkiye’deki Sorunları, 21. Yüzyılın Eşiğinde Türkiye’de Siyasal Hayat. Cilt 2, Editörler: Selahaddin Bakan, Adnan Küçük, Ahmet Karadağ, İstanbul: Aktüel Yayınları, 689-707.
Çaha Ö. (2007). Aşkın (Transandantal) Devletten Sivil Topluma. İstanbul: Plato Film Yayıncılık.
Çukurçayır, A. (2003. Çok Boyutlu Bir Kavram Olarak Yönetişim, Çağdaş Kamu Yönetimi I. Editörler: Muhittin Acar, Hüseyin Özgür, Ankara: Nobel Yayıncılık.
Doğanay, Ü. (2007). AKP’nin Demokrasi Söylemi ve Muhafazakârlık: Muhafazakâr Demokrasiye Eleştirel Bir Bakış. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, Cilt 62, Sayı 1, 65-88.
Gönenç, A.A. (2001). Sivil Toplum Düşünsel Temelleri ve Türkiye Perspektifi, Haz: Levent Gönenç,https://serdargunes.files.wordpress.com/2014/08/sivil-toplum-aysenur-akpinar.pdf.
Gülalp, H. (2002). Sivil Toplum: Kavramsal Bir Değerlendirme. Cogito, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları, Sayı 32.
Güler, B. A (2000). Yerel Yönetimleri Güçlendirmek mi? Ademi Merkeziyetçilik mi?. Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 2(9), 14-29.
Haşlak, İ,. Gülener, S. (2010). Sosyal ve Siyasal Düşüncede Sivil Toplum Tartışmaları ve Toplulukçu Düşüncede Topluluk, Birey ve Devlet Anlayışı. III. Uluslararası STK’lar Kongresi, 3-9.
Keyman, E. F. (2006). Avrupa’da ve Türkiye’de Sivil Toplum, Dünden Bugüne Türkiye’nin Toplumsal Yapısı. Editör: Mehmet Zincirkıran, Ankara: Nova Yayıncılık.
Kıvılcım, F. (2013). 1980’den Günümüze Küreselleşmenin Demokrasi ve Ulus Devlet Kavramlarına Etkisi Türkiye Değerlendirmesi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Köse, H. Ö. (2003). Küreselleşme Sürecinde Devletin Yapısal ve İşlevsel Dönüşümü. Sayıştay Dergisi, Sayı 49, 3-46.
Mahçupyan, E. (1997). İdeolojiler ve Modernite. 2. Baskı, İstanbul: Yol Yayınları.
Mardin, Ş. (2008). Türkiye’de Toplum ve Siyaset. Derleyenler: Mümtaz’er Türköne, Tuncay Önder, İstanbul: İletişim yayınları.
Onbaşı, F. (2005). Sivil Toplum. İstanbul: L&M Yayınları.
Öner, Ş. (2001). Sivil Toplum Kuruluşlarının Yerel Demokrasi ve Katılım Algılamaları. ÇYYD, Cilt 10, Sayı 2, 51-67.
Özbudun, E. (1999). Türkiye’de Sivil Toplum ve Demokratik Konsolidasyon, Sivil Toplum, Demokrasi ve İslam Dünyası. Editörler: Elisabeth Özdalga, Sune Persson, İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
Özbudun, E,. Keyman. F. (2003). Türkiye’de kültürel küreselleşme, Bir Küre Bin Bir Küreselleşme Çağdaş Dünyada Kültürel Çeşitlilik. Editörler: Peter L. Berger, Samuel P. Huntington, çev. Ayla Ortaç, İstanbul: Kitap Yayınevi, 303-327.
Özdemir, S. (2004). Kar Gütmeyen Kuruluşlar (KGK) ve Sosyal Rehaf’ın Sağlanmasında Artan Rolü. İ.Ü. İktisat Fakültesi Sosyal Siyaset Konferansları, Sayı 48, 129-161.
Palabıyık, H. (2003). Yönetimden Yönetişime: Yönetişim, Kentsel Yönetişim ve Uygulamaları İle Yönetişimde Ölçülebilirlik Üzerine Açıklamalar, Yerel ve Kentsel Politikalar. Editörler: Akif Çukurçayır, Ayşe Tekel, Konya: Çizgi Kitabevi.
Sarıbay, A.Y. (200). Global Bir Bakışla Politik Sosyoloji, İstanbul: Alfa Yayınları.
Tibi, B. (1998). Sivil Toplum Demokrasi ve İslam Dünyası. İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
Tosun, G.E. (2003). Sivil Toplum, Çağdaş Kamu Yönetimi I, Editör: Muhittin Acar, Hüseyin Özgür, Ankara: Nobel Yayıncılık.
Tosun, G.E. (2005). Türkiye’de Devlet-Sivil Toplum İlişkisi ve Demokratik Pekişmenin Önündeki Engeller, Sivil Toplum ve Demokrasi. Editor: Lütfi Sunar, İstanbul: Kaknüs Yayınları.
Tuncel, G. (2005). Türkiye’de Sivil Toplum Kuruluşlarının Tarihsel Gelişimi, 21. Yüzyılın Eşiğinde Türkiye’de Siyasal Hayat. Cilt 2, Editörler: Selahaddin Bakan, Adnan Küçük, Ahmet Karadağ, İstanbul: Aktüel Yayınları.
Turan, İ. (1987). Siyasal Demokrasi, Siyasal Katılma, Baskı Grupları ve Sendikalar. Türkiye Belediye-İş Sendikası Eğitim Dizisi, Sayı 6.
Yıldız, A. (2007). Ne Mutlu Türküm Diyebilene/ Türk Ulusal Kimliğinin Etno-Seküler Sınırları (1919-1938). İstanbul: İletişim Yayınları.