Özet:Almanya'da yapılan tiyatronun bazı örneklerini mercek altına alan metin, tiyatronun kısa bir 20.yy. tarihçesiyle başlamaktadır. Burada Weiler, Hans-Thies Lehmann'ın “Postdramatisches Tiyatro” adlı çalışmasında verilen tarihçeye dayanarak tiyatronun yakın tarihçesini tiyatronun edebiyattan bağımsızlaşması serüveni olarak ele alınmaktadır. Christel Weiler, yazısında Almanya'da ürünlerüyle kendilerinden söz ettiren tiyatro dili birbirinden farklı olan beş yönetmenin çalışmasını incelemektedir. Metnin yazarı, Frank Castdorf, Christoph Marthaler, Rene Pollesch, Michael Thalheimer ve Stefan Pucher'in çalışmalarını metne yaklaşım ve kullanım, mekanı oluşturma ve Film ile Video gibi araçların değerlendirilmesi, insan bedenini yansıtma ve sunma biçimini göz önüne alarak incelemiştir. Weiler sonunda, içinde yaşadıkları dünyayı sorgulayan ve yanıtlar arayan yönetmenler bulundukça insanların tiyatroya olan gereksiniminin devam edeceğini ve tiyatronun gerçeğin farkına varılacağı bir yer olma özelliğini koruyacağını ifade etmektedir.