Sevilay UZUNALLI

36919

KULLANMA ZORUNLULUĞU BAĞLAMINDA TEKRAR MARKA VE HUKUKİ SONUÇLARININ DEĞERLENDİRİLMESİ

Marka sahibi markasını kullanmak zorundadır. Markayı kullanma zorunluluğu marka hukukunun temel prensiplerinden biridir. Marka sahibine SMK m. 9.1 hükmüyle markasını kullanmamasının olumsuz sonuçlarının doğmasını engellemeye yönelik beş yıllık hoşgörü süresi tanınmıştır. Marka sahibinin bu zorunluluğu yerine getirmemesi halinde, markası SMK m. 9.1, 26.1 bend a) gereğince iptal edilebileceği gibi, markasıyla karıştırma ihtimaline neden olan sonraki marka başvurusuna itirazı, başvuru sahibinin kullanılmama savunmasıyla ile karşılaştığında (SMK m.19.2) bu itirazı veya bu nedenle açtığı hükümsüzlük davasında aynı savunma ileri sürüldüğünde açtığı dava reddedilecektir (SMK m. 25. 7). Hatta marka sahibinin marka hakkına tecavüz nedeniyle açtığı davada da, davalının kullanılmama savunması davanın reddine neden olacaktır (SMK m. 29.2). Markasını kullanmayan marka sahibi, bu durumun olumsuz sonuçlarından kaçınmak için, markasını aynen ya da ufak değişikliklerle aynı veya aynı tür mal ve/veya hizmetler için tekrar tescil ettirmek yoluna gidebilir. Bu yeni tescille marka sahibi markasını kullanmama konusunda yeni bir hoşgörü süresi elde etmeyi hedefler. Bu tekrar tescilin kullanma zorunluluğunun dolanılması nedeniyle hukuka uygun olup olmadığı konusunda SMK’da bir hüküm bulunmamaktadır. Bu konuda Avrupa Birliği’nin 2015/2436 sayılı Marka Direktifi ve 2017/1001 sayılı Marka Tüzüğü’nde de bir düzenleme yapılmamıştır. Bu çalışmada markayı kullanma zorunluluğunun amacı ve bu zorunluluğun yerine getirilmesinin koşullarından hareketle tekrar marka başvurusu ve tescilinin hukuki sonuçları incelenmiştir.
Anahtar Kelimeler:

Tekrar Marka, Markayı Kullanma, Hoşgörü Süresi, Kullanılmama Savunması, Kötüniyet

REPEAT-TRADEMARK IN THE CONTEXT OF OBLIGATION TO USE AND EVALUATION OF THEIR LEGAL CONSEQUENCES

A trademark proprietor is obliged to use its trademark. Use of trademark is one of the fundamental principles of trademark law. A grace period of 5 years has been granted to trademark owners in order to prevent adverse outcomes of non-use of the trademark pursuant to Article 9.1 of the Turkish IPC. In the event the trademark proprietor fails to fulfill its obligation to use its trademark, not only its trademark may be cancelled pursuant to art.9.1 of Turkish IPC but also his opposition against the registration of a trademark due to likelihood of confusion with an earlier trademark may be rejected when faced with applicant’s defense of non-use or any action initiated by the trademark owner regarding the invalidation of the trademark due to same reason will be rejected(IPC ART 25.7. ). Furthermore the defendant’ s defense of non-use in any action filed by the trademark owner due to infringement of its trademark rights defendant's defense of non-use shall result in the dismissal of the action (IPC art. 29.2). To prevent such adverse effects the trademark owner who doesn’t put its trademark in use may re register its trademark identically or with minor changes in connection with the same goods and/or services. With such registration the trademark owner aims to obtain a new grace period for the non-use of its trademark . There is no provision in the IPC as to whether this re-registration is lawful or not due circumvention of the articles related to obligation to trademark. This issue has not been regulated in the European Union's Trademark Directive No. 2015/2436 and Trademark Regulation No. 2017/1001 either. In this study, legal consequences of trademark re-application and re-registration has been examined based on the purpose of the obligation to use the trademark and the conditions of fulfilling this obligation.
Keywords:

Repeat Trademark, Use of Trademark, Grace Period, Defense of Non-Use, Bad Faith,

PDF

___

  • -Aktekin, Uğur & Yıldırım Köse, Mutlu & Sevine, Merve Çimen (2020) “Kullanılma Niyeti Olmayan Mal ve Hizmetleri de İçeren Geniş Kapsamlı Markaların Hükümsüzlüğünün ve Bu Markalardan Doğan Hakların Kullanımının Değerlendirilmesi”, Fikri Mülkiyet Hukuku Yıllığı 2020 (Editör: Tekin Memiş), C. 10, Ankara Yetkin, s. 19-28.
  • -Arkan, Sabih (1997), Marka Hukuku, C. I, 1. Baskı, Ankara, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları (Anılış: Yazar, C.I).
  • -Arkan, Sabih (1998), Marka Hukuku, C. II, 1. Baskı, Ankara, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları (Anılış: Yazar, C.II).
  • -Ayhan, Rıza & Çağlar, Hayrettin & Yıldız, Burçak & İmirlioğlu, Dilek (2021), Sınai Mülkiyet Hukuku, 1. Baskı, Ankara, Adalet.
  • -Bayram, Muhammed Enes (2021), Marka Hukukunda Kullanılmama Savunması, 1. Baskı, İstanbul, Oniki Levha.
  • -Bektaş, İbrahim (2018), “Sınai Mülkiyet Kanununa Göre Markanın Kullanmama Nedeniyle İptali -AB Adalet Divanı’nın Güncel Kararları Işığında Bir Değerlendirme”, Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi, C. 17, S. 2, s. 219-258.
  • -Bergmann, Alfred (2009), “Rechtserhaltande Benutzung von Marken”, MarkenR, S. 1, s. 1-7.
  • -Bilgili, Fatih (2006), Marka Hukukunda Hakkın Kötüye Kullanılması, 1. Baskı, Ankara, Seçkin.
  • -Çolak, Uğur (2023), Türk Marka Hukuku, 5. Baskı, İstanbul, Oniki Levha.
  • -Dirikkan, Hanife (1998) “Tescilli Markayı Kullanma Külfeti”, Prof. Dr. Oğuz İmregün’e Armağan, İstanbul, Beta, s. 219-280.
  • -Ekey, Friedrich L. & Bender, Achim & Fuchs-Wissemann, Georg (2020), Markenrecht MarkenG, UMV und Markenrecht ausgewählter ausländischer Staaten, 4. Aufl. Heidelberg, C.F. Müller (HK-MarkenR/Yazar şeklinde atıf yapılmıştır).
  • -Fezer, Karl-Heinz (2009), Markenrecht -Kommentar zum Markengesetz, zur Pariser Verbandübereinkunft und zum Madrider Markenabkommen, 4. Aufl. München, Beck CH.
  • -Fischötter, Werner & Rheineck, Burhard (1980), “Wiederholungszeichen und Benutzungszwang”, GRUR, S. 5, s. 379-390.
  • -Gaden, Justus (2012), Die Wiederholungsmarke Zur Umgehung des markenrechtlichen Benutzungszwangs durch Wiederholungsanmeldungen auf nationaler und europäischer Ebene, Göttingen, VƂRunipress. -Güneş, İlhami (2021), 6769 Sayılı Sınai Mülkiyet Kanunu Işığında Uygulamalı Marka Hukuku, 3. Baskı, Ankara, Adalet.
  • -Harmsen, Heinz (1980),“Wiederholungszeichen“, GRUR, S. 5, s. 401-404.
  • -Ingerl, Reinhard & Rohnke, Christian (2010), Markengesetz Gesetz über den Schutz von Marken und sonstigen Kennzeichen, 3. Aufl. München, C.H. Beck.
  • -Karaca, Osman Umut (2018), Markayı Kullanma Zorunluluğu ve Kullanmamanın Hukuki Sonuçları, Ankara, Lykeion.
  • -Kellerhals, Miriam (1999), “Der Benutzungszwang im Gemeinschaftsmarkenrecht”, GRUR Int. S. 1, s. 14-24. -Küçükali, Canan (2009), Marka Hukukunda Karıştırma Tehlikesi, Ankara, Seçkin.
  • -Lenk, Andreas (2013), Die rechtserhaltende Benutzung im deutschen und europäischen Markenrecht, Berlin, Duncker&Humblot.
  • -Mitscherlich, Hans (1973), “Praktische Erfahrungen mit dem Benutzungszwang für Warenzeichen”, GRUR, S. 11, s. 500-505.
  • -Özkök, Başak (2017), “Marka Başvurusunun Yayımına İtiraz Aşamasında Kullanımın İspatı Talebi”, Terazi Hukuk Dergisi, C. 12, S. 128, s. 43-62.
  • -Paslı, Ali (2014), Uluslararası Antlaşmaların Türk Marka Hukukunun Esasına Etkileri, 1. Baskı, İstanbul, Vedat.
  • -Pekdinçer, Remzi Tamer & Çoşğun, Gizem (2019): “Markanın Kullanılmaması Sebebiyle İptaline İlişkin Güncel Sorunların Değerlendirilmesi”, İstanbul Kültür Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 18, S. 1, s. 135-151, (Makaleye Jurix veri tabanından ulaşılmıştır. s.e.t. 21.1.2023).
  • -Schoene, Volker (2003), Der Benutzungszwang im Markenrecht, Frankfurt/M., Berlin, Bern, Bruxelles, New York, Oxford, Wien, Peter Lang.
  • -Sert, Selin (2007), Markanın Kullanılması Yükümlülüğü, 1. Baskı, Ankara, Seçkin.
  • -Slopek, David E. F. (2013), “Wiederholungsmarken im Gemeinschaftsmarkensystem”, GRUR Int., S. 2, s. 101-106. -Ströbele, Paul & Hacker, Franz & Thiering, Frederik (2021), Markengesetz Kommentar (Hrsg. Hacker, Franz), 13. Aufl. Carl Heymanns Verlag.
  • -Suluk, Cahit & Karasu, Rauf & Nal, Temel (2022), Fikri Mülkiyet Hukuku, 6. Baskı, Ankara, Seçkin.
  • -Ubertazzi, Luigi Carlo (1995), “Bemerkungen zum Benutzungszwang der Gemeinschaftsmarke”, GRUR Int. 1995, S. 6, s. 474-481.
  • -Uzunallı, Sevilay (2019), “Sınai Mülkiyet Kanunu’na Göre Kullanılmayan Marka ve Markanın İptal Edileceği Düşünülerek Kullanılması”, Banka ve Finans Hukuku Dergisi, Prof. Dr. Ali Necip Ortan’a Armağan, C. VIII, S. 32, s. 1135-1155.
  • -Yusufoğlu Bilgin, Fülürya (2020) “Kullanım Niyeti Olmaksızın Markanın Kötüniyetli Olarak Tescili ve Hükümsüzlüğü”, Fikri Mülkiyet Hukuku Yıllığı 2019 (Editör: Tekin Memiş), C. 9, Ankara, Yetkin, s. 345-377.
  • -Yasaman, Hamdi & Ayoğlu, Tolga & Yusufoğlu Bilgin, Fülürya & Memiş Kartal, Pınar & Yüksel, Sinan H (2021), Sınai Mülkiyet Kanunu Şerhi, C. II, 1. Baskı, Ankara, Seçkin.
  • -Zecher, Jan (2010), “Wiederholungsmarken vor dem HABM”, GRUR, S. 11, s. 981-984.
Ticaret ve Fikri Mülkiyet Hukuku Dergisi-Cover
  • ISSN: 2149-4576
  • Yayın Aralığı: Yılda 2 Sayı
  • Başlangıç: 2015
  • Yayıncı: Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Hukuk Fakültesi
Arşiv
Sayıdaki Diğer Makaleler

DÖVME SANATÇILARININ TELİF HAKLARINA DAİR TARTIŞMALARIN FİKRİ HAKLARIN ALIŞILMADIK BİR SINIRI OLAN MEKANSAL GERÇEKLİK ALGISI İSTİSNASI BAKIMINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ

Mete TEVETOĞLU

ÇEKİN TEYİDİ

Sinan SARIKAYA

TÜRK VE İNGİLİZ ŞİRKETLER HUKUKUNDA ŞİRKETLERİN PAYDAŞ SORUMLULUĞUNA MUKAYESELİ BİR YAKLAŞIM

Hüsnü TURANLI, Fatma ESENYEL HANAZ

SİGORTALI MALIN HACZİ

Osman DURAN

KULLANMA ZORUNLULUĞU BAĞLAMINDA TEKRAR MARKA VE HUKUKİ SONUÇLARININ DEĞERLENDİRİLMESİ

Sevilay UZUNALLI

TASARRUF FİNANSMAN ŞİRKETLERİNİN HUKUKİ DÜZENLEMESİNDE ‘GÜVEN’ UNSURUNUN DEĞERLENDİRİLMESİ

Bahriye BAŞARAN BROOKS