Özbek edebiyatının son dönemdeki en yetkin sanatkârlarından biri olan Halime Hudayberdiyeva, üst düzey bir şaire olması nedeniyle Sovyet zulmünü yaşayıp Özbekistan’ın bağımsızlık dönemine şahitlik eden nesil tarafından sevilen bir şairedir. Sanatkârlık özelliğiyle beraber bir düşünür, bir tercüman ve millî bağımsızlık mefkûresinin Özbekistan’daki önemli bir temsilcisidir. Şaire, çok iyi bir gözlem ve psikolojik analiz yeteneğine sahiptir. Şiirlerinde özellikle savaşa giden erkeklerin ardında kalan eşlerin ve çocukların sosyo-psikolojik durumlarını başarı ile eserlerine aktarır. Halime Hudayberdiyeva’yı önemli kılan unsurlar ise; kadın olarak, toplumunun yaralarının sarılmasına bir anne şefkatiyle önderlik etmesi ve Özbekistan’ın geleceğinin şekillenmesine yönelik fikirlerini güçlü bir şekilde hem şiirlerinde hem de sosyal yaşam içinde halkına telkin etmesidir. Halime Hudayberdiyeva’nın kadını temel plana alan şiirleri ele alındığında bu şiirleri iki temel başlık altında incelemek mümkündür. Birincisi anneliğin ağır bastığı şiirlerdir, bu şiirlerde kadınların annelik özellikleri ön plandadır. İkincisi ise kadınlık duygularının ağır bastığı şiirlerdir ki bu şiirlerde sadece kadınların temel sorunları ve his dünyaları anlatılır.