“Beş Hececiler” Şiirinde Erotizm Yansımaları

“Beş Hececiler” yahut “Hecenin Beş Şairi” olarak da bilinen Faruk Nâfiz Çamlıbel, Orhan Seyfi Orhon, Yusuf Ziyâ Ortaç, Halit Fahri Ozansoy ve Enis Behiç Koryürek’in şiirleri; milli dil, milli edebiyat ve milli devlet gibi esasları benimsemesi itibarıyla Milli Edebiyat Hareketi’nin kolu olarak kabul edilir. Bir araya gelerek edebî bir topluluk oluşturmamalarına karşın aynı döneme denk gelen, benzer düşünceleri yansıtan, şiirde dilin sadeleşmesini ve hecenin kullanılmasını savunan bu şairler sonradan edebi grup gibi değerlendirilmiş ve “Hecenin Beş Şairi” olarak adlandırılmıştır. Şiire 1. Dünya Savaşı ve Millî Mücadele yıllarında başlayan ve Mütareke yıllarında şöhret kazanan “Hececiler”, Anadolu ve Anadolu insanını şiire sokarak yurt sevgisi, yurt güzellikleri, kahramanlık, yiğitlik, aşk gibi konuları işlemişlerdir. Şiirde, halkın konuştuğu Türkçeyi kullanmaları ve hece-aruz vezni tartışmasını sonlandırarak hece ölçüsünü şiire egemen kılmaları itibarıyla “Hececiler”, Türk edebiyatının önemli bir dönüm noktasını oluştururlar. Bu çalışmada “milli romantik duyuşu” temsil eden ve daha ziyade “memleket şiirleri” yazan “Hececiler”in, “erotizm” temasıyla yazdıkları şiirler üzerinde durularak Türk şiirine fiziksel aşkın nasıl yansıdığı konusuna kısmen de olsa bir açıklık getirilmesine çalışılacaktır. Ele alınan şiirlerin, ilgili temaya uygun mısralarına yer verilerek her şairin, aşk temasını temsil değeri yüksek birer şiiri kullanılacaktır.                                                        

The Reflections of Eroticism in the Poetry of “Five Poets of The Syllable”

Also known as "Five Poets of the Syllable" Faruk Nafiz Çamlıbel, Orhan Seyfi Orhon, Yusuf Ziyâ Ortaç, Halit Fahri Ozansoy and Enis Behic Koryürek's poems;  as the basis of the adoption of national language, national literature and national state. Although they do not come together to form a literary community, these poets which reflects similar thoughts, simplifies the language in poetry and advocating the use of syllable and they have the same period, later, was evaluated a literary group and named as "Five Poets of the Syllable". "Five Poets of the Syllable" who began to poetry in the years of the First World War and the National War of Independence and gained a reputation in truce years, by including Anatolia and Anatolian people to poetry, processes the topics domestic love, domestic beauties, heroism, valor, love and so on. In the poem, "Five Poets of the Syllable" constitute an important turning point in Turkish literature because of use the Turkish language the people speak and terminate the syllable-aruz controversy. In this study, "Five Poets of the Syllable" who write poems about mostly "national romantic feeling" will be focused on their poems on the theme of "eroticism". And the similarities and differences in the ways of poets and eroticism will be revealed.

___

  • Büyük Türkçe Sözlük (2012). Ankara: TDK.Emir, S. (1973). Faruk Nafiz Çamlıbel Diyor ki. Türk Edebiyatı Dergisi, 237 / 22. Ertop, K. (1976). Türk Edebiyatında Seks 11. Milliyet Sanat Dergisi, 206 / 14-15. Geçgel, H. (2006). Türk Edebiyatında Erotizm Teması Üzerine. Hayal,19 / 1-7.Kırmızı, Z. (2018). Faruk Nafiz Çamlıbel Şark’ın Sultanları. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.Kocahanoğlu, O. S. (1976). Millî Edebiyat Hareketi ve Beş Hececiler. İstanbul: Toker Yayınları. Koryürek, E. B. (1951). Miras ve Güneşin Ölümü. İstanbul: Güneş Matbaacılık.Kuş, D. (2014). Beş Hececiler’de Bir Değer Olarak Milli Romantik Duyuş Tarzı. Balikesir University The Journal of Social Sciences Institute, 17 / 32.Oğuz, Ö. (2004). Türk Halk Edebiyatı El Kitabı. Ankara: Grafiker Yayınları. Orhon, O. S. (1936). Edebiyat Tenkitleri. Akbaba,122 / 16. Orhon, O. S. (1919). Fırtına ve Kar. İstanbul: Ahmediye Matbaacılık Şirketi.Orhon, O. S. (1928). Gönülden Sesler. İstanbul: Sebat Matbaası.Orhon, O. S. (1941). O Beyaz Bir Kuştu. İstanbul: Akbaba Kütüphanesi.Orhon, O. S. (2018). Bütün Şiirleri. İstanbul: Everest Yayınları.Ortaç, Y. Z. (1928). Yanardağ. İstanbul: Marifet Matbaası.Ortaç, Y. Z. (1335). Âşıklar Yolu. İstanbul: Evkâf-ı İslâmiye Matbaası.Ozansoy, H. F. (1922). Gülistandan Harabeler. İstanbul: Mahmud Bey Matbaası.Ozansoy, H. F. (1931). Balkonda Saatler. İstanbul: Ahmet İhsan Matbaası.Ozansoy, G. (1964). Şair Yusuf Ziya Şairane Aşka İnanmıyor. Tercüman, 864 / 5.Ozansoy, H. F. (1920). Bulutlara Yakın. İstanbul: Ahmed İhsan ve Şürekası Mat. Osm. Şti.Özkırımlı, A. (1990). Türk Edebiyatı Ansiklopedisi, İstanbul: Cem Yayınevi.Pelvanoğlu, E. (2007). Ossianizm ve Beş Hececiler. Millî Folklor, 19 / 75.Sadullah, N. (1937). Orhan Seyfi ve Yusuf Ziya Bey Diyorlar ki. Son Posta, 2456 / 7.Tuncer, H. (1994). Beş Hececiler. İzmir: Akademi Kitabevi. Yöntem, A. C. (1956). Hecenin Beş Şairi. İstanbul: S.E.S. Yayınları.Üzmez, H. (2009). Beş Hececiler’in Şiir Anlayışları ve Şiirleri Üzerine Bir Araştırma. Yayımlanmamış doktora tezi. Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.