İsa'nın (a.s.) Vefatı ve Semaya Yükselmesi

Bu makale, İsa’nın (a.s.) vefatı ve semaya yükseltilmesi konusunu ele almaktadır. Bu konuda müfessirler iki görüşe ayrılmışlardır. İlk dönem müfessirleri ve son dönem müfessirlerinden çoğunluğu İsa’nın (a.s.) ruh ve bedeniyle diri olarak semaya yükseltildiğini kabul ederlerken son dönem müfessirlerinden bazıları onun vefat ettirildiği ve ruhen semaya yükseltildiğini iddia etmektedirler. Her iki görüş sahipleri de aynı ayetleri delil olarak getirmektedirler. İsa’nın (a.s.) öldüğü ve kıyametten önce tekrar yeryüzüne inmeyeceği görüşü ilk kez 18 yüzyılda, Hindistan’da Mirza Gulam Ahmed tarafından ortaya atılmıştır. İsa’nın (a.s.) nüzulünü kabul edenlere göre İsa (a.s.) ruh ve bedeniyle beraber, diri olarak semaya yükseltilmiştir. Kıyametten önce de yeryüzüne inecektir. Biz bu çalışmamızda İsa’nın (a.s.) nüzulü meselesini “Teveffâ” ve “Ref” kavramları bağlamında değerlendireceğiz. Çünkü “Teveffâ” kelimesine “ölüm”, “ref” kelimesine de “manevi yükselme” anlamı vermek İsa(as)’ın nüzulünü inkâra götürürken, “teveffâ” kelimesine “ruhen ve ceseden teslim alma”, “ref” kelimesine de “madden yükselme” anlamı vermek ise İsa’nın (a.s.) nüzulünü kabule götürmektedir. Bu çalışmada konu ile ilgili ayetler incelenerek gerekli değerlendirmeler yapılmaktadır. Gerekli araştırmalar sonucunda İsa’nın (a.s.) ruh ve bedenle, diri olarak semaya yükseltildiği görüşü daha isabetli ve tutarlı bir görüş olduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler:

İsa, Sema, Vefat, Yükseltilme, Ruh

The Death of Jesus (Pbuh) and His Ascension to the Heaven

This article deals with the death of Jesus (pbuh) and his ascension to the heaven. In this regard, the exegetes’ opinions are divided into two parts. While most of the early period exegetes and the last period exegetes admit that Jesus (pbuh) was raised alive to the heaven with his soul and body, some of the last period exegetes claim that he passed away and then was spiritually raised to the heaven. Both viewers provide the same Qur’anic verses as evidence. The idea that Jesus (pbuh) died and that hebe resent to earth again before the resurrection day was first put forward by Mirza Gulam Ahmed in India in the 18th century. According to those who accept the descent of Jesus (pbuh), Jesus (pbuh) was raised alive to the heaven with his soul and body. And he will come down to the earth before the resurrection day. In this study, we will examine the issue of the descent of Jesus (pbuh) within the context of the terms “tavaffâ” and “raf ”. Because, taking the word “tawaffā” to mean “death” and the word “raf‘” to mean “spiritual ascension” leads to the denial of the descent of Jesus (pbuh), whereas taking the former to mean “spiritual and corporal receiving (deliverance kelimesi sanki daha uygun gibi ama yazarin secimine birakiyorum)” and the latter to mean “corporal ascension” leads to the acceptance of the descent of descent of Jesus (pbuh). In this study, the related verses are examined with an objective view and necessary evaluations are made. As this study will hopefully demonstrate, it can be said that Īsā (Jesus) is raised to the heaven alive with spirit and body is more accurate and consistent.

Keywords:

Jesus, Heaven, Death, Ascension, Spirit.,

PDF

___

Kur’ân-ı Kerim.
Alûsî, Şihabuddin es-Seyyid Mahmûd. Rûhu’l-Meânî fî Tefsîri’l-Kur’ân’ı-l-Azîm ve’s-Sebı’l-Mesânî. 30 Cilt. Beyrut: Darü’l-Fikr, 1993.
Aydın, Muhammed. “Hz. İsa’nın Vefatı, Ref’i ve Nüzûlü Bağlamında M. Zahid Kevserî’nin İlgili Kur’ân Ayetlerine Yaklaşımı”. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 16 (2007).
Aydın, Süleyman. “Kur’ân Lügatı İlmi Açısından Hz. Îsâ (as)’ın Ref’i ve Nüzûlü”. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi 9 (2015).
Bayram, İbrahim. “Mustafa Sabri Efendi’nin Mahmûd Şeltût’un Hz. Îsâ’nın Ref’ ve Nüzûlü Hakkındaki Fatvasına Eleştirileri”. İslam Medeniyetleri Araştırmaları Dergisi 1 (2014).
Beydavî, Nasuruddin Ebu Saîd Abdullah b. Ömer b. Muhammed eş-Şirâzî. Envârü’t-Tenzîl ve Esrârü’t-Te’vîl. 2 Cilt. Beyrut: Darü Sâdır, 2001.
Buharî, Muhammed b. İsmail. Câmıu’s-Sahîh. İstanbul: Çağrı Yayınevi, 1992.
Bursevî, İsmail Hakkı b. Mustafa. Ruhu’l-Beyân fî Tefsîrî’l-Kurân. 10 Cilt. Beyrut: Darü’l-Kutübi’l-İlmiyye, 2009.
Doğrul, Ömer Rıza. “Tanrı Buyruğu”. 3. Baskı. İstanbul: Ahmet Halit Yaşaroğlu Kitapçılık ve Kâğıtçılık Ticaret Limited Şirketi, 1928.
Ebu Hayyan, Muhammed b. Yusuf el-Endülüsî. Tefsîrü’l-Bahri’l-Muhît. thk. Adil Ahmed Abdul-mevcûd, 9 Cilt. Beyrut: Darü’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1993.
Ebu’s-Suûd, Muhammed b. Muhammed el-Ammâdî. İrşâdü’l-Aklı’s-Selîm ilâ Mezâya’l-Kur’ânı’l-Kerîm, 9 Cilt. Beyrut: Darü İhyaü’t-Türâsi’l- Arabiyye, 1990.
Fatiş, Emrullah. “Hz. İsa’nın Mehdi ve Deccâlle İlişkilendirilmesi Üzerine”, Ondokuz Mayıs Universitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 33 (2012). Fığlalı, Ethem Ruhi. “Kâdıyânilik”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 34: 137-138. İs-tanbul: TDV yayınları, 2001.
Firuzabâdî, Mecidüddin Muhammed b. Yakup. el-Kâmûsu’l-Muhît. Beyrut: Darü’l-Ma’rife, 2005.
el-İsfahânî, Ebu’l-Kasım Huseyn b. Muhammed er-Rağıp. el-Müfredât fî Garîbi’l-Kur’ân. Kahire: Matbaatu Mustafa el-Bâbî el-Halebî,1961. İbn Aşûr, Muhammed Tahir. et-Tahrîr ve’t-Tenvîr. 30 Cilt. Tunus: ed-Daru’t-Tûnisiyye, 1984.
İbn Kesîr, Ebu’l-Fıdâ İsmâilç. Tefsirü’l-Kur’ânı’l-Azîm. 4 Cilt. Kahire: Mektebetü Darü’t-Türâs, Tarihsiz.
İbn Manzûr, Cemaleddin Muhammed b. Mükerrem. Lisânü’l-Arab. 15 Cilt. İran: 1405 h.
Kurtûbî, Ebu Abdullah Muhammed b. Ahmed. el-Cami’ li-Ahkâmi’l-Kur’ân, thk. Ebû İshak İbra-him Itfîş, 22 Cilt. Beyrut: Darü’l-Fikr, 1987.
Mâturîdî, Ebu Mansur Muhammed b. Muhammed. Te’vîlât-ü Ehli’s-Sünne. thk. Dr. Mücdî Ba-sellûm, 10 Cilt. Beyrut: Daru’l-Kütübi’l-Ilmıyye, 2005.
Merağî, Ahmed Mustafa. Tefsîrü’l-Merâgî. 30 Cilt. Beyrut: Daru İhyâu’t-Turâs, Tarihsiz.
Mukâtıl b. Süleyman. Tefsîru Mukâtıl b. Süleyman. 5 Cilt. Beyrut: Müessesetü’t-Târihi’l-Arabî, 2002.
er-Razi, Muhammed b. Ömer. Mefâtîhu’l-Gayb. 32 Cilt. Beyrut: Darü’l-Fikr, 2005.
Şeltut, Mahmut. “Hz. İsa’nın Göğe Yükseltilmesi ve Tekrar Dönüşü”. Çeviri: Mustafa Baş. Dini Araştırmalar Dergisi 21.
eş-Şevkânî, Muhammed b. Ali b. Muhammed. Fethü’l-Kadîr el-Câmiu beyne Fenniyi’r-Rivayeti ve’d-Dirayeti min İlmı’t-Tefâsîr. 1 Cilt. Beyrut: Darü’l-Ma’rife, 2007.
et-Tabâtabâî, Muhammed Hüseyin. el-Mîzân fî Tefsîri’-Kur’ân. thk. Eş-Şeyh Âyâd Bakır Sekmân, 23 Cilt. Beyrut: Dar-ü İhyâi’t-Türâsi’l-Arabi, 2006.
et-Taberî, Ebu Cafer Muhammed b. Cerîr. Tefsîrü’t-Taberî. 13 Cilt. Beyrut: Darü’l-Kütübi’l-İlmiyye, 2005.
Tabersî, Ebu Ali el-Fadl el-Hasan bin el-Fadlç. Mecmau’l-Beyân fi Tefsîri’l-Kur’ân. 10 Cilt. Beyrut: Darü’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1997.
Turan, İsmail. Vucûhu’t-Te’vîl fî Esrâri’t-Tenzîl. 19 Cilt. Baskı yeri yok, Tarih yok.
Yazıcı, İshak. “Kur’ân’a Göre Hz. İsa’nın Ref’i ve ilgili Âyetlerin Yorumlarının Tahlili”, Ondu-kuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 20-21 (2005).
Yazır, Elmalılı Hamdi. Hak Dini Kur’ân Dili. 10 Cilt. İstanbul: Eser Kitabevi, Tarihsiz.