Bu çalışma, Türk evlilik kurumunda kadına yönelik dilsel ayrımcılığın ve toplumsal cinsiyetin karmaşık boyutlarını aydınlatmayı amaçlamaktadır. Araştırma, evli bireylerin arasındaki diyalogları derinlemesine inceleyerek, bu konuşmaların sadece günlük yaşam deneyimlerini paylaşma biçimiyle kalmayıp, aynı zamanda yerleşik toplumsal normlar ve önyargıları nasıl yansıttığını, ya da bu normlara nasıl meydan okuduğunu keşfetmeyi hedeflemektedir. Katılımcılar, evlilikte cinsiyet rollerinin algıları üzerine değerlendirmelerde bulundular. Araştırmacının yakın çevresinden seçilen 10 evli çiftin konuşmaları, günlük etkileşimlerde yerleşik önyargıların ve cinsiyet temelli mikro saldırıların ne kadar yaygın olduğuna dair detaylı bilgi sunmaktadır. Bu yöntemle, tanıdık bir çevreden gelen doğal diyalogların, cinsiyet ayrımcılığının hem açıkça hem de dolaylı olarak nasıl ifade edildiğini ortaya koyması amaçlanmıştır. Bu kaydedilen diyalogların analizi, konuşma biçimlerindeki cinsiyetlere özgü özelliklerin ve farklılıkların anlaşılmasını sağlamaktadır. İlk bulgular, dilin, geleneksel toplumsal cinsiyet rollerini ve önyargılarını nasıl sürekli kılabilir olduğunu göstermektedir. Bu araştırma, toplumsal cinsiyetin ve ayrımcılığın dilsel yansımalarına dair derinlemesine bir anlayış sunarak, Türk toplumundaki cinsiyet dinamiklerinin daha geniş bir bağlamda nasıl ele alınması gerektiğine dair önemli bilgiler sunmayı hedeflemektedir.

This research embarks on a complicated journey to uncover the gender within the institution of Turkish marriage, focusing on the linguistic manifestations of discrimination against women. Through critical analysis of conversations between married individuals, the study seeks to illuminate how marital dialogs not only share everyday experiences, but also uphold, challenge, or change deeply rooted social norms and prejudices. Participants were tasked with delineating perceived gender roles within marital boundaries. Their responses, juxtaposed with the recorded conversations of 10 married couples — all from the researcher’s immediate circle — offer a multi-layered insight into the implicit biases and potential microaggressions inherent in everyday interactions. This methodological choice was anchored in the belief that genuine dialogs from familiar contexts would reveal both overt and covert forms of gender discrimination. By analyzing these recordings, the study aims to identify overarching characteristics and differences in the conversational styles of men and women. Preliminary findings suggest that linguistic markers may unintentionally perpetuate traditional gender roles and biases, underscoring subtle but persistent mechanisms of discrimination against women in Turkish society. Through this research, we aim to shed light on the deeper linguistic structures at play and their implications for broader social change.