DİYABET HASTALIĞI BULUNAN BİREYLERİN HAYATINI KOLAYLAŞTIRAN MOBİL UYGULAMA ARA YÜZÜ TASARIMI VE İNCELENMESİ

Diyabet; genel olarak kanda bulunan glukoz seviyesinin normal seviyenin üzerine çıkması, buna bağlı olarak normalde şeker içermemesi gereken idrarda, şekere rastlanması durumu olarak bilinmektedir. Diğer adı diabetes mellitus olan hastalık,dünyada en çok görülen hastalıklar arasında yer almaktadır. Diyabet hastalığına genetik ve çevresel faktörlerin sebep olduğu görülmektedir. Hastalığın ortaya çıkma sebepleri Tip 1 Diyabet ve Tip 2 Diyabet olmak üzere farklılık göstermektedir. Bu çalışmada, diyabet hastalığı olan bireylerin hayatlarını kolaylaştıracak olan mobil uygulama ara yüz tasarımı yapılmıştır. "Yaşam Tarzı Diyabet" isimli bu uygulama sayesinde bireyler doktorlarıyla kolay iletişim kurabilecek, hastalık değer takibi yapabilecek ve birçok işlemi bu uygulama sayesinde kolaylıkla halledebilecektir.

Design and Examination of Mobile Application Interface Facilitating the Lives of Individuals with Diabetes

Diabetes; In general, the increase of the glucose level in the blood above the normal level is known as the presence of sugar in the urine, which should not normally contain sugar. Diabetes mellitus is one of the most common diseases in the world. Diabetes is caused by genetic and environmental factors. The disease is of two types, type 1 and type 2, depending on the cause of its occurrence. In this study, a mobile application interface design has been designed to facilitate the lives of individuals with diabetes. With this application called "Lifestyle Diabetes", individuals will be able to communicate easily with their doctors, follow up measurements and handle many processes easily thanks to this application.

PDF

___

Aktunç, E., Ünalacak M. & Demircan, N. (2002). Tip II Diyabet’te patofizyoloji ve akılcı tedavi yaklaşımı. Sürekli Tıp Eğitim Dergisi, 11(9), 334-336.
Alanyalı, Z. & Arslan, S. (2019). Tip 2 Diyabetli bireylerin diyabet belirtileri ve öz-yönetim algıları. Arc Health Sci Res, 7(3), 238-43
Brown, M. M., Childs, T.L. Haas, B.P. Hosey, L.B. Jensen, G.M. & Weiss, K.M.A. (2007). National standarts for diabetes self-management education. Diabetes Care, 30, 1630-1637.
Douek, I. F., Gillespie, K. M., Bingley P. J. & Gale, E. A. (2002). Diabetes in the parents of children with Type I diabetes. Diabetologia, 45, 495-501.
Enç, N. (2014). İç Hastalıkları Hemşireliği Kitabı. Nobel Tıp Kitabevleri
Fiallo-Scharer, R. & Eisenbarth, G.S. (2004). Patophysiology of insulindependent diabetes. In: Pescovitz O.H, Eugster E.A (eds) Pediatric Endocrinology, (1 edition). Lippincott Williams and Wilkins, 411-26.
Geller, J. & Butler, K. (1981). Study of educational deficitis as the cause of hospital admisson for dibetes mellitus in a community hospital. Diabetes Care, 4, 487- 489.
Girgin, M. C., Kıyıcı, M. & Tanyeri, T. (2008). Mobile technologies for students with hearing disability (IBEM). The 5th Pan-Commonwealth Forum on Open Learning (PCF5), Londra, İngiltere.
Güngör, C. & Kurt, M. (2014). Improving visual perception of augmented reality on mobile devices with 3 dredcyan glasses. IEEE 22nd Signal Processing and Communications Applications Conference, SIU ’14, 1706–1709.
ISPAD. (2000). Consensus Guidelines for the Management of Insulindependent Diabetes in Childhood and Adolescence, http://www.ispad.org/, Erişim tarihi: 18.10.2020.
International Diabetes and Federation. (2013). IDF Diabetes Atlas. Sixth edition, http://www.idf.org/sites/default/files/EN_6E_Atlas_Full_0.pdf, Erişim tarihi: 16.10.2020.
Rosenbloom, A. l. & Silverstein, J. H. (2003). Diabetes in the child and adolescent. In: Lifshitz F (eds). Pediatric Endocrinology, (4 edition). New York (USA), Marcel Decker, 611-51.
Satman, I., Yilmaz, T., Sengül, A., Salman, S., Salman, F., Uygur, S., Bastar, I. & King, H. (2002). The TURDEP Group. Population-Based Study of Diabetes and Risk Characteristics in Turkey: Results of The Turkish diabetes epidemiology study (Turdep). Diabetes Care, 25(9), 1551-1556.
Satman, I., Omer B., Tutuncu, Y., Kalaca, S., Gedik, S., Dinccag, N., Karsidag, K., & Tuomilehto, J. (2013). The TURDEP-II Study Group. Twelve-year Trends in The Prevalence and Risk Factors of Diabetes and Prediabetes in Turkish Adults. European Journal of Epidemiology, 28,169-180.
Sevecen, Ç. İ. (2016). Psikiyatrik hastaliği ve tip 2 diyabeti olan bireyler ile yalnizca tip 2 diyabeti olan bireylerin diyabet öz bakimina ilişkin görüşleri, IV.Uluslararası ve VIII.Ulusal Psikiyatri Hemşireliği Kongresi. https://akademikcv.beun.edu.tr/cv/sevecencelik.html, Erişim tarihi: 25.12. 2020.
Soysal, A. (2019). Tip 2 Diyabetli Hastalarda Diyabet Bilgi Düzeyi, Sağlık Okuryazarlığı ve Diyabet Öz Yönetiminin Glisemik Kontrole Etkisinin Değerlendirilmesi. Doktora tezi, Osmangazi Üniversitesi, Halk Sağlığı Ana Bilim Dalı.
Scott, R. S., Brown, L. J. & Clifford, P. (1985). Use of health services by diabetic persons, II hospital admissions. Diabetes Care, 8, 43-47.
Unwin, N., Gan, D., & Whiting, D., (2010). The IDF diabetes atlas: Providing evidence, raising awareness and promoting action. Diabetes, 87 (1), 2-3
World Health Organization (2016). Global report on diabetes. World Health Organization. https://apps.who.int/iris/handle/10665/204871, Erişim tarihi: 10.10.2020.