Dünyadaki küreselleşme süreciyle toplumların karşılanması gereken sosyal ihtiyaçları sadece merkezi yönetim tarafından karşılanması artık imkansız bir hale gelmiştir. Bundan dolayı günümüzde belediyelerin üstlenmiş oldukları bir de “sosyal belediyecilik” misyonu vardır.  Sosyal belediyecilik, merkezi idarenin yapmış olduğu hizmetleri, belediyelerin, kendi mali güçleri doğrultusunda yerel halka hizmet sunması olarak ifade edilmektedir. Bu çalışmada sosyal belediyecilik anlayışı Avrupa'daki bazı ülke örnekleri bağlamında incelendiğinde Fransa’da, sosyal sorumluluklar daha çok aile temelli olarak çözümlenir. İngiltere’de sosyal yardımlar ya da hizmetler sadece en fazla ihtiyacı olan bireylere sunulmaktadır. Almanya’da yardım ya da faydalar sadece emek piyasasında bulunan ya da bulunmuş kişilere sunulur. İsveç’te ise, hizmetlerden herhangi bir şart aranmaksızın, istisnasız toplumdaki tüm bireyler faydalanır. Türkiye’de sosyal belediyecilik olarak nitelendirilebilecek uygulamalar, 1970’lerden sonra hayata geçirilmeye başlamış ve 1990’lardan sonra artışa geçmiştir. Sosyal belediyecilik olarak nitelendirilebilecek hizmet düzeyinin düşük olduğu, tüm dezavantajlı kesimleri içeren bir kapsayıcılıkta olmadığı görülmektedir. Çalışma, Avrupa'daki bazı ülkelerin ve Türkiye'nin sosyal belediyecilik anlayışının belirlenmesine yönelik diğer çalışmalara katkı sağlamayı hedeflemektedir.

It has become impossible for the central government to meet the social needs of the societies with globalization process in the world. Therefore, municipalities now have a mission of "social municipality". Social municipal services are defined as services provided by the central government, municipalities serving local communities in the direction of their financial forces. In this study, when social municipal understanding is examined in the context of examples of some countries in Europe, social responsibilities are mostly solved in France. In the UK, social benefits or services are only offered to the people who need it most. In Germany, benefits or benefits are only available to those who are found or found in the labor market. In Sweden, without exception, all individuals in the community benefit without exception. Applications that can be described as social municipalities in Turkey have been passed on to life after the 1970s and have increased since the 1990s. It appears that the level of service that can be described as social municipalism is low, not in a coverage that includes all disadvantaged segments. The study aims to contribute to the work of some European countries and other efforts to determine Turkey's social municipal understanding.