Örgütsel Değişim Algısı Üzerinde Etkisi ÖZTOP, Sezai ÖZTOP

KURUMSAL AİDİYET BİLİNCİNİN ÇALIŞANLARIN ÖRGÜTSEL DEĞİŞİM ALGISI ÜZERİNDE ETKİSİ

Çalışanların kurumlarında kendi menfaatlerinin gözetildiğine ve fikirlerine değer verildiğine ilişkin algıları, çalışma koşullarından duydukları memnuniyet ve kendilerini kurumlarıyla özdeşleştirme düzeyi kurumsal aidiyet bilincini etkileyen önemli unsurlardır. Bu çalışmada, kurumsal aidiyet bilincinin, her kurumun varlığı ve gelişmesini sürdürebilmek için ihtiyaç duyduğu örgütsel değişim sürecinde, çalışanların kurumlarındaki değişimlere yönelik algısı üzerindeki etkisini belirlemek amacıyla, farklı kamu kurumlarında çalışan 479 personele uygulanan anket verileri SPSS 16 programı ile frekans dağılımı ve çaprazlama analizi kullanılarak incelenmektedir. Araştırmadan elde edilen bulgular, kurumsal aidiyet bilinci yüksek olan kurumların personelinin değişime yönelik algılarının da olumlu olduğunu göstermektedir. Sonuç olarak, kurumsal aidiyet bilincinin, örgütsel değişimin başarıya ulaşmasında önemli faktörlerden biri olduğu ve örgütsel değişim yönetiminde dikkate alınması gerektiği tespit edilmiştir

Anahtar Kelimeler:

Örgütsel Değişim Yönetimi, Kurumsal Aidiyet, İnsan Kaynakları, Kamu Yönetimi

Kurumsal Aidiyet Bilincinin Çalışanların

Employees’ perception about that their interests and ideas are being cared, and the satisfaction from their working conditions, and the identification level of them with their organizations are the most important factors to affect the organizational sense of belonging. In this study, the data of a research conducted on 479 public personnel in various public organizations, with a questionnaire are examined by means of frequency distribution and crosstab analyses in SPSS 16 in order to determine the influence of organizational sense of belonging on the employees’ perception toward the organizational change which is important for each organization in terms of its existence and development. Findings obtained from the research indicate that the perception of the employees who work in the organizations with higher sense of belonging is also positive toward the change in their organizations. In conclusion, it has been verified that the organizational sense of belonging is one of the important factors for success in organizational change, and it should be considered in detail during the management of organizational change

Keywords:

-,

PDF

___

AKYÜZ, Ö.F. (2006). DeğiĢim Rüzgârında Stratejik Ġnsan Kaynakları Planlaması, 2. Baskı, Sistem Yayıncılık, Ġstanbul.
ALLEN, N.J. ve MEYER, J.P. (1990). “The Measurement and Antecedents of Affective, Normative and Continuance Commitment to the Organization”, Journal of Occupational Psychology (91): 1-18.
ANDERSON, D. ve ANDERSON, L.A. (2001). Beyond Change Management: Advanced Strategies for Today’s Transformational Leaders. Jossey Bass/Pfeiffer- Wiley Company, San Francisco.
ASWATHAPPA, K. (2010). Organizational Behavior, Himalaya Publishing House, Mumbai.
BALCI, A. (1995). Örgütsel GeliĢme, Pegem Yayıncılık (Yayın No:18), Ankara.
BALAY, R. (2000). Yönetici ve Öğretmenlerde Örgütsel Bağlılık, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
BROWN, B.B. (2003). “Employees` Organizational Commitment and Their Perception of Supervisors` Relations-Oriented and Task-Oriented Leadership Behaviors”, Faculty of the Virginia Polytechnic Institute and State University, Virginia, (Ph.D. Thesis), http://scholar.lib.vt.edu/theses/available/etd-04072003-224349/ unrestricted/Barbara Brown-4-22-03.pdf, 20.01.2014.
BUCHANAN, B. (1974). “Government Managers, Business Executives and Organizational Commitment”, Public Administration Review, 34(4): 339-347.
DEMĠR, Ö. (2003). Küresel Rekabette Etkin Devlet, Türkiye için Etkin bir Devlet OluĢturma Ġmkânı, Nobel Yayıncılık, Ankara.
DURNA, U. ve EREN, V. (2005). “Üç Bağlılık Unsuru Ekseninde Örgütsel Bağlılık”, DoğuĢ Üniversitesi Dergisi, 6(2): 210-219.
EREN, E. (2012). Örgütsel DavranıĢ ve Yönetim Psikolojisi, 13. Baskı, Beta Basım Yayım, Ġstanbul.
EROĞLU, F. (1998). KüreselleĢme Sürecinde Yönetim Krizi ve Çözüm Yolları, Berikan Yayınları, Ankara.
EROĞUL, C. (2002). Devlet Nedir, 3. Baskı, Ġmge Kitabevi, Ankara.
FIELD, A. (2005). Discovering Statistics Using SPSS (2nd Edition), Thousand Oaks, SAGE Publications, London.
GREENBERG, J. ve BARON, R. A. (2003). Behavior in Organizations: Understanding and Managing the Human Side of Work (8th edition), Pearson Education, New Jersey.
GÜNDOĞAN, E. (2007). Katılımcı Demokrasi Bağlamında YönetiĢim ve Bağcılar Belediyesi Örneği, Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ġstanbul.
HIRIYAPPA, B. (2009). Organizational Behavior, New Age International, Delphi.
HOU, Y., GAO, G., WANG, F., LI, T. ve YU, Z. (2011). “Organizational Commitment and Creativity: The Influence of Thinking Styles” Annals of Economics and Finance, 12(2): 411-431.
HUNTINGTON, S. (2002). Üçüncü Dalga; Yirminci Yüzyıl Sonlarında DemokratlaĢma, (Çev.) ÖZBUDUN, E., Ofset Fotomat Yayıncılık, Ankara.
ĠBĠCĠOĞLU, H. (2000). “Örgütsel Bağlılıkta Paradigmatik Uyumun Yeri”, Dokuz Eylül Üniversitesi, Ġktisadi Ġdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(1): 13-22.
KAHRAMAN, Y., VURGUN, L. ve ÖZTOP, S. (2012). “YönetiĢim AnlayıĢı ve Değerlerin Yönetim Kültürüne Etkileri”, YönetiĢim ve Yönetim Ekseninde Kamu Yönetimi, (Ed.) NEVAL GENÇ, F., Bursa: Ekin Yayınevi, 111-134.
KOÇEL, T. (1998). ĠĢletme Yöneticiliği, Beta Basım Yayım Dağıtım, Ġstanbul.
KOÇEL, T. (2011). ĠĢletme Yöneticiliği, 13. Baskı, Beta Basım Yayım Dağıtım, Ġstanbul.
KONGAR, E. (2008). 21. Yüzyılda Türkiye: 2000’li Yıllarda Türkiye’nin Toplumsal Yapısı, 41.Basım, Remzi Kitabevi, Ġstanbul.
KOZAK, M.A. ve GÜÇLÜ, H. (2003). “Turizm Ġsletmelerinde DeğiĢim Yönetimi Üzerine Kavramsal Bir Ġnceleme”, Endüstri ĠliĢkileri ve Ġnsan Kaynakları Dergisi, http://www.isgucdergi.org/index.php, 15.05. 2003.
MATHIEU, J.E. ve ZAJAC, D.M. (1990). “A Review and Meta-Analysis of the Antecedents, Correlates and Consequences of Organizational Commitment”, Psychological Bulletin, 108(2): 171-194.
MEYER, J.P. ve HERSCOVITCH, L. (2001). “Commitment in the Workplace toward a General Model”, Human Resource Management Review, 11: 299-326.
MEYER, J.P. ve ALLEN, N.J. (1991). “A Three-Component Conceptualization of Organizational Commitment”, Human Resource Management Review, 1(1): 61-89.
MEYER, J.P. ve ALLEN, N.J. (2004). TCM Employee Commitment Survey Academic Users Guide, http://employeecommitment.com/TCM-Employee-CommitmentSurvey-Academic-Package-2004.pdf, 21.01.2014.
MOWDAY, R.T. (1998). “Reflections on the Study and Relevance of Organizational Commitment”, Human Resource Management Review, 8(4): 87-401.
NEWSTROM, J.W. ve DAVIES, K. (2002), Organizational Behavior: Human Behavior at Work, McGraw-Hill, Boston.
NOHUTÇU, A. (2003). Etkin Devlet, Muğla Üniversitesi Yayını.
NONGO, E.S. ve IKYANYON, D.N. (2012). “The Influence of Corporate Culture on Employee Commitment to the Organization”, International Journal of Business and Management, 7(22): 21-40.
OWENS, R.G. (1987). Organizational Behavior in Education. 2 nd Edition, Prentice-Hall International Inc, New Jersey.
ÖZKALP, E. (2004). “Örgütsel Öğrenme, Örgütsel VatandaĢlık DavranıĢı ve Örgütsel Bağlılık” Örgütsel DavranıĢ, (Ed.) ÖZKALP, E., Anadolu Üniversitesi Yayınları, EskiĢehir, 85-100.
ÖZTOP, S. (2014). “Kamu ÇalıĢanlarının Örgütsel DeğiĢim Yönetimi Uygulamalarına Yönelik Algısı”, Doktora Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
PORTER, L.W., STEERS, R.M., MOWDAY, R.T. ve BOULIAN, P.V. (1974). “Organizational Commitment, Job Satisfaction and Turnover among Psychiatric Technicians”, Journal of Applied Psychology, 59(5): 603-609.
RESMĠ GAZETE, Sayı: 27958 Mükerrer, 8 Haziran 2011, 633 Sayılı ve 3 Haziran 2011 tarihli, “Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri” hakkında Kanun Hükmünde Kararname.
RESMĠ GAZETE, Sayı: 27984 Mükerrer, 4 Temmuz 2011, 644 Sayılı ve 29 Haziran 2011 tarihli, “Çevre ve ġehircilik Bakanlığının TeĢkilat ve Görevleri” Hakkında Kanun Hükmünde Kararname.
SABUNCUOĞLU, Z. ve TÜZ, M. (1998). Örgütsel Psikoloji, Alfa Yayıncılık, Bursa.
SAYLI, H. (2002). Örgütsel DeğiĢimde Psikolojik SözleĢme Ġhlalleri ve Bir Uygulama Örneği, Doktora Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyonkarahisar.
SILVERTHORNE, C. (2004). “The Impact of Organizational Culture and PersonOrganization Fit on Organizational Commitment and Job Satisfaction in Taiwan”, The Leadership and Organization Development Journal, 25(7): 522-599.
ġAYLAN, G. (2003). DeğiĢim, KüreselleĢme ve Devletin Yeni ĠĢlevi, Ġmge Kitabevi, Ankara.
ġAYLAN, G. (2006). Postmodernizm, 3. Baskı, Ġmge Kitabevi, Ankara.
ġĠMġEK, M.ġ. (1999). Yönetim ve Organizasyon, 5. Baskı, Nobel Yayıncılık, Ankara.
TEZCAN, M. (1980). “Toplumsal DeğiĢimlerin Ülkemiz Eğitimine Etkileri”, Eğitim ve Bilim Dergisi 5(25): 28-30, Ġstanbul.
TĠRYAKĠ, T. (2005). Örgüt Kültürünün Örgütsel Bağlılık Üzerine Etkileri, Yüksek Lisans Tezi, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kütahya.
TOFFLER, A. (1981). Üçüncü Dalga (Çev.) SEDEN, A., Altın Kitaplar Yayıncılık, Ġstanbul.
TOKAT, B. (2012). Örgütlerde DeğiĢim ve DeğiĢimin Yönetimi, Seçkin Yayınevi, Ankara.
ÜNAL, M. (2012). 21. Yüzyılda DeğiĢim, Yönetim ve Liderlik, Beta Basım Yayım, Ġstanbul.
VAN DE VEN, A.H. ve POOLE, M.S. (1995). “Explaining Development and Change in Organizations”, Academy of Management Review, 20(3): 510-540.
VURGUN, L. ve ÖZTOP, S. (2011). “Yönetim ve Örgüt Kültüründe Değerlerin Önemi”, Süleyman Demirel Üniversitesi Ġktisadi ve Ġdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(3): 217-230.
WIENER, Y. (1982). “Commitment in Organization: A Normative View”, Academy of Management Review, 7(3): 418–428.
YALÇIN, A. ve ĠPLĠK, F.N. (2005). “BeĢ Yıldızlı Otellerde ÇalıĢanların Demografik Özellikleri ile Örgütsel Bağlılıkları arasındaki ĠliĢkiyi Belirlemeye Yönelik Bir AraĢtırma: Adana Ġli Örneği”, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(1): 395-412.
YENĠÇERĠ, Ö. (2002). Örgütsel DeğiĢmenin Yönetimi, Nobel Yayıncılık, Ankara.
YILDIZ, A.K. (2011). Bilgi Hizmetlerinde DeğiĢim Yönetimi, Süreç ve Haritalar, Beta Basım Yayımcılık, Ġstanbul.
YILMAZ, A. (2007). “AB’ye Uyum Sürecinde Türk Kamu Yönetiminin DönüĢümü: Sorunlar ve Projeksiyonlar” Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitü Dergisi, 17: 215-240.
YU, B.B. ve EGRI, C. P. (2005). “Human Resource Management Practices and Affective Organizational Commitment: A Comparison of Chinese Employees in a StateOwned Enterprise and a Joint Venture”, Asia Pacific Journal of Human Resources, 43(3): 332-360.