Yrd.Doç.Dr.A. Vahap ULUÇ, Doç.Dr.Abdullah ÇELİK, Yrd.Doç.Dr.Abdullah TAŞTEKİN

BÜYÜKŞEHİR BELEDİYE MECLİS ÜYELERİNİN SİYASAL DEĞERLERİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA: GAZİANTEP VE ŞANLIURFA ÖRNEĞİ

Bu çalışma, demokratik sistemin halka yakınlık ilkesi uyarınca en önemli organlarından birisi olan yerel yönetimlerin karar organı üyelerinin siyasal değerlerini öğrenmeyi amaç edinmiştir. Büyükşehir Belediyesi Kanunu’nda yapılan değişikliklerle büyükşehir belediye meclis üyelerinin hem görev ve yetkileri artmış hem hizmet alanları genişlemiştir. Buna göre belediye meclis üyelerinin önemi artmıştır. Buradan yola çıkarak bu çalışmada komşu iki şehir olan Gaziantep ve Şanlıurfa illerinin, sosyo-ekonomik durumları göz önünde bulundurularak, büyükşehir belediye meclis üyelerinin siyasal değerleri bir anket çalışmasıyla karşılaştırılmıştır

Anahtar Kelimeler:

Siyasal değer, büyükşehir belediye meclisi üyesi, Gaziantep, Şanlıurfa

Büyükşehir Belediye Meclis Üyelerinin Siyasal Değerleri Üzerine Bir Araştırma: Gaziantep ve Şanlıurfa Örneği

This study aims at investigating the political values of the members of the decision making body of local governments, which are one of the most significant bodies in accordance with the principle of close public relations. The amendments made in the Metropolitan City Municipality Act have not only increased the duties and powers of the members of the Municipality Council but also enlarged their service areas. Accordingly, the act increased the importance of the members of the Municipality Council. A survey was conducted to compare the political values of the members of the Municipality Council of two neighboring metropolitan cities, i.e. Gaziantep and Şanlıurfa, by considering their socio economical statuses

Keywords:

Political values, Metropolitan municipality council member, Gaziantep, Şanlıurfa,

PDF

___

ALMOND, G. and VERBA, S. (1963). The Civic Culture, Princeton University Press, New Jersey.
ARTAN, İ. E. vd. (2005). Üniversite Gençliği Değerleri: Korkular ve Umutlar, TESEV Yayınları, İstanbul.
AZAKLI, S. ve ÖZGÜR, H. (2002). “Nazilli’de Yerel Temsil”, Yerel Yönetimler Sempozyumu, TODAİE Yayını, Ankara, 109-130.
BAŞ, T. (2003). Anket, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
ÇİTÇİ, O. (1996). “Temsil, Katılma ve Yerel Demokrasi”, Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 6 (5): 5–14.
DÖNMEZ, M. (2010). Büyükşehir Belediyesi, Mevzuat Yayıncılık, Ankara.
DURGUN, Ş. (1999). ”Otoriter Devlet’in Demokratikleşmesi”, Yeni Türkiye, 29, 130-135.
DUVERGER, M. (2002). Siyaset Sosyolojisi, Varlık Yayınları, İstanbul.
ESMER, Y. (1999). Devrim, Evrim, Statüko: Türkiye’de Sosyal, Siyasal Ekonomik Değerler, TESEV Yayınları, İstanbul. GAZİANTEP TİCARET ODASI (2014). Gaziantep Ekonomisi, www.gto.org.tr/upload/.../Gaziantep-Ekonomisi---Turkce-673679., 22.08.2014.
GÖLE, N. (2007). “1980 Sonrası Politik Kültür”, Türkiye’de Politik Değişim ve Modernleşme, KALAYCIOĞLU, E. ve SARIBAY, A.Y. (Ed.), Alfa Aktüel, İstanbul, 515-526.
GÜL, H. E., ve ÇEVİK, B. (2014). 2010 ve 2012 Verileriyle Türkiye’de İllerin Gelişmişlik Düzeyi Araştırması, Türkiye İş Bankası, http://ekonomi.isbank.com.tr, 22.08.2014.
http://secim.haberler.com/2014/sanliurfa, 25.06.2014
http://secim.haberler.com/2014/gaziantep, 25.06.2014.
http://www.ysk.gov.tr, 25.06.2014.
KAĞITÇIBAŞI, Ç. (1999). Yeni İnsan Ve İnsanlar, Evrim Yayınları, İstanbul.
KALİBER, A. (2007). “Türk Modernleşmesi’ni Sorunsallaştıran Üç Ana Paradigma”, Modern Türkiye’de Siyasi Düşünce: Modernleşme ve Batıcılık, Bora, T ve Gültekingil, M. (Ed.), İletişim Yay. İstanbul, 107-124.
KARACADAĞ KALKINMA AJANSI (2014). İstatistiklerle Şanlıurfa-Diyarbakır 2014, Diyarbakır.
KELEŞ, R. (1993). Kent Ve Siyaset Üzerine Yazılar, IULA-EMME Yayınları, İstanbul.
KELEŞ, R., ve HAMAMCI, C. (1994). Belediye Başkanları ve Belediye Meclis Üyeleri, Türk Belediyecilik Derneği ve Konrad Adenauer Vakfı Yayınları, Ankara.
KELEŞ, R., ve TOPRAK, Z. (2000). Türkiye’de Belediye Meclislerinde Siyaset, İzmir Büyükşehir Belediyesi Yerel Gündem 21 Yayını, İzmir.
KÖKER, L. (2003). Modernleşme, Kemalizm ve Demokrasi, İletişim Yayınları, İstanbul.
MEB (2014). Milli Eğitim İstatistikleri 2013-2014, T.C. Millî Eğitim Bakanlığı Strateji Geliştirme Başkanlığı, Ankara.
MOORE, B. (2003). Diktatörlüğün ve Demokrasinin Toplumsal Kökenleri, İmge Kitabevi, Ankara.
ÖRS, B. (1993). “Türkiye’de Askeri Müdahaleler İçin Bir Açıklama Modeli”, İktisat Dergisi, 334: 45-62.
RESMİ GAZETE, 08.10.1983.
RESMİ GAZETE, 06.12.2012.
SARIBAY, A. Y. (2000). Kamusal Alan, Diyalojik Demokrasi, Sivil İtiraz, Alfa Yay., İstanbul.
TURAN, İ. (1999). “Türkiye’de Demokrasi Kültürü”, Yeni Türkiye, 29:142-151.
TÜİK (2013/a). Seçilmiş Göstergelerle Gaziantep 2012, Türkiye İstatistik Kurumu Matbaası, Ankara.
TÜİK (2013/b), Seçilmiş Göstergelerle Şanlıurfa 2012, Türkiye İstatistik Kurumu Matbaası, Ankara.
TÜİK (2014). Gayrisafi Katma Değer Bölgesel Sonuçlar 2004-2011, Türkiye İstatistik Kurumu, Ankara.
VERGİN, N. (2003). Siyasetin Sosyolojisi, Bağlam Yayınları, İstanbul.
YALIN, B. E. (2009). Siyasal Değer, Derin Yayınları, İstanbul.
YÜCEKÖK, A. (1969). “Toplumsal Üst Yapı Olarak Siyasal Davranış”, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, XXIV:175-199.