Antalya Ovacık Dağı Yöresi'nde Kızılçam (Pinus brutia Ten.)'ın Gelişimi İle Yetişme Ortamı Özellikleri Arasındaki İlişkiler

Bu çalışma, Antalya Ovacık Dağı Yöresi'nde Kızılçam (Pinus brutia Ten.)'ın gelişimi ile yetişme ortamı özellikleri arasındaki ilişkileri belirlemek amacı ile yapılmıştır. Bu amaçla, Ovacık Dağı Yöresi'nde saf olarak yayılış gösteren kızılçam meşcerelerinden 70 adet örnek alan alınmıştır. Her bir örnek alandaki edafik ve fizyografik özellikler belirlenmiştir. Ayrıca her örnek alanın bonitet endeksi (100 yaşındaki üst boy) belirlenmiştir. Örnek alanların bonitet endeksi ile edafik ve fizyografik faktörler arasındaki ilişkiler korelasyon analizi, faktör analizi ve regresyon ağacı yöntemleri ile değerlendirilmiştir. Uygulanan istatistiksel analizler sonucunda, kızılçamın boy gelişiminde en etkili değişkenler; sıcaklık indisi, boylam ve enlem olmuştur. Kızılçamın boy gelişimi regresyon ağacı yöntemi ile % 36 oranında açıklanmıştır. Anahtar Kelimeler: Bonitet, Kızılçam, Ovacık Dağı

Anahtar Kelimeler:

Bonitet, Kızılçam, Ovacık Dağı

Relationships Between Some Environmental Characteristic and Site Index of Brutian Pine (Pinus brutia Ten.) in The Ovacık Mountain District, Antalya

This research was carried out to determine the relationships between Brutian pine (Pinus brutia Ten.)'s height growth and site environment features in the Antalya Ovacık Mountain district. For this purpose, seventy sample plots were taken from pure Brutian pine stands in Antalya Ovacık Mountain district. Edaphic and physiographic factors in each sample plots were determined. Additionally, site index of each plots were determined using average height of dominant trees at reference age at 100. The relationships between site index of sample plots and edaphic and physiographic factors were evaluated using correlation, factor and regression tree analysis. As a results of the applied statistical analyses, temperature index, longitude and latitude were found the most efficient variables for the height growth of Brutian pine. The height growth of Brutian pine was explained at the rate of 36 % by regression tree analysis

Keywords:

Yield capacity, Brutian pine, Ovacık Mountain,

PDF

___

Aertsen, W., Kint, V., Van Orshoven, J., Özkan, K., Muys, B., 2010. Comparison And Ranking of Different Modelling TechniquesForPrediction of Site Index in Mediterranean
Modelling, 221, 1119-1130. Forests.
Ecological Akay, E., Uysal, Ş., Poisson, A., Cravatte, J., Müller, C., 1985. Antalya Neojen Havzasının Stratigrafisi. Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, C(28), 105-119.
Altun, L., Yılmaz, E., Günlü, A., Ercanlı, İ., Usta, A., Yılmaz, M., Bakkaloğlu, M., 2007. Murat Dağı (Uşak) Yöresinde Yayılış Gösteren Ağaç Türlerinin (Kızılçam, Karaçam ve Sarıçam) Verimliliğini Etkileyen Kimi Ekolojik Etmenlerin Araştırılması. Kastamonu Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 7(1), 71-92.
Austrheim, G., Gunilla, E., Olsson, A., Grontvedt, E., 1999. Land – Use Impact on Plant Communities in Semi-Natural Sub-Alpine Grasslands of Budalen, Central Norway. Biological Conservation, 87, 369- 379.
Çinbilgel, İ., 2012. Melik ve Kaldırım Dağı ile Çevresinin (Manavgat-İbradı/Antalya) Flora ve Vejetasyon Yönünden Araştırılması. Akdeniz Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, 417s, Antalya.
Daşdemir, İ., 1992. Türkiye’deki Doğu Ladini (Picea orientalis L. Carr.) Ormanlarında Yetişme Ortamı Faktörleri-Verimlilik İlişkisi. Ormancılık Araştırma Enstitüsü Yayınları, 64, 66.
Demirelma, H., 2006. Derebucak (Konya)- İbradı ve Cevizli (Antalya) Arasında Kalan Bölgenin Florası. Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, 361s, Konya.
Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü (DMİGM), 2013. Meteorolojik Veri Arşiv Sistemi (TUMAS). Erişim Tarihi: 02.09.2013.
Dural, H., Küçüködük, M., Ertuğrul, K., 1995. Yıldızlı Dağı (Akseki-Antalya) Florasına Katkılar. Ot Sistematik Botanik Dergisi, 2(2), 47-66.
Duran, A., 2002. Tuzaklı, Otluk, Gidefi Dağları ve Çevresinin Florası (Akseki). Türk Botanik Dergisi 26(5), 303-349.
Ercanlı, İ., Günlü, Altun, L., Başkent, E.Z., 2008. Relationship between site index of oriental spruce (Picea orientalis (L.) Link) and ecological variables in Macka, Turkey. Scandinavian Journal of Forest Research, 23(4), 319-329.
Erkan, N., 1996. Kızılçam Doğal Meşcerelerinde Artım ve Büyümenin Değerlendirilmesi. Batı Akdeniz Ormancılık Araştırma Enstitüsü Dergisi, 2, 33-43.
Fırat, F.,1972. Orman Hasılat Bilgisi. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Yayın No 1541/166, 191s, İstanbul.
Genç, M., 2004. Silvikültürün Temel Esasları, SDÜ Yayın No: 44, SDÜ Basımevi, Isparta, 341 s.
Güner, Ş.T., 2008. Bozkıra Geçiş Bölgesindeki Sarıçam (Pinus sylvestris L. ssp. hamata (Steven) Fomin.) Ormanlarının Gelişimi ile Bazı Yetişme Ortamı Özellikleri Arasındaki İlişkiler. Çevre ve Orman Bakanlığı, Orman Toprak ve Ekoloji Araştırmaları Enstitüsü Müdürlüğü Yayını, Bakanlık Yayın No: 358, Müdürlük Yayın No: 3, 41s, Eskişehir.
Günlü, A., Yılmaz, M., Altun, L., Ercanlı, İ., Küçük, M., 2006. Artvin Genya Dağı Bölgesinde Saf Doğu Ladini (Picea orientalis (L) Link.) Meşcerelerinin Verimliliği ile Bazı Edafik ve Fizyoğrafik Faktörler Arasındaki İlişkiler. Süleyman Demirel Üniversitesi, Orman Fakültesi Dergisi, A(1), 1-10.
İlarslan, R., Dural, H., Şan, T., 1997. Geyik Dağının (Antalya) Florası. Ot Sistematik Botanik Dergisi, 4(2), 7-38.
Moisen, G.G., Frescino, T., S., 2002. Comparing Five Modelling Techniques For Predicting Forest Characteristics. Ecological Modelling, 157, 209-225.
Neyişçi, T., 1987. Kızılçamın Ekolojisi. Kızılçam El Kitabı Dizisi-2, Ormancılık Araştırma Enstitüsü Yayınları, Muhtelif Yayınlar Dizisi:52, 23-56, Ankara.
Orman Genel Müdürlüğü(OGM), 2006. Orman Varlığımız. Orman Genel Müdürlüğü Yayını, 160s, Ankara.
Orman Genel Müdürlüğü (OGM), 2012. Türkiye Orman Varlığı. Orman Genel Müdürlüğü, Orman İdaresi ve Planlama Dairesi Başkanlığı Yayın No: 85, 26s, Ankara.
Orman Genel Müdürlüğü (OGM), 2013. Ormanlarımız, Resmi
Tarihi:02.02.2014.http://www.ogm.gov.tr/ekutupha
ne/Istatistikler/Forms/Allltems.aspx.
Erişim Özel, H.B., Kırdar, E., Demirci, A., Görmez, Y., 2011. I. Ulusal Akdeniz Orman ve Çevre Sempozyumu, 26-28 Ekim 2011, Kahramanmaraş, 145-155.
Özkan, K., Kuzugüdenli, E., 2010. Akdeniz Bölgesi Sütçüler Yöresinde Kızılçamın (Pinus brutia Ten.) Verimliliği İle Yetişme Ortamı Özellikleri Arasındaki İlişkiler. Süleyman Demirel Üniversitesi, Orman Fakültesi Dergisi, A(1), 16-29.
Özkan, K., 2012. Sınıflandırma ve Regresyon Ağacı Tekniği (SRAT) ile Ekolojik Verinin Modellenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 13, 1-4.
Pal Axel, O., Linda-Maria, M., Hans Henrik, B., 2009. Acidification of SandyGrasslands – Consequences For Plant Diversity. Applied Vegetation Science, 12, 350- 361.
Sarıbaş, M., Ekici, B., 2004. Kızılçamın (Pinus brutia Ten.) Batı Karadeniz Bölgesindeki Doğal Yayılışına Katkı. Zonguldak Karaelmas Üniversitesi, Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 6(6), 127-135.
Tetik, M., Yeşilkaya, Y., 1997. Antalya Yöresi Doğal Kızılçam Ormanlarında Anakaya-Toprak Derinliği- Boitet İlişkileri. Batı Akdeniz Ormancılık Araştırma Enstitüsü, Teknik Bülten No: 6, 41s, Antalya.
Thornthwaite, C. W., 1948. An Approach toward a rational classification of climate. Geography Review, 38, 55-94.
TMMOB, 2008. Antalya Kurşunlu Kum-Çakıl Ocağı Raporu. Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği. 60s. Yaltırık, F., Boydak, M., 1993. Türkiye Kızılçamlarında Genetik Çeşitlilik (Varyasyon), Uluslar arası Kızılçam Sempozyumu Bildiriler Kitabı, s. 1-10, Marmaris.
Zech, W., Çepel, N., 1972. Güney Anadolu'daki Bazı Kızılçam Meşcerelerinin Gelişimi ile Toprak ve Reliyef Özellikleri Arasındaki İlişkiler. İstanbul Üniversitesi, Orman Fakültesi Yayın No:191.
Zelený, D., Chytrý, M., 2007. Environmental Control of the Vegetation Pattern inDeep River Valleys of the Bohemian Massif. Preslia, 79, 205-222.