Antalya İli (Türkiye) İçme Suyu Kaynaklarında Arsenik (As) Konsantrasyonlarının Belirlenmesi

Bu çalışma, Haziran 2013-Mayıs 2014 arasında Antalya ili içme suyu kaynağı olarak kullanılan Duraliler1, Duraliler 2, Boğaçay, Yeniköy depo ve Yeşilbayır depo istasyonlarından aylık olarak alınan su numunelerinin As konsantrasyonlarını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Analizler ICP-MS cihazında EPA 200.8 metoduyla yapılmış ve sonuçlar aylık ve mevsimlik olarak değerlendirilmiştir. Çalışma süresince en yüksek As konsantrasyonu Şubat ayında 13,01 µg/L ile Yeniköy depo istasyonunda, en düşük arsenik konsantrasyonu ise Haziran ayında 0,07 µg/L ile Boğaçay istasyonunda ölçülmüştür. Su depolarındaki mevsimlik ortalama en düşük As 0,08-0,97 µg/L ile Boğaçay istasyonunda, en yüksek As ise 8,30-11,40 µg/L ile Yeniköy depo istasyonunda tespit edilmiştir. Diğer istasyonlardaki mevsimlik ortalama As içerikleri ise; Duraliler 1 istasyonu 2,58-3,97 µg/L, Duraliler 2 istasyonu; 3,62-4,62 µg/L ve Yeşilbayır depo istasyonu; 8,30-10,04 µg/L aralığında belirlenmiştir. Çalışmada Yeşilbayır ve Yeniköy depolarında bulunan bazı konsantrasyonların İnsani Tüketim Amaçlı Sular Hakkındaki Yönetmelikle öngörülen

Determination of Arsenic (As) Concentrations in Drinking Water Sources of Antalya Province (Turkey)

This study was carried out to determine the arsenic concentrations of water samples taken from Duraliler 1, Duraliler 2, Boğaçay, Yeniköy warehouse and Yeşilbayır depot stations which are used as drinking water source in Antalya between June 2013 and May 2014. Analyses were performed using EPA 200.8 method and ICP-MS instrument, and the results were evaluated monthly and seasonally. The results of the current study indicated that the highest arsenic level (13.01 µgL-1) was observed in Yeniköy water warehouse station in February whereas the lowest arsenic concentration (0.07 µgL-1) was determined in June at Boğaçay station. In the seasonal averages, the lowest As content between 0.08-0.97 µgL-1 was determined in Boğaçay station and the highest As content between 8.30-11.40 µgL-1 was determined in Yeniköy station. Seasonal average of the other stations were; Duraliler 1 station between 2.58 to 3.97 µgL-1, Duraliler 2 station between 3.62 to 4.62 µgL-1 and Yeşilbayır water warehouse between 8.30 to 10.04 µgL-1. The results of the study showed that Yeşilbayır and Yeniköy stations had higher content of As than the limit value

PDF

___

Akay, E., Uysal, Ş., Poisson, A., Cravatte, J. & Müller, C. (1985). Antalya neojen havzasının stratigrafisi. Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, C, 28,105-119.
Altaş, L., Işık, M. & Kavurmacı, M. (2011). Determination of arsenic levels in the water resources of Aksaray Province, Turkey. Journal of Environmental Management. 92, 2182-2192.
Anonim, (2005). “İnsani Tüketim Amaçlı Sular Hakkında Yönetmelik” Resmi Gazete, 2005. Sayı:25730.
Baba, B. (2007). Biga Yarımadası (Çanakkale) sıcak su kaynaklarıdaki arsenik (AS)'in voltametri ve ındüktif eşleşmiş plazma-kütle spektrometresi (ICP-MS) teknikleri ile kantitatif tayini, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 61s, Çanakkale.
Çaylak, E. (2012). Health Risk Assessment for arsenic in water sources of cankiri province of Turkey. Clean – Soil, Air, Water, 40(7), 728-734.
Çolak, M., Gemici, U. & Tarcan, G. (2003). The effects of colemanite deposits on the arsenic concentrations of soil and groundwater in Igdeköy-Emet, Kütahya, Turkey. Water, Air and Soil Pollution, 149(1–4), 127–143.
Duker, A.A., Carranza, E.J.M. & Hale, M. (2005). Arsenic geochemistry and health. Environment International, 31, 631-641.
Duncan, D.B. (1955). Multiple range and multiple f tests. Biometrics, 11, 1-42.
EPA Method 200.8. (1994). Determinetion of trace elements in waters and wastes by ınductively coupled plasma - mass spectrometry. U.S. Environmental Protection Agency (EPA), 5.4, Ohio.
Gemici, Ü. (2004). Impact of acid mine drainage from the abandoned Halıköy mercury mine (Western Turkey) on surface and ground waters. Bulletin of Environmental Contamination and Toxicology, 72, 482–489.
Gemici, Ü. & Tarcan, G. (2007). Assessment of the pollutants in farming soil sand waters around untreated abandoned türkönü mercury mine (Turkey). Bulletin of Environmental Contamination and Toxicology, 79, 20–24.
He, Y., Zheng, Y., Ramnaraine, M. & Locke, D.C. (2004). Differential pulse cathodic stripping voltammetric speciation of trace level inorganic arsenic compounds in natural water samples, Analytica Chimica Acta, 511, 2004, 55-61.
Hem., J.D. (1985). Study and ınterpretation of the chemical characteristics of natural water. U.S. Geological Survey Water - Supply, 2254 p.
Jain, C.K. & Ali, I. (2000). Arsenic occurence, toxicity and speciation tecniques, Waters. Research, 34, 4304-4312.
Öztürk, R. (2009). Manisa ve bazı ilçelerin yer altı ve içme sularında arsenik miktarının tayini, Celal Bayar Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 45s, Manisa. Yağmur, F. & Hancı, H. (2002). Arsenik, Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi, 11, 250-251.
Yılmaz, S., Baba, B., Baba, A., Yagmur, S. & Citak, M. (2009). Direct quantitative determination of total arsenic in natural hot waters by an odicstripping voltammetry at the rotating lateral gold electrode. Current Analytical Chemistry, 5(1), 29–34.
WHO. (2003). Arsenic in drinking-water. Background Document for Preparation of WHO Guidelines for Drinking-Water Quality. Geneva, World Health Organization.