Thalassoterapi uygulamaları için kültür koşullarında yetiştirilen makroalglerin vitamin kompozisyonunun belirlenmesi

Bu çalışmada, Thalassoterapi’de kullanım potansiyelini belirlemek amacıyla sularımızda doğal olarak dağılım gösteren makroalg türlerimizin (Ulva rigida, Gracilaria gracilis, Sargassum vulgare, Cystoseira barbata ve Dictyopteris membranacea) kültür koşullarında vitamin kompozisyonları belirlenmiştir. Vitamin analiz sonuçları alglerin β-karoten (provitamin A), askorbik asit (vitamin C) ve α- tokoferol (vitamin E) yönünden zengin olduğunu göstermektedir. β-karoten (provitamin A) yönünden en zengin 3.25 ± 0.41 mg.100 g-1 miktarıyla Gracilaria gracilis bulunurken vitamin C (askorbik asit) yönünden en zengin 7.42 ± 0.67 mg.100 g-1 miktarıyla Ulva rigida bulunmuştur. Alfa (α) - tokoferol (vitamin E) yönünden en zengin tür ise 5.03 ± 0.12 mg.100 g-1 miktarıyla Dictyopteris membranacea ’dır.

Determination of vitamin composition of cultured macroalgae for Thalassotherapy applications

In this study, vitamin compositions were determined in culture conditions of macroalgae (Ulva rigida, Gracilaria gracilis, Sargassum vulgare, Cystoseira barbata and Dictyopteris membranacea) which are naturally distributed in our waters in order to determine their potential usage in Thalassotherapy. The results of vitamin analysis show that the algae are very rich in terms of β-carotene (provitamin A), ascorbic acid (vitamin C) and α-tocopherol (vitamin E). According to the results, it was found that Gracilaria gracilis is the richest species in terms of β-carotene (provitamin A) with the amount of 3.25 ± 0.41 mg 100 g -1 , Ulva rigida is the richest species in terms of ascorbic acid (vitamin C) with the amount of 7.42 ± 0.67 mg 100 g -1 and Dictyopteris membranaceae is the richest species in terms of α-tocopherol (vitamin E) with the amount of 5.03 ± 0.12 mg 100 g -1 among the macroalgal species.

PDF

___

Jensen, A. (1978). Chlorophylls and Catotenoids. In: Hand Book of Phycological Methods. Physiological and Biochemical Methods. Editors Johan A. Hellebust and J. S. Craigie.Cambridge University Press. 512 p.
Lapointe, B.E. & Ryther, J. (1978) . Same aspects of the growth and yield of Gracilaria tikvahiae in culture. Aquaculture 15, 185-93. DOI: 10.1016/0044-8486(78)90030-3
Martinek, R.G. (1964). Method fort the Determination of Vitamin E (Total Tocopherols) in Serum. General Biochemicals. No: 12, Volume10, 1078- 1086.
Jensen, A. (1966). Carotenoids of Norwegian Brown seaweeds and seaweed meals. Norwegian Institute of Seaweed Research, Report No: 31: 1-138.
Largo, D. B. & Ohno, M. (1993). Constructing An Artificial Seaweed Bed. In: Seaweed Cultivation and Marine Ranching. Editors A. Critchley and M. Ohno. Kanagawa International fisheries Trainin Center, Japan İnternational Cooperatiın Agency (JICA), 151 p.
Indergaard, M. & Minsaas, J. (1991). Animal and Human Nutrition. In: Seaweed Resources in Europe: Uses and Potential. Editors Michael D. Guiry and Gerald Blunden, John Wiley and Sons, 21-64.
McDermid, K. J. & Stuercke, B. (2003). Nutritional composition of edible Hawaiian seaweeds. Journal of Applied Phycology, 15, 513-524 DOI: 10.1023/B:JAPH.0000004345.31686.7f
McHugh, D. J. (2003). A guide to the Seaweed Industry. Food and Agriculture Organization of the United Nations, Roma, Italia, 103 p.
McLachan, J. L. (1982). Inorganic nutrition of marine macroalgae in culture. In: Synthetic and degradative processes in marine macrophytes. Editor L.M. Srivastava, 71-98.
Neori, A., Cohen, I. & Gordin, H. (1991). Ulva lactuca biofilters for marine fishpond effluents: II. Growth rate, yield and C:N ratio, Bot. Mar., 34: 483– 489. DOI:10.1515/botm.1991.34.6.483
Özdamar, K. (2009). Paket programlar ve İstatistiksel veri analizleri 1. Kaan Kitapevi, Eskişehir.
Pérez, R., Kaas, R., Campillo, F., Arbault, F. & Barbaroux, O. (1992). La Culture DesAlgues marines dans Le monde. IFREMER, 614 p.
Sukatar, A. (2004). Alg Kültür Yöntemleri. Ege Üniversitesi Fen Fakültesi Kitaplar Serisi No: 184, Bornova. 168 sayfa.
Zou, N. & Richmond, A. (2000). Light-path lenght and population density in photoacclimation of Nannochloropsis sp. (Eustigmatophyceae). Journal of Applied Phycology, 12, 349-354. DOI: 10.1023/A:100815100
Cirik, S. & Turan, G. (2003). Su Yosunlarının Thallassoterapi’de Kullanımı. XII. Ulusal Su Ürünleri Sempozyumu. 2-5 Eylül 2003, Fırat Üniversitesi Su Ürünleri Fakültesi, Elazığ.
Cirik, Ş. (1978) . Recherches sur la vegetation marine de cotes Turques de la mer Egee. Etudes particulieres des peyssonneliacees de Turquie. These, Paris, 172 p.
Cirik, Ş., Zeybek, N., Aysel, V. & Cirik, S. (1988). Note Preliminaire sur la Vegetation Marine de I’ile de Gökçeada (mer Egée Nord,Turquie). Rapp.comm.int. mer, 31, 2-10
Cirik, S. (2005). Denizden Gelen Sağlık. Standart Dergisi. Türk Standartları Enstitüsünün Ekonomik ve Teknik Dergisi, Su Ürünleri Özel Sayısı, Yayın: 44, No: 528, 47-49.
Cirik, Ş. & Cirik, S. (2017). Su Bitkileri: Deniz Bitkilerinin Ekolojisi, Biyolojisi ve Kültür Teknikleri. Ege Üniversitesi, Su Ürünleri Fakültesi Yayınları, No: 58, Bornova, İzmir, 188 sayfa.
Cirik, Ş., Akçalı, B. & Bilecik, N. (2001). Gökova Körfezi (Ege Denizi) Deniz Bitkileri. Dokuz Eylül Üniversitesi Yayınları No:09.8888.6000.000- DK.01.001.260. İzmir, 96 sayfa.
Cirik, Ş., Ceylan, T., Ateş, A.S., Ak, İ., Büyükateş, Y., Akçalı, B. & İnanmaz, Ö.E. (2006). Denizi Tanıyalım: Knowing the Marine Environment. ISBN 975-8100-46-7. META Basım matbaacılık Bornova, İzmir, 82 sayfa.
Chapman, V.J. & Chapman, D.J. (1980). Seaweeds and their uses. London: Chapman and Hall, 334 p.
De Roeck-Holtzhauer, Y. (1991). Uses of Seaweeds in Cosmetics. In: Seaweed Resources in Europe: Uses and Potential. Editors, M. D. Guiry and G. Blunden. John Wiley ve Sons, Ltd. England, 83-93.
Donadieu, Y. & Basire, J. (1985). Les thérapeutiques naturelles: Les Algues. Librairie Maloine S.A, Paris, Fransa, 511 p.
Durmaz, Y. (2005). Azot Kaynakları ve Konsantrasyonlarının Nannochloropsis oculata (Droop) Hibbert (Eustigmatophycea) ‘nin Büyüme ve Biyokimyasal Yapısına Etkisi. (Doktora Tezi). E.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Su Ürünleri Yetiştiricilik Ana Bilim Dalı, Bornova, İzmir, 92 sayfa.
Atay, D. (1984). Bitkisel Su Ürünleri ve Üretim Tekniği. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No: 905, Ankara, 203 sayfa.
Hışıl, Y. (2004). Enstrümental Gıda Analizleri: Laboratuvar Deneyleri. Ege Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Ders Kitapları yayın No: 45, Bornova, İzmir.
Boisvert, C. (1988). Les jardins de la Mer. Du bon usage des algues. Terre Vivante, Paris, Fransa, 157 p.
Hoşsu, B., Korkut, A.Y. & Fırat Kop, A. (2005). Balık Besleme ve Yem Teknolojisi I (Balık Besleme Fizyolojisi ve Biyokimyası). E. Ü. Yayınları,Su ürünleri Fakültesi Yayın No: 50, Ders Kitabı Dizini No:19, Bornova, İzmir, 276 Sayfa.
Ak, İ., Çetin, Z., Cirik, Ş & Göksan, T. (2011). Gracilaria verrucosa (Hudson) Papenfuss Culture Using an Agricultural Organic Fertilizer. Fresenius Environmental Bulletin, 20(8a), 2156-2162.
Ak, İ. & Cirik, S. (2017). Mavi-yeşil algler (Siyanobakteriler) ve termalizm. Ege Journal of Fisheries and Aquatic Sciences, 34(2), 227 – 233. DOI: 10.12714/egejfas.2017.34.2.04