Kökü Orta Asya Türk kültürüne dayanan Âşık Şiiri; yüzyıllardır birtakım değişimler geçirerek günümüze kadar ulaşan sözlü kültür geleneğidir. 20. yüzyılda yaşamış olan ve şiirlerinin kaynağını tasavvuf, halk kültürü ve Alevi-Bektaşi geleneğinden alan Âşık Mahzuni Şerif, Âşıklık geleneğinin en önemli temsilcilerinden birisidir. 1950’li yıllardan itibaren ülkemizde başlayan sanayileşme ve köyden kente göç olgusuna bağlı olarak bazı kırılmalara ve değişimlere uğrayan Âşık şiiri; 1960-1980 döneminde Türkiye’de baş gösteren toplumsal ve siyasi olaylardan da etkilenmiştir. Bu etkileri, Âşık Mahzuni Şerif’in şiirlerinde de görmek mümkündür. Bu çalışmanın amacı; İşlevsel Halkbilimi Kuramı’na göre Âşık Mahzuni Şerif’in şiirleri bağlamında Âşık şiirinin yeni işlevlerini tespit etmektir. Mahzuni’nin şiirlerinde; “itiraz ve ret kültürü”, “millî birlik ve beraberlik”, “siyasi/ideolojik düşünceleri destekleme”, “ekonomik kazanç sağlama (meta)” ve “psikolojik rahatlama (deşarj)” olmak üzere toplam beş adet yeni işlev tespit edilmiştir.