Tuğçe SAKA, Ceren GÜMÜŞGÜL, Osman GÜMÜŞGÜL

Ev Hanımlarının Sportif Rekreasyon Katılımlarının Yaşam Doyumu ve Mutluluk Üzerine Etkisinin İncelenmesi

Amaç: Çalışmanın temel amacı ev hanımlarının sportif rekreasyon katılımlarının yaşam doyumu ve mutluluk üzerine etkisinin incelenmesidir. Gereç ve Yöntem: Araştırmaya Kütahya’nın Tavşanlı ilçesinde bulunan 204 ev hanımı katılmıştır. Veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından oluşturulan katılımcılara ait kişisel bilgilerin analiz edilmesi için sosyo-demografik bilgi formu, Diener ve ark. (1985) tarafından geliştirilen ve Türkçe geçerlik güvenirliği Köker (1991) tarafından yapılan Yaşam Doyumu Ölçeği ve Demirci ve Ekşi (2017) tarafından geliştirilen Mutluluk Ölçeği kullanılmıştır. Bulgular: Sigara kullanma ve eğitim durumları değişkenlerine göre “mutluluk” alt boyutunda istatistiki açıdan anlamlı farklılaşma görülmezken (p>0,05), “yaşam doyumu” alt boyutunda anlamlı fark bulunmaktadır (p<0,05). Etkinlik türü, evlilik yaşı, ailedeki birey sayısı, çocuk sayısı ve yaş değişkenine göre her iki alt boyutta da anlamlı bir fark olmadığı tespit edilmiştir (p>0,05). Gelir düzeyine göre ise mutluluk ve yaşam doyumu her iki alt boyutta da farklılaşma olduğu görülmüştür (p<0,05). Katılımcıların sportif rekreasyon uygulamalarına bakıldığında yaşam doyumu ve mutlulukta istatistiki olarak anlamlı bir farkın olduğu tespit edilmiştir (p<0,05). Sonuç: Ev hanımlarının sportif rekreasyon aktivitelerine katılımına göre yaşamlarından memnun olup keyif almaları ve aynı zamanda onların canlı, enerjik hissetmelerini sağladığı söylenebilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

sportif rekreasyon, ev hanımı, yaşam doyumu, mutluluk

Investigation of the Effect of Recreational Sport Participation of Housewives on Life Satisfaction and Happiness

Aim: The main aim of the research was to examine the effect of housewives' recreational sport participation on life satisfaction and happiness. Method: 204 housewives participated in the research in Tavşanlı district of Kütahya province. As a data collection tool, the socio-demographic information form was created by the researchers to analyze the personal information of the participants, the Life Satisfaction Scale consisting of a single factor and 5 items developed by Diener et al. (1985) and adopted by Koker (1991); The Happiness Scale consisting of a single dimension and 6 items developed by Demirci and Ekşi (2017) was used. Results: While there was no difference in the "happiness" sub-dimension according to the scores of the participants from the scales, smoking habit and educational status (p>0.05), there was a significant difference in the "life satisfaction" sub-dimension (p<0.05). It was determined that there was no significant difference in happiness and life satisfaction in both sub-dimensions according to the recreational activity type except recreational sport participation, marriage age, number of individuals in the family, number of children and age variables (p>0.05). It was determined that there is a statistically significant difference in recreational sport participation. Conclusion: It can be said that their participation in recreational sport activities helps housewives to be satisfied and enjoy their lives and at the same time make them feel lively and energetic.

Keywords:

recreational sport participation, housewife, life satisfaction, happiness,

PDF

___

Bailey, A., W. ve Fernando, I. K. (2012). Routine and project-based leisure, happiness, and meaning in life. Journal of Leisure Research, 44(2), 139-154.
Böyükelhan, E., & Gümüşgül, O. (Eds.) (2023). Ultra Trail Organizasyon Paydaşları ve Türkiye’de Sürdürülebilir Turizme Yönelik Swot Analizi. Gaziantep: Özgür Publications.
Cooper, C.L., Cartwright, S. (1994). Stress-management ınterventions in the workplace: Stress counselling and stress audits. British Journal of Guidance and Counselling, 22(1), 65-73.
Dattilo, J., Dattilo, A.M., Samdahl, D.M., Kleiber, D.A., (1994). Leisure orientations and self-esteem in women with low income who are overweight. Journal of Leisure Research, 26, 23-38.
Demirci, İ. & Ekşi. H. (2018). Keep calm and be happy: A mixed method study from character strengths to well-being. Educational Sciences: Theory & Practice 18(29) 303–354.
Diener, E., Emmors, R.A., Larsen, R.j., Griffin, S. (1985). The satisfaction with Life Scale. Journal of Personality Assessment, 49, 1, 71-75.
Eryılmaz, A., ve Aypay, A. (2011). Ergen öznel iyi oluşu ile kimlik statüsü ilişkisinin incelenmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 16, 167- 179.
Eyigor, S., Karapolat, H., Durmaz, B., Ibisoglu, U., Cakir, S. (2009). A randomized controlled trial of Turkish folklore dance on the physical performance, balance, depression and quality of life in older women. Arch Gerontol Geriatr, 48(1), 84-88.
Güven, Y. (2018). Çalışanların rekreasyon etkinliklerine katılım sıklıklarının mutluluk ve yaşam kalitesi üzerine olan etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Karaküçük, S. (2005). Rekreasyon Boş Zamanları Değerlendirme. 5. Baskı, Ankara: Gazi Kitabevi, 24-94.
Köker, S. (1991). Normal ve sorunlu ergenlerin yaşam doyumu düzeyinin karşılaştırılması (Yüksek Lisans tezi). Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Ortaç, B. (2019). Üniversite personelinin rekreasyon etkinliklerine katılmasının mutluluk ve yaşam kalitesine etkisinin incelenmesi Batman üniversitesi örneği. Yüksek Lisans Tezi. Batman Üniversitesi, Batman.
Önal, A. (2007). Ev hanımlarının rekreasyon faaliyetlerine katılımlarının ve beklentilerinin tespiti: İstanbul Anadolu Yakası örneği. Yüksek Lisans Tezi. Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
Özcan, B. (2017). Egzersiz yapan ve yapmayan obez kadınların yaşam doyumu ve öz yeterlik düzeyleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans tezi. Mersin Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Mersin.
Soyer, F., Yıldız, N. O., Demirel, D. H., Serdar, E., Demirel, M., Ayhan, C., ve Demirhan, O. (2017). Üniversite öğrencilerinin rekreatif etkinliklere katılımlarına engel teşkil eden faktörler ile katılımcıların yaşam doyumları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Journal of Human Sciences, 14(2), 2035-2046.
Şahin, H. (1997). Sporcuların performans sporunu bıraktıktan sonraki yaşamlarında boş zaman değerlendirme ilgilerinin araştırılması. Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi, Adana.
Tarhan, N. (2006). Kendinizle Barışık Olmak: Duyguların Eğitimi. İstanbul: Timaş Yayınları.
TDK. (2022). http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&kelime=ev%20kad%C4%B 1n%C4%B1&guidTDK.GTS.53f4d2e32dd553.92191530. Erişim adresi: Erişim Tarihi: 15.01.2022
Tinsley, H., E., A., Tins1ey, D. J. (1986). A theory of the attributes, benefits, and causes of leisure experience. Leisure Sciences, 1-45.
Ustalar, A., Şentürk, A., & Gümüşgül, O. Antrenörlerin rekreasyonel faaliyetlere katılımlarını engelleyen faktörlerin belirlenmesi. Uluslararası Güncel Eğitim Araştırmaları Dergisi, 7(2), 448-468.
Üstün, N. A., Üstün, Ü. D., Işık, U., & Yapıcı, A. (2020). Health belief regarding leisure time physical activity and nutritional attitude: are they related in athletic and sedentary university students. Progress in Nutrition, 22(1), 156-160.
Yıldırım, H., ve Işık, K. (2017). Çalışmayan evli kadınların sosyal destek düzeyleri ile yaşam doyumları arasındaki ilişki ve etkileyen faktörler. Konuralp Tıp Dergisi, 9(2), 47-51
Yıldız, Y. (2015). Spor yapan ve spor yapmayan üniversite öğrencilerinin sosyalleşme zaman doyumunun incelenmesi: Uşak Üniversitesi örneği. Yüksek Lisans Tezi. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi, Muğla.
Zorba, E., ve Bakır, M. (2004). Serbest Zaman Kavramı. Sporda Sosyal Alanlar Seçme Konular. F. Ramazanoğlu (Ed.), (ss. 106-108). Bıçaklar Kitabevi: Ankara.