Velittin BALCI, Yasemin GÖK, Halil Erdem AKOĞLU

Türkiye’nin Ulusal Gençlik ve Spor Politikalarının, Sürdürülebilirliğin Sosyal Boyutuyla İncelenmesi

Kalkınma anlayışına göre sürdürülebilirlik, ülkelerin çevresel, ekonomik ve sosyal hedeflerindeki ortak paydayı göstermekte ve geleceği de içeren bu ortak hedefler, bireylerin daha iyi bir yaşama ilişkin beklentilerinin temel ihtiyaçlar aracılığıyla karşılanmasına yönelik imkânlar sunmaktadır (Kalkınma Bakanlığı, 2017). Sürdürülebilirliğin sosyal boyutu, insan ve topluma yönelik olup, amacı ise toplumsal yaşamda sosyal ve kültürel sistemlerin devamlılığını ve dengeli olmasını sağlamaktır. Sosyo-kültürel sisteme sahip olan gençlik ve spor alanlarında da ulusal politikalar, temel hedeflerin yanı sıra, sağlıklı nesillerin yetiştirilmesi, halk sağlığının korunması ve toplumsal barışın korunması, toplumsal bütünleşmenin arttırılması, boş zamanların değerlendirilmesi, sosyal katılımın teşvik edilmesi, sosyal dışlanmayla mücadele, toplumsal gelişimin güçlendirilmesi gibi sürdürülebilirliğin sosyal boyutlarına yönelik önemli sosyal hedefler içermektedir. Bu çalışmanın amacı, Türkiye’nin Ulusal Gençlik ve Spor Politikalarının, sürdürülebilirliğin sosyal boyutu açısından incelenmesi ve analiz edilmesidir. Nitel araştırma modeline göre tasarlanan araştırmada durum analizi (case studies) deseninden yararlanılmıştır. Yapılan doküman incelemesi sonucunda elde edilen veriler betimsel ve içerik analizi yöntemine göre analiz edilmiştir. Analiz sonucunda, Türkiye’de gençlik ve spor alanlarında yürürlükte olan ulusal politikalarda eşitlik, eğitim, sağlık, istihdam, barınma, kültürel değerler, eğlence ve serbest zaman ve güvenlik gibi sosyal boyuta yönelik politika hedeflerinin daha çok soyut açıklamalarla betimlenmiş olduğu görülmüştür. Ulusal gençlik ve spor politikalarında sosyal boyuta yönelik belirlenen hedeflerin, uygulamaya dönük somut hedefler olması, toplumsal kalkınmanın desteklenmesi ve teminat altına alınması açısından önemlidir.

Anahtar Kelimeler:

Gençlik politikası, spor politikası, sürdürülebilirlik, sosyal sürdürülebilirlik

The Investigation of The National Youth and Sports Policies of Turkey in The Perspective of The Social Dimension of The Sustainability

According to the perspective of the sustainable development, sustainability shows a common ground in environmental, economic and social objectives, while the common objectives including future is to be enable to satisfy fundamental human needs and expectations for a better life. The social dimension of the sustainability is focused on human and plays a crucial role in maintaining continuity of social-cultural systems in a social life. The aim of the social dimension in the sustainability is to enable social and cultural systems balanced constantly. National policies applied at both youth and sports fields include social objectives aimed at social dimension of sustainability such as raise healthy generations, sanitation, protecting social peace, enhancement of social cohesion, leisure time activities, encouraging social participation, struggle against social exclusion, strengthening social development etc besides primary objectives. The aim of this study is to examine the National Youth and Sports Policies of Turkey from a viewpoint of social dimension of sustainability. In the research designed according to qualitative research model, case studies pattern was used. The data obtained as a result of the document review were analyzed according to the descriptive and content analysis method. For this purpose, it was tried to analyse how to conceptualize and to apply strategically social indicators within the social dimension of sustainability in national youth and sport policies in both youth and sport fields in Turkey. As result of the analyse, it was revealed that policy objectives aimed at social dimension such as equality, education, healthy, employment, cultural values, recreation and leisure time, security were indicated with intangible descriptions in the national policies applied at youth and sports field in Turkey. It is more significant that objectives aimed at the social dimension at national youth and sports policies with regards to ensure and strengthen social development should be practical-oriented and tangible.

Keywords:

Youth policy, sport policy, sustainability, social sustainability,

PDF

___

Acar, H. (2008). Türkiye’nin ulusal gençlik politikası nasıl yapılmalıdır?. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 5(1), 1-20.
Akgül, U. (2010). Sürdürülebilir kalkınma: Uygulamalı antropolojinin eylem alanı. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Antropoloji Dergisi, 24, 133- 164. DOI: 10.1501/antro_0000000023.
Aksu, C. (2011). Sürdürülebilir kalkınma ve çevre. Güney Ege Kalkınma Ajansı, [Erişim http://geka.gov.tr/Dosyalar/o_19v5e00u1ru61bbncf2qmlcpv8.pdf], Erişim Tarihi: 12 Eylül 2017.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2017). Bilimsel araştırma yöntemleri. 23. Basım. Ankara: Pegem Akademi.
Certel, E. (2010). Gençlik ve sosyal gelişim: gençlik örgütlerine katılan gençlerle bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Çelik, Y. (2006). Sürdürülebilir kalkınma kavramı ve sağlık. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 9(1), 19-37.
Evren, M. (2016). Sürdürülebilirlik, sürdürülebilir kalkınma ve ülkemizdeki mevcut durum, kalkınmada anahtar verimlilik. T.C. Bilim Sanayi ve Teknoloji Bakanlığı Verimlilik Genel Müdürlüğü Dergisi, 335. [Erişim:https://anahtar.sanayi.gov.tr/tr/news/surdurulebilirlik-surdurulebilir-kalkinma-ve-ulkemizdeki-mevcut-durum/7320] Erişim Tarihi: 09 Ağustos 2017.
Gazibey, Y., Keser ve A., Gökmen, Y. (2014). Türkiye’de illerin sürdürülebilirlik boyutları açısından değerlendirilmesi. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 6(3): 511-541. DOI: 10.16987/ausbf.93938.
Gürlük, S. (2010). Sürdürülebilir kalkınma gelişmekte olana ülkelere uygulanabilir mi?. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 5(2), 85-99.
Güzel, P., Çoknaz, D. ve Noordegraaf, M. A. (2009). Sürdürülebilir kalkınmanın çevre boyutunda uluslararası olimpiyat komitesi (IOC) uygulamaları ve olimpiyat organizasyonları kapsamında incelenmesi. Spor Bilimleri Dergisi, 20(2), 59-69.
Hoff, M. D., & Polack, R. J. (1993). Social dimensions of the environmental crisis: Challenges for social work. Social Work, 38(2), 204–211. DOI: 10.1093/sw/38.2.204.
Hoye, R., Nicholson, M., & Haulihan, B. (2015). Spor ve politika meseleleri ve analizi. (Çev: Yrd. Doç. Dr. Cem Tınaz) İçinde M. Bakır (Eds.), 1. Basım, İstanbul: Beta.
IOC (International Olympic Coommitte). (2008). IOC spor, çevre ve sürdürülebilir gelişim rehberi. İstanbul: Türkiye Milli Olimpiyat Komitesi Yayınları. Kjell, O. N. E. (2011). Sustainable well-being: a potential synergy between sustainability and well-being research. Review of General Psychology, 15(3), 255-266. DOI: 10.1037/a0024603.
McKenzie, S. (2004). Social sustainability: Towards some definitions. Australia: Hawke Research Institute Paper Series, (27), 255-266.
Özmehmet, E. (2008). Dünya’da ve Türkiye sürdürülebilir kalkınma yaklaşımları. E-Journal of Yasar University, 3(13), 1853-1856. T.C. Kalkınma Bakanlığı, (2017). Sürdürülebilir kalkınma hakkında temel bilgiler. [Erişim: www.surdurulebilirkalkinma.gov.tr], Erişim Tarihi: 16 Nisan 2017.
Temel, F. (2016). ISO 500 listesindeki işletmelerin vizyon açıklamalarında yer verdikleri örgütsel çekicilik kavramlarının içerik analizi. Journal of Life Economics, International Peer-Reviewed and Opean Access Electronic Journal, 3(1): 131-140. DOI: 10.15637/jlecon.108.
Tural, N. ve Karakütük, K. (1991). Eğitim politikası. TED Eğitim ve Bilim Dergisi, 15(82), 16-24.
UNECA (United Nations economic Comission for Africa). (2011). Sustainable development indicators. [Erişim: http://www1.uneca.org/Portals/sdra/sdra1/chap2.pdf] Erişim Tarihi: 12 Eylül 2017.
Üçer, A. Z. (2017). Kentsel politikaların belirlenmesinde bir araç: Sürdürülebilirlik göstergeleri. Çağdaş Yerel Yönetimler, 26(1), 103-124.
Welch, J. (2012). Sustainability and social development: An ıntegrative examination. International Consortium for Social Development, 34(1), 56-76.
Wilson, T. C. (2002). The paradox of social class and sports involvement. Internatıonal Revıew For The Socıology ff Sport, 37(1), 5-16. DOI: 10.1177/1012690202037001001.
Winston, M. (2011). Sustainability and social justice. International Journal of Business and Social Science, 2(16), 33-38. DOI: 10.1016/j.sbspro.2012.09.115.
Yazıcı, A. G. (2014). Toplumsal dinamizm ve spor. Uluslararası Türkçe Edebiyat Dergisi, 3(1), 394-405. DOI: 10.7884/teke.280.
Yeni, O. (2014). Sürdürülebilirlik ve sürdürülebilir kalkınma: Bir yazın taraması. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(3), 181-208.
Yıkmaz, R. F. (2011). Sürdürülebilir kalkınmanın ölçülmesi ve Türkiye için yöntem geliştirilmesi. Uzmanlık Tezi, Sosyal Sektörler ve Koordinasyon Genel Müdürlüğü.
Yıldırım, A.ve Şimşek H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. 9. Basım, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldırım, A.ve Şimşek H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. 10. Basım, Ankara: Seçkin Yayıncılık.