Modern Türk şiirinin önemli isimlerinden Attilâ İlhan’ın ilk şiir kitabı olan Duvar’ın birinci baskısı 1948 yılında yapılmıştır. Genel bir ifadeyle şairin poetik serüveninin üç ana evreden oluştuğunu söylemek mümkündür. Bunlar toplumcu gerçekçi evre, bireyin kendi varlığını ve evrendeki yerini sorguladığı evre ve son olarak neoklasik evre olarak sıralanabilir. Duvar, bu üç ana evre içerisindeki toplumcu gerçekçi dönemin örneklerinden biri olarak kaleme alınmıştır. Duvar’da yer alan “İş Başı” adlı şiir ise ilk bakışta toplumcu gerçekçi sanat anlayışının bir ürünü olarak görülmesine rağmen şairin ilerleyen dönemlerde geliştireceği poetikasına dair çeşitli izler taşır. Bu yazıda, Attilâ İlhan’ın şiir dünyasındaki poetik evrelerde gözlemlenen “geçişkenlik” durumunu göstermesi açısından “İş Başı” şiiri, metin odaklı olarak incelenecektir.