Bu çalışmada 1994-2003 dönemi için bölgesel veriler kullanarak tarımsal çıktının girdilere göre elastikiyetleri, girdilerin marjinal ürün değerleri ve üreti min ölçeğe göre getiri durumu tahmin edilmiştir. Sonuçlar; Türkiye tarımında ölçeğe göre sabit getiri durumunun olmadığını, artan getiri durumunun var olduğunu, tarımsal çıktının arazi büyüklüğüne göre esnekliğinin en yüksek esneklik değeri olduğunu, traktörün en yüksek marjinal ürün değerine sahip olduğunu göstermektedir. Üretimde ölçeğe göre artan getirinin, Türkiye’de tarımın parçalı, küçük ölçekte yapılması ile ilişkili olduğunu öne sürmekteyiz. Çalışmada, bulgular sosyo-politik yönden ele alınmakta ve Türkiye’de tarımın ekonomik ve sosyolojik olarak önemini kaybetmemesinin popülizmin bir sonucu olduğu iddia edilmektedir. Çalışmada, kırsal kesimlerin nüfusun biriktiği bir alan olarak var olmaya devam etmesini sağlayan nedenlerin aynı zamanda parçalı, küçük ölçekte üretimi özendirdiği ve emeğin sektörler arası hareketini sınırlandırdığı da iddia edilmektedir.

In this study, factor elasticities, value of marginal products, and the return to scale are estimated for Turkish agricultural production function by employing Turkish Regional Statistics for the period of 1994-2003. Results imply that there is an increasing return to scale, land has highest factor elasticity, and tractor has highest value of marginal product. We claim that the presence of increasing returns to scale is related to fragmented and scattered land, and small-scale farming in Turkey. Moreover, we claim that the high output and employment share of agriculture are related to populist corporatist politics. In this study, we also emphasize that reasons behind rural areas to be overpopulated are also reasons behind fragmented and small-scale farming, and sluggish movement of agricultural labor to other sectors.