18. yüzyılın ikinci yarısından itibaren Barok ve Rokoko mimarisinin etkisiyle yeni bir resim anlayışı oluşur ve manzara resimlerinde Batılı tarz başlar. Askerî okullardaki topografik ve teknik eğitim doğaya olan ilgiyi artırır, açık hava önemli olur ve perspektife ayrı bir önem verilir. Bunun sonucunda oluşan yeni manzara geleneği perspektif, ışık gölge dereceleri ve tonal renk ilişkilerine dayanır. Aşağıdaki makalede söz konusu yeni manzara resminin 19. yüzyıldan 20. yüzyılın ilk yarısına kadar olan gelişimi ele alınmıştır.

From the second half of the eighteenth century onwards, a new pictorial art emerged according to the trends of Baroque and Rococo architecture and European concept of painting occurred in landscapes. The topographic and technical education in painting in the military schools maintained an interest in nature and emphasized the open fields and gave a special importance to perspective. As a result, the new landscape tradition was based on perspective, degrees of light and shade and tonal color relationships. In this article the development of this new landscape painting from the nineteenth century to the first half of twentieth century is studied.