Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nde 2015-2020 Yılları Arasında Meydana Gelen İş Kazalarının Sektörlere ve İlçelere Göre Analizi

Bu çalışmada Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nde (KKTC) 2015-2020 yılları arasında meydana gelen iş kazalarının sektörlere ve ilçelere göre analizi yapılmıştır. KKTC, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığına bağlı Sosyal Sigortalar Dairesinden (SSD) alınan veriler doğrultusunda iş kazası ve meslek hastalıkları dağılımları sektörlere ve ilçelere göre yıllık olarak analiz edilmiştir. Yapılan araştırma sonucunda 2015-2020 yılları arasında KKTC’de herhangi bir meslek hastalığı bulgusuna rastlanmazken, toplam 1,492 iş kazasının meydana geldiği, en yüksek iş kazası sayısının 362 iş kazası ile İnşaat Sanayinde gerçekleştiği, en yüksek iş kazasının 817 iş kazası ile Lefkoşa ilçesinde yaşandığı ve toplam 32 ölümlü iş kazasından 15 tanesinin İnşaat Sanayinde gerçekleştiği tespit edilmiştir. İş kazalarının yoğun olarak yaşandığı sektörler ve ilçelerin tespit edilmesi ve bu noktadan hareketle iş kazalarını önleyici adımlar atılması amacı ile yürütülen bu çalışmada, iş kazalarının yoğun olarak yaşandığı sektörler ve ilçeler tespit edilmiş ve bu çalışmaların ileriki dönemlerde tekrar edilerek iş kazalarının azaltılması hedeflenmiştir.

Analysing the Occupational Accidents That Occurred in the Turkish Republic of Northern Cyprus Between 2015-2020 According to Sectors and Districts

According to sectors and districts, this study analysed occupational accidents that occurred in the Turkish Republic of Northern Cyprus (TRNC) between 2015- 2020. In line with the data obtained from the Social Insurance Department (SID) affiliated with the TRNC Ministry of Labour and Social Security, occupational accidents and diseases were analysed annually according to sectors and districts. Research findings indicate that a total of 1,492 occupational accidents occurred in the TRNC between the years 2015-2020. There were not any occupational diseases during the examined period. The highest number of occupational accidents occurred in the construction industry, with 362 occupational accidents, and the highest occupational accident was in Nicosia, with 817 occupational accidents. It has been determined that 15 out of 32 fatal occupational accidents occurred in the construction industry. In this study, which was carried out to determine the sectors and districts where occupational accidents are experienced intensively and take steps to prevent occupational accidents from this point, sectors and districts where occupational accidents are experienced intensively were determined, and it was aimed to reduce occupational accidents by repeating these studies in the future.

PDF

___

Baloğlu, C. (2014). İşverenlerin İş Kazalarından Doğan Hukuki Sorumluluğu. İş Hukuku ve İktisat Dergisi. 13(3). 107-123.
Coşkun, E. (2019). Türk Sosyal Güvenlik Sisteminde Kısa Vadeli Sigorta Kollarında Rücu. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Çağlayan, Ç. (2015). İşyeri Temsilcileri ve İşçiler İçin Meslek Hastalıkları Rehberi. İstanbul: Birleşik Metal-İş Yayınları.
Çenberci, M. (1985). Sosyal Sigortalar Kanunu Şerhi. Ankara: Olgaç Matbaası.
Güvercin, C. H. (2004). Sosyal Güvenlik Kavramı ve Türkiye’de Sosyal Güvenliğin Tarihçesi. Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası. 57(2). 89-95.
Güzel, A., Okur, A. R. ve Caniklioğlu, N. (2009). Sosyal Güvenlik Hukuku. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.
Güzel, A., Okur, A. R. ve Caniklioğlu, N. (2018). Sosyal Güvenlik Hukuku. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.
Hüseyinli, N. (2012). İş Kazası ve Meslek Hastalığı Sigortası (Azerbaycan ve Türkiye Örnekleri). Çimento İşveren Dergisi. 26(6). 4-20. İş Sağlığı ve Güvenliği (2019). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Kocabaş, F., Aydın, U., Özgüler, V. C., İlhan, M. N., Demirkaya, S., Ak, N. ve Özbaş, C. (2018). Çalışma Ortamında Psikososyal Risk Etmenlerinin İş Kazası, Meslek Hastalıkları ve İşle İlgili Hastalıklarla İlişkisi. Sosyal Güvence Dergisi. (14). 28-62. doi:doi.org/10.21441/sguz.2018.68
Özkılıç, Ö. (2005). İş Sağlığı ve Güvenliği Yönetim Sistemleri ve Risk Değerlendirme Metodolojileri. Ankara: Türkiye İşveren Sendikaları Yayını.
Şen, M., Dursun, S. ve Murat, G. (2018). Türkiye’de İş Kazaları: Avrupa Birliği Ülkeleri Bağlamında Bir Değerlendirme. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi. 9(16). 1167-1190. doi:10.26466/opus.463211
Şenocak, H. (2009). Sosyal Güvenlik Sistemini Oluşturan Bileşenlerin Tarihi Süreç Işığında Değerlendirilmesi. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi. 56. 410-468.
Tözer, K. D. ve Çelik, T. (2014). KKTC’de İş Kazalarının Genel Analizi ve İnşaat Sektöründe Durum: Çalışanların Eğitim ve Kültür Seviyelerinin. 3. Proje ve Yapım Yönetimi Kongresi. (1). Antalya.
Tözer, K. D., Çelik, T. ve Gürcanlı, G. E. (2015). KKTC’de İş Kazalarının Sektörel Dağılımı ve 1994-2014 Yılları Arasında İnşaatlarda Yaşanan Kazaların Genel Analizi. 5. İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Sempozyumu. 225-233. İzmir.
Tuncay, A. C. ve Ekmekçi, Ö. (2009). Yeni Mevzuat Açısından Sosyal Güvenlik Hukukunun Esasları (2. Basım). İstanbul: Legal Yayıncılık.
Tuncay, A. C. ve Ekmekçi, Ö. (2012). Sosyal Güvenlik Hukuku Dersleri (Yenilenmiş 15. Basım). İstanbul: Beta Yayınevi.
Yazgan, T. (1975). Gelir Dağılımı Açısından Sosyal Güvenlik. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınevi.
Yılmaz, G. (2009). İş Kazalarının Nedenleri ve Maliyeti. Mühendis ve Makina Dergisi. 50(592). 27-32.
Yurdadoğ, V. (2017). Sosyal Güvenlik ve Yeniden Gelir Dağılımına Etkisinin Teorik Çerçevede Değerlendirilmesi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 26(1). 254-269.