Yapılandırmacı Yaklaşımın Din ve Ahlâk Öğretiminde Uygulanabilirliğinin Epistemolojik İmkanı

Bilginin yapılandırılması esasına dayanan yapılandırmacı yaklaşım, öğrenme sürecinde öğrenciyi, bilgiye bizzat kendisi ulaşabilen, bilgiyi işleyebilen, yorumlayabilen, böylelikle “birey” olma vasfını kazanmış aktif bir özne olarak niteler. Son derece rasyonel bir felsefi zeminden hareket eden söz konusu model, ülkemizde diğer eğitim ve öğretim alanlarının yanı sıra, ontolojik ve epistemolojik karakteri bakımından kısmi olarak kendine özgü boyutlarının olduğunu düşündüğümüz “din” ve “ahlâk” gibi iki alana ilişkin eğitim-öğretim etkinliklerinde de uygulama yoluna gidilmiştir. Biz bu araştırmamızda, din ve ahlâk eğitim-öğretiminin mahiyeti itibariyle yapılandırmacı paradigmanın temel felsefesi ile kesişen ve ayrışan boyutlarını veya yapılandırmacı yaklaşımın söz konusu iki alana bütünüyle uygulanabilme imkanını irdelemeye çalışacağız

Anahtar Kelimeler:

Yapılandırmacı yaklaşım, din, ahlâk, eğitim-öğretim

Epistemological Applicability of Constructivst Approach in The Relgious And Moral Teaching

Constructivist approach based on the constructing knowledge accepts the student as an active being and individual who can reach, engrave and interpret knowledge by themselves in the process of education. Significantly based on the rational-philosophical ground, this paradigm has been put into practice in the field of morality and religion, we consider that they are different from the other educational realms in terms of their own ontological and epistemological unique characteristics, as well as in the whole field of education in our country. In this paper, we try to examine the dimensions of religious and moral education’s intersection and separation points from the constructivst paradigm’s basic characteristics. In other words, we try to examine the potentiality and the possibility of constructivism’s implementation in the whole areas of moral and religious education

Keywords:

Constructivist approach, religion, moral, education,

PDF

___

Agger, D. A., (2007), “Using Moral And Ethical Frameworks As Instructional Tools In High School Senior English Classes”, Values And Ethics In Educational Administration V.5, N.2, 1-8.
Arslan, M., (2007), “Eğitimde Yapılandırmacı Yaklaşımlar”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, yıl: 2007, cilt: 40, sayı:1, s. 41-61.
Aydın, M. Z., (2003), “Ailede Ahlâk Eğitim”i, Cumhuriyet Ün. İlahiyat Fak.Dergisi, Cilt VII/2, Sivas.
Bender, M.T, (2005), “John Dewey’in Eğitime Bakışı Üzerine Bir Yorum”, Gazi Ün.Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 6, sayı 1, Kırşehir.
Benninga, J.S., Berkowitz, M. W., Kuehn P., Smith K., (2003), “The Relationship of Character Education İmplementation And Academic Achievement in Elementary Schools”, Journal of Research in Character Education, pp. 19-32.
Berkowitz, M.W., (2002), “The science of character education” In W.Damon(Ed.), Bringing ina new era in character education (pp. 43–63). Stanford,CA:Hoover Institution Press.
Deman, Th., “Din ve Bilgi”, (1991), Çev. Zeki Özcan, Uludağ Üniv. İlahiyat Fakültesi Dergisi, Sayı 3, Cilt:3, Yıl:3, Bursa.
De Vries, R., (2004), “What Is Constructivist about Constructivist Education?”, The Constructivist, Vol.15, No.1.
Güngör, E., (1995), Ahlâk Psikolojisi ve Sosyal Ahlâk, Ötüken Yay., İstanbul.
Harris, K. R.; Graham, S., (1994). “Constructivism: Principles, Paradigms, and Integration”, The Journal of Special Education, Vol. 28/No.3, PP.233- 247.
Hökelekli, H., (1996), Din Psikolojisi, TDV yay., Ankara.
Hökelekli, H.; Gündüz, T. (2004), “Üstün Yetenekli Çocukların Karakter Özellikleri ve Değerler Eğitimi”, Üstün Yetenekli Çocuklar Bildiriler Kitabı, Çocuk Vakfı Yay., İstanbul.
İlköğretim Din Kültürü ve Ahlâk Bilgisi Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu, (2007), Ankara.
Karadağ, E.; Korkmaz, T., (2007), Kuramdan Uygulamaya Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımı, Kök Yay., Ankara.
Knoff, Howard M., (2005), “Character Education vs. Social Skills Training: Comparing Constructs vs. Behavior”, Project Archieve Press, S.2-11.
Köylü M., (2006), “Sosyal Din Eğitimi Modeli: ABD ve Latin Amerika Ülkeleri Örneği”, Değerler Eğitimi Dergisi, 4 (12) © Değerler Eğitim merkezi.
Sayar, K., (22/04/2008), (Röportaj, Alaz Kuseyri), Taraf Gazetesi.
Selçuk, M., (2005) Çocuğun Eğitiminde Dini Motifler, TDV yay. Ankara.
Taşdelen, V., (15/02/2009), “Edebiyat Eğitimi: Hermeneutik Bir Yaklaşım” http://yayim.meb.gov.tr/dergiler/169/vefa.pdf