Kent-Kültür İlişkisi Bağlamında Türkiye’de Değişen ve Dönüşen Kentler

Kent, insanın, yaşamını düzenlemek üzere oluşturduğu ve yaşamını çerçeveleyen en önemli ve en büyük fiziki yapıdır. Kent, insanlar arasındaki ilişkilere ve toplumsal yaşama biçim verir. Bu yoğun ilişkiler sistemi içinde, kentin temel yapı taşı “ev”dir. Ama elbette, kenti kent yapan yalnızca evler değildir; kültürel ve toplumsal etkinliklerin içinde yürütüldüğü yapılar, yapı grupları, bunları birbirine bağlayan ulaşım, altyapı, toplumsal donatı sistemleri ve bunları işleten kuruluşların bütünüdür. Küreselleşme süreci ile Türkiye’deki kentsel mekanlarda hem fiziksel hem de kültürel boyutta dönüşümler yaşanmaktadır. Bu makale, özellikle Türkiye’deki kentlerde yaşanan dönüşüm sürecini kültürel boyutta değerlendirmeyi amaçlamaktadır

Anahtar Kelimeler:

Kent, Kentsel Dönüşüm, Küreselleşme

Changing and Transforming Cities in Turkey in the Context of City-Culture Relations

Urban is an important and huge physical structure which surrounds the human life and was constitued by human beings to organize their lifes. Urban shapes human relations and social life. House is a main structural issue in the intensive relational system. On the other hand, it is obvious that urban does not mean only house; it is a whole also of structures that are mainly carried out social and cultural activities in it, structure groups, infrastructure, transportation and whole social reinforcement systems. By the process of globalisation, cities in Turkey were experiencing both physical and cultural dimensions of transformations. This article aims to evaluate especially cultural dimensions of the process of change and transformation in Turkish cities

Keywords:

Urban, Urban Transformation, Globalisation.,

PDF

___

Aydın, A. H. (2008),“Kentsel Dönüşüm Projeleri ve Kahramanmaraş”, Yerel Siyaset Dergisi, Yıl 3, Sayı 31, Temmuz, ss.5-7.
Bal, H. ( 2002), Kent Sosyolojisi, Isparta: Fakülte Kitabevi.
Danış, D. (2001), “İstanbul’da Uydu Yerleşmelerin Yaygınlaşması: Bahçeşehir Örneği”, (içinde 21.Yüzyıl Karşısında Kent ve İnsan), Yayına Haz. Firdevs Gümüşoğlu, İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
Görmez, K. (1997), Kent ve Siyaset, Ankara: Gazi Kitabevi.
Göz, A. C. (2008), “Kentsel Dönüşümün Esasları ve İskoçya Whitfield Örneği”, Yerel Siyaset Dergisi, Yıl 3, Sayı 31, Temmuz, ss.8-11.
Gürses, D. (2010), “Küresel Dönüşüm Sürecinde İstanbul”, Kent ve Toplum, Ocak/Şubat 2010, ss.126-135.
Güvenç, B. (1970), Kültür Kuramında Bütüncüllük Sorunu Üzerine Bir Deneme, Ankara, Hacettepe Basımevi.
Holton, R. J. (1999), Kentler Kapitalizm ve Uygarlık, Çev. Ruşen Keleş, Ankara: İmge Kitabevi Yayınları
Kaya, E. (2007), Kentleşme ve Kentlileşme, İstanbul: Okutan Yayıncılık.
Keleş, R. (1996), “Kent Havası İnsanı Özgür Kılıyor mu?”, Ada Kentliyim, Yıl 2, Sayı:7, Eylül-Kasım.
Keleş, R. (2007), “Kent ve Kültür Üzerine”, Mülkiye Dergisi, Cilt 29, Sayı, 246,ss.15
Keleş, R. (2010), “Türkiye’de Kentleşme Kime Ne Kazandırıyor?”, İdeal Kent, Sayı1, ss.28-31.
Keleş, R. (2010), Kentleşme Politikası, Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
Özden, P, P. (2008), Kentsel Yenileme, Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
Şenyapılı, Ö. (1981), Kentleşemeyen Ülke, Kentlileşen Köylüler, ODTÜ Mimarlık Fakültesi, Ankara:Ara-Yayınları.
Weber, M. (2003), Şehir/Modern Kentin Oluşumu, Çev. Musa Ceylan, İstanbul: Bakış Yayınları.
Yeter, E. (2008), Kentsel Gelişme ve Kültür Değerleri, İstanbul: Tarihi Kentler Birliği Yayını.