6360 SAYILI KANUNA DAYALI BÜYÜKŞEHİR BELEDİYE REFORMUNU ANLAMA VE ANLAMLANDIRMA

Türkiye’de büyükşehir belediye yönetimi konusundaki model arayışları Osmanlı dönemine kadar gitmektedir. Nüfusun yığılması ile oluşan büyük ölçekli şehir alanlarının çoğalması ve artan problemler, büyükşehirlerin yönetimi konusundaki tartışmaların güncelliğini sağlamaktadır. Türkiye’de büyükşehir alanındaki reformların ana eksenlerini; iki kademeli büyükşehir belediye yapısının temel model olarak kabul edilmesi, büyükşehir belediye sınırlarının aşama aşama il sınırlarına genişlemesi ve büyükşehir alanındaki yerel yönetim kademe ve sayısının azaltılması oluşturmaktadır. Araştırma kapsamında, 6360 sayılı kanunu hazırlayan nedenler ve kanunun getirdiği yeni model ve uygulama sonuçları il yerel yönetim organizasyonu, metropoliten yönetim, küçük ölçekli yerel yönetimler, merkezileşme-yerelleşme ile yerel siyaset ve demokrasi bağlamında analiz edilmektedir.

UNDERSTANDING AND INTERPRETATION OF METROPOLITAN MUNICIPALITY REFORM BASED ON LAW NO. 6360

The search for a model on metropolitan municipal administration in Turkey goes back to the Ottoman era. Increase of large scale city areas caused by accumulation of populations has contributed to the currency of discussions on metropolitan municipal administration. Two main axes of reforms in metropolitan administration in Turkey are the recognition of two stage metropolitan structure as the core model and gradual enlargement of metropolitan municipality to the city borders and decrease of the local government functions in the metropolitan municipality areas. In scope of this research, the law number 6360 and its reason of preparation along with the results it has brought will be analyzed in the context of local government, metropolitan administration, small scale local governments, centralization-decentralisation, local politics and democracy.

___

  • Arıkboğa, E. (2014). Büyükşehir Belediye Meclislerindeki Temsil Adaletsizliğinin Coğrafi ve Siyasi Görünümleri. Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi, Cilt 2, Sayı 2, Eylül, 35-61.
  • Arıkboğa, E., Oktay, T. ve Yılmaz, N. (2007). Yeniden Yapılanma Sonrasında Belediye Meclisleri: İstanbul Örneği. İstanbul: Beta Yayınları.
  • Arıkboğa, Ü. (2015), Türkiye’de Büyükşehir Belediyesi Transfer Sistemi ve 6360 Sayılı Kanunun Etkileri. Marmara Üniversitesi İ.İ.B. Dergisi, Cilt XXXVII, Sayı II, 1-30.
  • Bayraktar, U., Kurt, H. (2010). Reform Sonrası Bir İl Genel Meclisi: Arzuhalci İle Noter Arası Siyasal Bir Organın Doğuşu. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 65-1, 38-46.
  • Bilal, E., Tuncer, A. (2013). Avrupa Birliği Uyum Sürecinde Bölgesel Kalkınma Politikaları: Bölgesel Kalkınma Ajansları ve Türkiye Uygulaması. Akademik İncelemeler Dergisi, Cilt 8, Sayı 1, 165-189.
  • Bingöl, Y., Yazıcı, E. ve Büyükakın, T. (2013). İl Sınırında Büyükşehir Belediye Modeli: Kocaeli Deneyimi, Kocaeli: Kocaeli Büyükşehir Belediyesi Yayını.
  • Bulut, Y. (2000). Gaziantep’te Büyük Şehir Yönetimine Kentsel Alt Örgütlenmelerin katılımına İlişkin bir Analiz. Çağdaş Yerel Yönetimler, Cilt 9, Sayı 2, Nisan, 30-61.