Ayşenur USLU, Melek ERSOY KARAÇUHA, Huriye Demet CABAR

MESLEK YÜKSEKOKULU ÖĞRENCİLERİNİN İŞ SAĞLIĞI VE İŞ GÜVENLİĞİ KONUSUNA YAKLAŞIMLARININ DEĞERLENDİRİLMESİ: SİNOP ÖRNEĞİ

Bu araştırma, Sinop Üniversitesi’nde öğrenim gören MYO öğrencilerinin iş sağlığı ve güvenliği konusuna yaklaşımlarının ön değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma tanımlayıcı nitelikte olup, Mayıs-Haziran 2016 tarihleri arasında, Sinop Üniversitesi Meslek Yüksekokulu ve Boyabat Meslek Yüksekokulu’nda öğrenim gören ve mesleki olarak tehlike seviyesi en yüksek olan üç ayrı programdan araştırmayı kabul eden toplam 171 öğrenci ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma verisi, araştırmacılar tarafından sosyo-demografik özellikleri ve her bir program için farklı hazırlanan iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili mesleki olarak yaklaşımlarını belirlemeye yönelik 24 soruluk bilgi formları ile elde edilmiştir. Bu araştırma sonucunda, öğrencilerin iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili yaklaşımları değerlendirildiğinde, her üç program için hem benzer hem de farklı sonuçlar elde edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

İş güvenliği, Meslek Yüksekokulu, Elektrik, İnşaat

PDF

___

Akyürek, Ç.A., Toygar, A.A., Eriş, H. ve Top, M. (2011). Buzdağının görünmeyen kısmı: iş kazaları ve meslek hastalıklarının yönetsel yansımaları, Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi. 14(2), 125-149.
Gürbüz, H. (1994). Endüstri hijyeni. (1. Basım). Ankara: Somgür Eğitim Hizmetleri Yayın.
Güven, R. (2006). Güvenlik kültürü oluşumunda eğitimin önemi. İş Sağlığı ve Güvenliği Dergisi, 30, 3-11.
Karadurmuş, S. (2006). İş sağlığı ve güvenliğinin eğitime entegrasyonu iyi uygulama örnek-leri. İş Sağlığı ve Güvenliği Dergisi, 30, 62-69. Karavardar, G. (2015). İş yaşamında farkındalık: iş-aile dengesi ve iş performansı ile ilişki-si. Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 13(1), 186-199.
Müngen, M.U. (2011). İnşaat sektörümüzdeki başlıca iş kazası tipleri. Türkiye Mühendislik Haberleri Dergisi, 469(5), 32-39. Önal, B. (2001). Küreselleşmenin iş sağlığına etkisi. Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi, 5, 8-12.
İş Sağlığı ve Güvenliğine İlişkin Tehlike Sınıfları Listesi Tebliği. (25.11.2009). Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı (ÇSGB)’nın 27417 sayılı Resmi Gazetesi, Ek-1.
Çevre Kanunu. (11.08.1983). Çevre ve Şehircilik Bakanlığı’nın 2872 sayı ve 1983 tarihli Resmi Gazetesi, 5916-6, s. 14.
Rikhardsson, P.M. ve Impgaard, M. (2004). Corporate cost of occupational accidents: an activity-based analysis. Accident Analysis & Prevention, 36, 173-182.
Sarıkaya, M., Güllü, A., ve Seyman, M.N. (2009). Meslek Yüksek Okullarında iş sağlığı ve güvenliği eğitimi verilmesinin önemi (Kırıkkale Meslek Yüksek Okulu örneği). TU-BAV Bilim Dergisi, 2(3), 327-332.
Şahin, H.Ş. ve Yeniçeri, Z. (2015). Farkındalık üzerine üç araç: psikolojik farkındalık, bütünleyici kendilik farkındalığı ve Toronto bilgece farkındalık ölçekleri. Türk Psikoloji Dergisi, 30(76), 48-64.
Topçuoğlu, H. ve Özdemir, Ş. (2007). İş sağlığı ve güvenliğinde davranış değişikliği yarat-ma süreci. Mühendis ve Makina, 567, 10-15.
Yılmaz, F. (2007). Çağdaş bir çalışma yaşamının anahtarı: iş sağlığı ve güvenliği eğitimi, ülkemiz ve Avrupa örneği. İş Güvenliği Dergisi, 9, 26-30.
Yılmaz, F. (2009). İş sağlığı ve güvenliğinde okul eğitiminin önemi: modern örnekler ışı-ğında iş sağlığı ve güvenliği lisans eğitiminin ülkemizde uygulanabilirliği. Kamu-İş İş Hukuku ve İktisat Dergisi, 11(1), 107-138.
Yılmaz, F. ve Tan, O. (2015). Bir inşaat şantiyesinde iş kazalarının neden olduğu iş-günü kayıplarının işverene maaliyetinin belirlenmesi. International Journal of Econo-mic and Administrative Studies, 7(14), 43-156.