Hegel, aufhebung’u felsefi kavramlar içinde en spekülatif kavram olarak düşünmektedir. Bu kavramı özellikle diyalektiğin içinde diyalektiği tanımlarken kullanır. Ona göre aufhebung, diyalektiğin hareketidir. Aufhebung, Türkçe’ye “ortadan kaldırmak” olarak çevrilmiştir. Bu kavram, hiçlik ile karıştırılmamalıdır. Ortadan kaldırma (aufheben) iki anlama gelmektedir: Bir yandan kesmek, bitirmek, yok etmek, diğer taraftan da muhafaza etmek, saklamak anlamlarına gelir. Aufhebung’da ortadan kalkan şey, varlığını kaybetmez. Ortadan kalkanın yerini alan yeni biçim, eskinin varlığını yadsımaz. Aslında tam olarak mevcut biçim, ortadan kalkanla beraber kendisini var eder. Hegel’in diyalektiği, aufhebung kavramıyla Burning (Şüphe, Beoning,2018) filminde karşımıza çıkar. Film, Haruki Murakami’nin Barn Burning (2010) adlı öyküsünden uyarlanmıştır. Ayrıca filmde William Faulkner’in Barn Burning (1937) adlı öyküsünden izlere de rastlanır. Burning, hikaye boyunca karakterleri ve seyirciyi gittikçe büyüyen bir gizemin içine çeker. Gizemi yaratan etmen ise ortadan kaybolanlar ve yok oluştur. Film, tüm öyküsünü kayboluşlar üzerine kurar. Ortadan kaybolanlar, seyirciye sanki hiç var olmamış gibi yansıtılır. Filmde bir şeylerin yokluğu, yeni şeylerin varlığını anlatır. Yokluğun varlık üretmesinin felsefi temeli ise aufhebung’dur. Tıpkı aufhebung’da olduğu gibi Burning’de de ortadan kalkan, yerine varlığını daha da ağır hissettiren yeni bir şey koyar. Hikayede kayboluşlar ve yok olmalar söz konusu olsa da aslında ortadan kalkan hiçbir şey yoktur, ortadan kaldırılanın varlığı, yokluğun ardında saklanmaktadır. Çalışmanın amacı, Burning filminde anlamsızca yok olan şeylerin varlığının Hegel’in aufhebung’uyla açıklanması, hatta aufhebung’la yokluğa anlam aranmasıdır.