Türkçe ve Almanca köken açısından farklı dil ailelerine ait oldukları gibi yapısal açıdan da birbirlerinden oldukça uzaktır. Dolayısıyla anadili Türkçe olup da Almanca öğrenmek isteyenlerin karşılaşacağı en önemli sorunlardan birisi Türkçe ve Almancadaki dilsel yerleştirme (sprachliche Lokalisation) sorunudur. Zira dilleri temel unsuru olan sözcüklerin içeriği anlambirimcik demetinden oluşmaktadır ve bu anlambirimciklerin iki dil arasında eşdeğer kabul edilen sözcükler bağlamında nicel ve nitel olarak dağılımı büyük farklılıklar gösterebilir. Bu farklılıklar yanlış aktarım yapma olasılığını artırmaktadır. Sözü edilen konu bağlamında aklımıza gelen ilk sorun Almancada yalın (Nominativobjekt), belirtme (Akkusativobjekt), yönelme Dativobjekt), tamlayan durumuyla (Genitivobjekt) ve bunların altkolu olarak görülebilecek ilgeçli durumlarla kullanılan eylemler varken, Türkçede Genitivobjekt alan eylemler bulunmamaktadır; sonilgeçle kullanılan eylemlerin sayısı yok denecek kadar azdır, hatta Türkçe dilbilgisi kitaplarında bunlar söz konusu bile edilmez. Buna karşılık Almancada olmayıp da Türkçede çok işlek olan nesne türleri mevcuttur. Mesela Türkçede bulunma (Lokativobjekt), çıkma (Ablativobjekt) ve birliktelik (Komitativobjekt) ile kullanılan eylemler çoktur. Türkçe ve Almancada karşılıklı olarak bazı durum kategorilerinin olmaması, temsil ettikleri anlamın başka dilsel biçimlerle karşılandığı ve bunun potansiyel bir hata kaynağı olacağı anlamına gelmektedir.İşte dilsel yerleştirme sorunu bu açıdan çok büyük önem kazanmaktadır. Örnek olarak yer (Ort, Lokalisation) anlamı taşıyan ve eşdeğer kabul ettiğimiz Türkçe – Almanca eylem çiftinin yer kavramını dilbilgiselleştirme biçimi aynı olmayabilir. İleri düzeyde Almanca bilen Türkler bile bu sorunu yaşayabilmektedir. Örneğin Almanca Hüseyin hatte sich an seinem Vater angeklammert tümcesindeki eylemi (anklammern) duruk (lokal, Ruhe) bir eylem olarak sınıflandırırken, Türk dili Hüseyin babasına yapışmıştı tümcesindeki yapışmak eylemini dinamik (direktional, Bewegung) olarak sınıflandırır. Konumuz 67 öğrenciye uygulanan 48 tümcelik çeviri testi bağlamında araştırılmıştır. Sonuç olarak Almanca ve Türkçe arasında dilsel yerleştirme algısının oldukça farklı olduğu ve Almanca öğretiminde buna yönelik önlemler alınması gerektiği saptanmıştır.