Romantik ekolün bir yansıması olarak ortaya çıkan tarihî romana ilgi günümüzde de artarak devam etmektedir. Padişahlar, sultanlar, şehzadeler, vezirler ya da büyük savaşlar üzerinde yoğunlaşan günümüz tarihî romancılığının sıradan insanın hikâyesine de yönelmesi gerekir. Saray postacılarının en trajik hallerini tarihin tozlu raflarından indirip günlük hayatımıza katıp karıştıran bir roman olarak Tatar, bu anlamda önemli bir örnektir. Gürbüz Azak, bu romanda Osmanlı posta teşkilâtının hata götürmez disiplini içinde Türk Devlet geleneğinin sağlamlığını “devlet-i ebed müddet” fikriyle ortaya koyarken, bu fikre yürekten bağlanmış insanların kesişen hayatlarını da göstermiştir.

The interest to the historical novel which occured as a reflection of the Romantic School is going on increasingly all the more. The Novel Writing which focused on Sultans, their sons (princes), Viziers or on great wars mainly, should direct to the stories of the ordinary people, too. Tatar is a novel that it adds the tragic situations of palace couriers from the dusty shelfs into our daily lives, so it is an important sample. Gürbüz Azak, introduces the strength Courier organizaton of the Ottoman State in the frames of non mistaking state of discipline and evaluates it in “continuation of the state under all kinds of circumstances”, and showed the coincided lives of the people who believed in that idea.