4857 SAYILI KANUN VE YARGITAY KARARLARI ÇERÇEVESİNDE ÖDÜNÇ İŞ İLİŞKİSİ

Bu çalışmada, 4857 sayılı İş Kanunu’nun 7. Maddesi’nde düzenlenen “geçici iş ilişkisi" tüm yönleriyle açıklanmaya çalışılmış ve Yargıtay kararlarıyla konunun pekiştirilmesi amaçlanmıştır. Geçici(Ödünç) iş ilişkisi kavramı Türk çalışma hayatına 1960’lı yıllarda girmiş ve hızla yaygınlaşmıştır. Geçici(Ödünç) iş ilişkisi her şeyden önce şirket topluluklarında ve bunlardan biri olarak holdinglerde, şirketlerin daha çok vasıflı iş gücü ihtiyacını karşılamak için yardımlaşmalarında veya üst kademe yöneticilerinin yetiştirilmesinde ya da aynı gruptan olmayan şirketlerin birlikte bir işi üstlenmelerinde yahut mali güçlüklerle karşılaşan bir işverenin işçisini işlerinin düzelmesine kadar başka bir işverene vermesinde ortaya çıkmaktadır. Böylece hem işçinin verimliliğinin artması sağlanmış hem de işçinin işverene olan maliyetinin düşürülmesi amaçlanmıştır

Anahtar Kelimeler:

Geçici(Ödünç) iş ilişkisi, işçi-işveren ilişkileri, İş Kanunu

PDF

___

[1] Akıntürk Türkmen H. (1999), İş ve İşçi Bulmaya Aracılık Faaliyeti Açısından Ödünç İş İlişkilerinin Değerlendirilmesi, Yargıtay Dergisi, C. 25, S. 3.
[2] Akıntürk Türkmen H. (1999), İşgücüne Yönelik Olarak İşçinin Üçüncü Bir Kişiye Devri: Ödünç İş İlişkisi, Yargıtay Dergisi, C. 25, S. 1-2.
[3] Aktay N., Arıcı K., Kaplan E. T. (2006), İş Hukuku, Ankara.
[4] Akyiğit E. (1995), İş Hukuku Açısından Ödünç İş İlişkisi, Ankara.
[5] Akyiğit E. (1999), Ödünç İş İlişkisinin Çeşitli Hukuk Sistemlerindeki Görünümü, TÜHİS, C. 13, S.6.
[6] Akyiğit E. (2005), İş Hukuku, Ankara.
[7] Akyiğit E. (2005), Ücreti Geciken İşçinin Çalışmaktan Kaçınması, Legal İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi, S. 5.
[8] Alpagut G. (2006), Mesleki Anlamda Geçici İş İlişkisi ve Konuya İlişkin Yargıtay Kararı, Legal İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi, S. 10.
[9] Benli A., Yiğit Y. (2006), 4857 sayılı İş Kanununa göre Geçici İş İlişkisi ve Bu İlişkinin Hukuki Sonuçları, KAMU-İŞ, C. 8, S. 4.
[10] Çelik N. (2004), İş Hukuku Dersleri, İstanbul.
[11] Demir F. (2005), İş Hukuku ve Uygulaması, İzmir.
[12] Ekmekçi Ö.(2004), 4857 sayılı İş Kanunu’nda Geçici(Ödünç) İş İlişkisinin Kurulması, Hükümleri ve Sona Ermesi, Legal İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi, S. 2.
[13] Ekonomi M. (1986), Teknolojik ve Ekonomik Gelişmeler Karşısında İş Hukukunda Yeni Yaklaşımlar, Kamu ve Özel Kesim İşletmelerinde Yönetimin Beşeri Yönü ve Endüstriyel İlişkiler Sistemimiz, İstanbul.
[14] Engin E. M. (1993), Türk İş ve Sosyal Güvenlik Hukukunda İşveren, İstanbul.
[15] Engin E. M. (2005), Üçlü İş İlişkileri, III. Yılında İş Yasası, Türkiye Toprak, Seramik, Çimento ve Cam Sanayi İşverenleri Sendikası, Bodrum.
[16] Eyrenci Ö. (2004), 4857 sayılı İş Kanunu ile Getirilen Düzenlemeler, Legal İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi, 2004, S. 1.
[17] Eyrenci Ö., Taşkent S., Ulucan D. (2005), Bireysel İş Hukuku, İstanbul.
[18] Günay M. (2007), İş Hukukunda Ödünç İş İlişkisi, Ankara.
[19] Köseoğlu A.C.(2004), İşyerinin Kapanmasının İş Sözleşmelerine Etkisi, İstanbul.
[20] Mollamahmutoğlu H.(2004), 4857 Sayılı Yeni İş Kanunu’nun Getirdiği Önemli Bazı Yenilikler, KAMU-İŞ, İş Hukuku ve İktisat Dergisi, C. 7.
[21] Odaman S. (2007), Türk ve Fransız Hukukunda Ödünç İş İlişkisi, İstanbul.
[22] Özmen R. (2004), İş Kanunu ve İlgili Mevzuat, Ankara.
[23] Soyer M. P. (1979), İşçinin İşgörme Borcu, İzmir.
[24] Soyer M. P. (1980) İşçinin Bir Başka İşverenin Yanında Çalışması ve Bireysel İş Hukukuna İlişkin Bazı Sorunlar, Yasa Hukuk Dergisi, C. III, S. 3.
[25] Sümer H. H. (2006), İş Hukuku, Konya.
[26] Sümer H. H. (2009), İş Hukuku Uygulamaları, Konya.
[27] Süzek S. (2001), İş Akdinin Türleri, Mercek.
[28] Süzek S. (2005), İş Hukuku, İstanbul.
[29] Şahlanan F. (2003), 4857 Sayılı Genel Hükümleri, Sözleşme Türleri, İş Sözleşmesinin Feshi ve İş Güvencesine İlişkin Hükümleri, 4857 Sayılı İş Kanununu Değerlendirme Konferans Notları, Ankara.
[30]Taşkent S. (2004), Alt İşveren, Legal İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi, S. 2.
[31] Yargıtay 9. HD, E: 2006/30168, K: 2006/34624, K. T: 26.12.2006, Sinerji Mevzuat ve İçtihat Programları.
[32] Yargıtay Kararları Dergisi, S. 2004/1, s. 387-388.