Türkiye'de 1990'lı yıllarda televizyon yayıncılığında olan ulusal boyuttaki gelişmeler yerel radyo ve televizyon kanallarına da bir örnek teşkil etmiş, öncelikle yerel radyo kanalları daha sonra da yerel televizyon kanalları kısa sürede çoğalmıştır. Özünde özel girişim mantığı olan yayıncılık alanına tamamen farklı bir amaç için örgütlenen üniversitelerin de girmesi beraberinde bir çok sorunu getirmiştir. Bu makalede Selçuk Üniversitesinin tecrübelerinden hareketle, yerel kamu yayıncılığının sorunları anlatılmaktadır. Ayrıca, radyo-televizyon yayını yapan ve yapmayı plânlayan üniversiteler için uygulanabilirliği olan bir radyo-televizyon örgüt modeli önerilmektedir.

The developments on television broadcasting which have taken place in Turkey in the 1990s at national level, have also constituted examples for local radio and television stations as well. At first, the number of local radio stations increased rapidly, then local television followed. The university broadcasters, which were organized with entirely different objectives in aim than the notion of private enterprise broadcasters, encountered on their entrance various problems. In this paper, the problems of local public broadcasting have been studied on the Selçuk University experience. In addition, an organizational model is proposed which should be applicable for actual or planned university broadcasters.