PİO ve YİBO’NDA GÖREV YAPAN OKUL YÖNETİCİLERİNİN KARAR VERMEDE ÖZSAYGI VE KARAR VERME STİLLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİ

Bu araştırma, okul yöneticilerinin karar vermede özsaygıve karar verme sitilleri arasındaki ilişkiyi incelemeyi amaçlamaktadır. Araştırmanın evrenini, İlköğretim Genel Müdürlüğüne bağlıPansiyonlu İlköğretim Okulları PİO ve Yatılı İlköğretim Okullarında YİBO görev yapan okul yöneticileri oluşturmaktadır. Bunların sayısı589’dur. Araştırmanın örneklemini, bu okullar arasından random yoluyla seçilen 195 okul yönetici oluşturmaktadır. Okul yöneticilerin karar vermede özsaygıve karar verme stillerini ölçmek için, Deniz 2004 tarafından Türkçe’ye uyarlanarak geliştirilen Melbourne Karar Vermede Öz Saygıve Karar Verme Stilleri ölçeği uygulanmıştır. Karar vermede özsaygıdüzeyini belirleyen MKVÖ I ölçeği, karar vermede özsaygıyı kendine güven belirlemeyi amaçlayan bir ölçektir. Karar verme sitillerini belirleyen MKVÖ II ise bireyin karar verme stillerine belirleyen bir ölçektir. Araştırmanın sonucunda okul yöneticilerinin karar vermede özsaygıdüzeyleri ile karar verme stillerinden dikkatli karar verme stili arasında pozitif, karar vermede özsaygıdüzeyleri ile kaçıngan karar verme stili, panik ve erteleyici karar verme stili arasında ise negatif yönlü bir ilişki bulunmuştur. Okul yöneticilerinin hizmet yılıdeğişkenine göre karar vermede özsaygı, karar verme stillerinden dikkatli, kaçıngan, panik ve erteleyici puanlarıarasıda anlamlıbir farklılık bulunmamıştır. Araştırmanın diğer bir sonucu ise, öğrenim durumu değişkenine göre karar vermede özsaygıile karar verme stillerinden kaçıngan ve panik karar verme sitilleri arasında anlamlıbir farklılık bulunmuştur. Okul yöneticilerinin sendikaya üye olup olmama biçimlerine göre karar vermede özsaygı, karar verme stillerinden dikkatli karar verme, kaçıngan, panik ve erteleyici karar verme puanlarıarasıda anlamlıbir farklılık bulunmamıştır.

Anahtar Kelimeler:

Okul yöneticisi, karar vermede öz-saygı, karar verme stilleri

This study aims to examine the relation between school managers’ self-esteem styles in decision making and decision making styles. The universe of the study covers school managers who work at Rooming Primary Schools and Boarding Primary Schools that are connected to the General Administration of Primary Schools. The number of school is 589. Sample of the study consists of 195 school managers who were chosen randomly among those schools. In this study, Melbourne the Scale of Self-esteem in Decision Making and Decision Making Styles that was adapted to Turkish and developed by Deniz 2004 was used to discover the relation between school managers’ self-esteem in decision making and decision making styles. MKVÖ I Scale that indicates the level of self-esteem styles in making decision is a scale that aims to find out selfesteem self-respect in making decision. MKVÖ II scale that indicates decision making styles is a scale shows decision making styles. As a result of this study, a positive relation has been found out between school managers’ self-esteem level in making decision and vigilance decision making that is also a part decision making style and a negative relation has been found out between selfesteem level in making decision and vigilance decision making style and hypervigilance and procrastination decision making style. According to the variables that show the number of year managers had worked, no significant variance has been discovered between self-esteem in making decision, and buckpassing decision making style and hypervigilance and procrastination decision making styles. Another result of the study, significant variance has been found out between selfesteem in making decision, and buckpassing decision making style and hypervigilance and procrastination decision making styles according to the managers’ education levels. No significant variance has been found out between self-esteem in making decision, and buckpassing decision making style and hypervigilance and procrastination decision making styles according to the factor showing whether the managers are members of any union or not

Keywords:

School Manager, self-esteem styles in making decision, decision making styles,

PDF

___

Acansoy, U. (2005). Yönetim Öðretmeni Sendika Üyesi Olma Konusunda Rahatlatmalý. Yeni Eðitim, Sayý:2005 yýl.3 sayý.12.
Anayasa (1988). 1982 Tarih ve 2709 Kanun Sayýlý Türkiye Cumhuriyeti Anayasasý. Milli Eðitim ile Ýlgili Mevzuat Cilt:1
Adair, J. (2000). Karar Verme ve Problem Çözme. (Çeviren: Nurdan Kalaycý) Ankara: Gazi Kitapevi.
Balcý, A. (2004). Sosyal Bilimlerde Araþtýrma.Ankara: Pegem Yayýncýlýk
Deniz, M. E (2002). Üniversite Öðrencilerinin Karar Verme Stratejileri Ve Sosyal Beceri Düzeylerinin Ta-Baskýn Ben Durumlarý ve Bazý Özlük Niteliklerine Göre Karþýlaþtýrmalý Olarak Ýncelenmesi. Yayýnlanmýþ Doktora Tezi. Konya : S.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Deniz, E. (2004). Üniversite Öðrencilerinin Karar Vermede Öz Saygý, Karar Verme Stilleri ve Problem Çözme Yöntemleri Arasýndaki Ýliþkinin Ýncelenmesi Üzerine Bir Araþtýrma, Eðitim Araþtýrmalarý Dergisi. 4 (15), 25- 35.
Heppner, P.P. ve W.P. Anderson (1985). The Relationship Between Problem Solving Self-Appraisal and Psychological Adjustment. Cognitive Therapy and Research. 4, 415-427.
Kaya Y.K. (1993). Eðitim yönetimi,Bilim Yayýnlarý, Ankara
Kneeland, S. (2001). Problem Çözme. (Çeviren: Nurdan Kalaycý) Ankara: Gazi Kitabevi.
Kuzgun, Y. (2000). Meslek Danýþmanlýðý. Ankara: Nobel Yayýn Daðýtým.
Mann, L., M. Radford, P. Burnett, S. Ford, M. Bond, K. Leung, H. Nakamura, G. Vaughan ve K.S.Yang. (1998). Cross-Cultural Differences in Self-Reported Decision-Making Style and Confidence. International Journal of Psychology. 33 (5), 325-335.
Özdamar, K. (2002). Paket Programlar ve Ýstatistiksel Veri Analizi (Çok Deðiþkenli Analizler), 4. Baský , Eskiþehir:Kaan Yayýnlarý
Phillips, S.D., N.J. Pazienza ve H.H. Ferrin. (1984). Decision-Making Styles and Problem-Solving Appraisal. Journal of Counseling Psychology. 31(4), 497- 502.
Rebore, R. W.(2001). The Ethics of Educational Leadershep, Merrill Prentice Hall, Ohio
Shiloh, S., S. Koren ve D. Zakay. (2001). Individual Differences in compensatory decision making style hit2 hit2 and need for closure as correlates of subjective decision complexity and difficulty. Personality and Individual Differences. 30, (699-710).
Sinangil, H.K.(1993). ”Yönetici Adaylarýnda Karar Verme ile Kaygý Ýliþkileri” VII Ulusal Psikoloji Kongresi Bilimsel Çalýþmalarý, Ankara: Türk Psikologlar Derneði, 171-177
Taylan, S. (1990). “Heppner’in Problem Çözme Envanterinin Uyarlama, Güvenirlik ve Geçerlik Çalýþmalarý”. (Yayýnlanmamýþ Yüksek Lisans Tezi) Ankara: A.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Tiryaki, M.G. (1997). “Üniversite Öðrencilerinin Karar Verme Davranýþlarýnýn Bazý Deðiþkenler Açýsýndan Ýncelenmesi” (Yayýnlanmamýþ Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
Varoðlu, A.K. (1996). Karar Verme ve Problem Çözme, Ankara, Kara Harp Okulu Yayýnlarý
Yalçýn, A.(1995). Yöneticilikten Etkin Liderliðe . Mustafa Özel .Stratejik Yönetim ve Liderlik. Ýstanbul: Ýz Yayýncýlýk.52.
Yýlmaz, E. (2004). “Öðretmen Adaylarýnýn Duygusal Zeka Yetenekleri, Karar Vermede Özsaygý ve Karar Verme Stilleri Arasýndaki Ýliþki” Orta Öðretimde Yeniden Yapýlanma Sempozyumu Bildiri Özetleri Kitapçýðý, Ankara MEB TTK Baþkanlýðý Yayýnlarý