İletişim / Araştırma-İletişime Gönüllülük Ölçeği Güvenilirlik Ve Geçerlilik Çalışması

İletişim, bireylerin sosyal yaşamına etki eden, toplum içindeki yerini bir anlamda şekillendiren önemli unsurlardan biridir. Ancak bu durum bireylerin iletişime gönüllü olmaları ile paralellik göstermektedir. Sosyal hayat içinde iletişime açık ve gönüllü olan bireyler ile daha kısıtlı ve kapalı bir iletişime sahip insanlar arasında farklılıklar gözlemlenebilmektedir. Bu çalışmada, McCroskey (1992) tarafından geliştirilmiş olan "Willingness to Communicate" ölçeğinin Türkçe'ye geçerlilikgüvenilirlik çalışmasının yapılması amaçlanmıştır.Türkiye'de bireylerin iletişime gönüllülüğünü ölçecek bir ölçme aracı bulunmadığından bu çalışma ile Türkiye'de yapılacak kişilerarası iletişim araştırmalarında kullanılabilecek bir ölçek olarak yerini alması amaçlanmıştır. Evren ve örneklem, okuma- yazma bilen ve iletişim kurmada herhangi bir engeli olmayan bireyler arasından seçilmiştir. Çalışma farklı meslek gruplarından oluşan 204 örneklem üzerinde gerçekleştirilmiştir. Bireysel anlamda iletişim kurma düzeylerinde etkili olabileceği düşünülerek ölçek 90 kadın ve 114 erkekten oluşan dört farklı meslek grubu (serbest çalışan, eğitim alanında çalışanlar, sağlık alanında çalışanlar ve ofis çalışanları) çalışmaya dahil edilmiştir. Çalışma için Necmettin Erbakan Üniversitesi Sosyal Bilimler etik kurulundan gerekli izinler alınmıştır. Katılımcılardan ise sözel onam alınmıştır. Veriler 15 Şubat-1 Haziran 2016 tarihleri arasında toplanmıştır. Ölçek 12 asıl 8 dolgu niteliğinde 20 sorudan oluşmaktadır. Verilerin analizinde, Ortalama, Standart Sapma, Pearson Momentler çarpımı, Cronbach Alfa ve Açımlayıcı Faktör analizi uygulanmıştır. McCroskesy (1992) tarafından geliştirilen ölçek 7 alt faktörden oluşmaktadır, ancak yapılan açımlayıcı faktör analizi sonucunda ölçek, 12 temel madde odaklı 3 faktörlü bir yapıya dönüşmüştür. Bu alt faktörler ise; tanıdık ve arkadaş gruplarına sunum yapmak (.79, .77, .74, .67, .54) , yabancılarla konuşmak (.82, .80, .75), tanıdık ve arkadaşlarla konuşmak (.81, .78, .55) şeklinde isimlendirilmiştir. Alt grupların maddeleri incelendiğinde faktörlerin madde yapılarıyla uygun bir şekilde dağılım gösterdiği görülmüştür. Tanıdık ve arkadaş gruplarına sunum yapmak alt faktörü; madde 19,15, 20, 14, 11, yabancılarla konuşmak alt faktörü; madde 3, 17, 8, 12, tanıdık ve arkadaşlarla konuşmak alt faktörü; madde 9, 4, 6 oluşmaktadır. Ölçeğin Cronbach alfa değeri .88 olarak ölçülmüştür. Çıkan sonuçlara göre ölçeğin geçerli ve güvenilir ölçüm oranlarına sahip olduğu görülmektedir.

Willingness To Communicate Scale Reliability And Validity Study

Communication is one of the important elements, affecting the lives and, in a sense, shaping the place of individuals in the society. However, this shows parallelism with the individuals being willing to communicate. Differences can be observed in social life between the individuals who are open and willing to communicate and individuals who are more restricted and closed to communication. In this study, performing the reliability-validity study of "Willingness to Communicate" scale, which was developed by McCroskey (1992), for Turkey was aimed. Since there are no measuring tools available in Turkey to measure the willingness of individuals to communication, this study was aimed to become a tool to be used in interpersonal communication researches to be performed in Turkey. The study was performed on 204 samples consisting of different professions. Population and sampling individuals who are literate and have no restrictions in communication are included in the research. Considering to be effective on communication levels in a sense of individuals, the scale included four profession groups (self-employed, working in education, working in health and office workers) consisting of 90 women and 114 men in the research. Necessary permissions for the study were obtained from Necmettin Erbakan University Social Sciences ethical committee. As for the participants, verbal consents were obtained from each of them. Data were collected between 15th February and 1st June, 2016. The scale consists of 20 questions which the 12 of them are original and 8 of them are filler questions. In the analysis of data, Mean Standard Deviation, Pearson Moment product, Cronbach Alpha and Exploratory Factor Analysis were used. The scale, developed by McCroskesy (1992) consists of 7 sub factors but as a result of the exploratory factor analysis, it was transformed into 12 basic item oriented 3 factor structure. These sub-factors were named as; making presentation to familiars and friend groups (.79, .77, .74, .67, .54), talking with strangers (.82, .80, .75), talking with familiars and friends (.81, .78, .55). When the items of sub-groups are examined, it was seen that factors range in accordance with item structures. Making presentation to familiars and friend groups sub-factor consists of items 19, 15, 20, 14, 11; talking with strangers sub-factor consists of items 3, 17, 8, 12; talking with familiars and friends sub-factor consists of items 9, 4, 6. Cronbach alpha value of the scale was measured as .88. According to the results, it is seen that the scale has valid and reliable measuring ratios.

___

Büyüköztürk, Ş., (2002). Faktör Analizi: Temel Kavramlar ve Ölçek Geliştirmede Kullanımı, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, Sayı:32, ss:470-483.

Çetinkaya, Y.B, (2005). Turkısh College Students' Willingness To Communicate In English As A Foreign Language, Unpublished Doctorate Thesis, The Ohio State University, Columbus.

Güngör, N. (2011). İletişim Kuramlar. Yaklaşımlar, Ankara: Siyasal Kitapevi.

Dökmen, Ü. (2001). İletişim Çatışmaları ve Empati(17.Baskı). İstanbul: Sistem Yayınları

McCroskey, J.C.,&Richmond, V. P. (1987). WillingnesstoCommunicate (Eds: J.C. McCroskey& J. A:

Daly), Personality and İnterpersonal Communication, Sage Publications: Newbury Park, CA.

Mckay, Matthew, Davis, Martha & Fanning, Patrick (2012). İletişim Becerileri (Çeviren: Özgür Gelbal). Ankara: HYB Basım Yayım.

McCroskey, J. C., (1992). Reliabilityand Validity of the Willingness to Communicate Scale, Communication Quarterly, Vol. 40, No:1, Winter, p:16-25.

Richmond, V. P. &Roach K. D., (1992). Willingness to Communicate and Employee Success in U.S. Organizations, Journal of Applied Communication Research, February, pp:95-115.

Rocca, K. A.,& M. M., (1998), The Relationship Between Willingness to Communicate and Solidarity with Frequency, Breadht and Depth of Communication in the Sibling Relationship, Communication Research Reports, Vol: 15, No: 1, pp: 82-90.

Tavşancıl, E. (2002), Tutumların ölçülmesi ve spss ile veri analizi, Ankara: Nobel Yayıncılık.

Topkara, Mustafa, (2015). Kadın & Erkek: İlişkilerin Psikolojisi, İstanbul: Karma Kitaplar.