Kamunun genel yararı temel hakların sınırlandırılmasının meşruiyrtini sağlar. Her bir bireyin hakkını toplumun menfaatlerini göz önünde bulundurarak control etmek ve düzenlemek hakikatte temel hakların kendilerini daha iyi korumayı netice verir. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesine gore taraf Devletler meşru amaçlardan birini taşıması, uygun hukuki prosedür ile yapılmış olması, kamuoyu tarafından ulaşılabilir, anlaşılabilir ve açık olmaları şartı ile temel hak ve hürriyetleri sınırlayıcı önlemler alabilirler. Ancak bu sınırlamalar demokratik toplumda gerekli olmalı ve gerçekleştirmek istedikleri meşru amaç ile orantılı olmalıdır. Bu bağlamda Strasbourg Mahkemesinin önüne bir dava geldiğinde Sözleşmece koruma altına alınan bir temel hakka müdahale olup olmadığı ve bu müdahalenin kanuni bir dayanağının olup olmadığı meselesi kolaylıkla çözülebilmektedir. Dolayısıyla Strasbourg Mahkemesinin temel görevi kanuni dayanağı ve meşru bir amacı olan bu müdahalenin demokratik bir toplumda gerekli olup olmadığını kakarlaştırmaktır.Starbourg Hukuk düzeni paralelinde Türk Anayasası da kamusal yararın ve diğerlerinin haklarının gerektirdiği durumlarda bireylerin temel haklarının sınırlandırılabileceğini düzenlemektedir. Bir bireyin hakkının diğerlerininki ile çatıştığı durumlarda bu çatışmanın Anayasa, hukuk ve yargılama ile uzlaştırılması gerektiğine inanılır. Bu makale Avrupa İnsan hakları Sözleşmesi ve Türk Hukuk Sistemi düzenlerinde temel hakların sınırlarının kapsamını incelemektedir. Makale her iki hukuk sistemini eleştirel bir bakış açısı ile karşılaştırarak analiz etmeyi amaçlamaktadır.