Modernite ve post-modernite dönemlerine yönelik geniş bir literatürden söz etmek mümkündür. Literatür, genel olarak toplumların deneyimlediği gerçekliklere ve sorun alanlarına yöneliktir. Aydınlanma, devrim tecrübesi, ulus-devlet, bireyselleşme, sömürgecilik gibi gerçeklik ve sorun alanları örnek gösterilebilir. Her örnek, küresel etkilere sahip olması hasebi ile akademik anlamda bitimsiz bir ilgiye mashar olmuştur. Bu ilginin öznelerinden biri de Bauman’dır. Yazar, modern ve post-modern dönemleri tarif eden tecrübeleri, somut bir nedene bağlayarak açıklama amacını gütmüştür. Özellikle ulus-devlet gibi küre genelinde başat bir gücün, nasıl ortaya çıktığını ve evrildiğini betimlemiştir. Bu bağlamda akıl ve bilimi esas alan cemaat olarak yasa koyucu erkin önce ulus-devleti bütün mekanizmaları inşa etmesi ve sonrasında bu mekanizma karşısında gücünden arındırılmasını, yani yorumlayıcı olmanın ötesinde işlevi olmayan cemaatin dönüşümü resmetmiştir. Esasında kitapta, modern ve post modern dönemlerde entelektüel sınıf ile devlet iktidarı arasındaki ilişkinin dünü ve bugününe dair farklılaşmayı konu edinmiştir. Çalışmayı değerli kılan taraf ise, ulus-devlet yapısından doğan olumsuz yönlerin, entelektüeller marifeti ile neden düzeltilemeği, bu arızi yönlerin yine söz konusu yapı tarafından neden ve nasıl yeniden yorumlandığıdır. Hemen her sorun alanına dair son derece girişken olan aydınların, modern devlet örgütlenmesi karşısında pasif duruşları merak konusudur. Çalışma, bu yönü ile niteliğini korumakta ve dolayısıyla ona karşı akademik ilgi canlı tutulmalıdır.