TRT radyo prodüktörlerinin Türkiye'de kamusal radyo programcılığı ve popüler radyo programcılığı

Bu çalışmada, TRT radyo prodüktörlerinin, TRT geleneği olan klasik radyo yayıncılığı/ programcılığı ile günümüz popüler radyo yayıncılığı/programcılığına ilişkin görüşleri değerlendirilmiştir. Bu amaç doğrultusunda TRT İstanbul, Ankara, İzmir radyolarında ve Yurtdışı Yayınlarında görevli 66 kültür ve eğitim yayınları prodüktörüne Ocak-Mayıs 2007 tarihleri arasında 22 sorudan oluşan bir anket uygulanmıştır. Bu amaç doğrultusunda öncelikle kamusal radyo prodüktörlerinin toplumsal sorumluluk bilincini ne ölçüde benimsedikleri araştırılmış, kamusal iletişim kurumlarının en ayırt edici özelliklerinden biri olan giriş sınavlarını ve eğitim amaçlı kurs programlarını nasıl değerlendirdikleri sorgulanmış ve klasik radyo yayıncılığı ile güncel-popüler radyo yayıncılığına ilişkin düşüncelerini araştıran sorular yöneltilmiştir. Kendilerinin, günümüz yoğun iletişim ortamında kamusal radyoculuğun, ne ölçüde dinleyicisiyle buluştuğu konusundaki düşünceleri araştırılmıştır. Çalışmada ayrıca TRT prodüktörlerinin bir güdüleme kaybı yaşayıp yaşamadıkları anlaşılmaya çalışılmıştır. Ülkemizdeki kamusal radyo-televizyon kurumu olan TRT bünyesindeki radyo prodüktörlerinin, toplumsal sorumluluk anlayışından hiçbir biçimde ödün vermedikleri açıkça görülmüştür. Prodüktörler almış oldukları eğitimi % 60 gibi bir çoğunlukla yeterli bulurken, usta çırak etkileşimini de yararlı görmektedirler. Dinlenirlik oranlarının düşmesinin güdüleme kaybına yol açtığı dikkat çeken bir başka bulgudur. Ayrıca bağlı oldukları kurumun, temel işlevlerini yeterince yerine getirdiği ve radyonun en önemli avantajlarından gereğince yararlanabildiği konularında çok iyimser olmadıkları belirlenmiştir.

TRT radio producers evaluations on public radio broadcasting and commercial radio broadcasting in Turkey

This study evaluated TRT radio producers’ point of view about today’s popular radio broadcasting and classical radio broadcasting as a TRT tradition. To reach this aim a questionnaire which contained 22 questions, was applied in January – May 2007 to 66 TRT culture and education program producers who are appointed at TRT Istanbul, Ankara, Izmir and abroad broadcasting. In according to this aim questions about how much public radio producers adopt to public responsibility senses, how they were evaluate entrance examination and education aimed course programs which are discriminative characteristics of public communication organizations and their thoughts about actual-popular and classical radio broadcasting asked them. Their thoughts about how much current public radio broadcasting can reach its audience in this intensive communication environment were also investigated. It’s tried to understand if public radio producers are living a motivation lack or not. It is obviously understood that radio producers of our countries public radio and television organization TRT, are not compromise public responsibility apprehension. According to 60 % of producers are given education is sufficient, and expert – apprentice relationship is useful. Another finding shows that the decreases in listening ratings are creating motivation lack. Producers mentioned that, they are not optimistic about how much TRT can perform its functions and how much TRT can take most important advantages of radio.

PDF

___

Akıllıoğlu S vd (1990) TRT Dünden Bugüne Radyo-Televizyon 1927-1990, Ajans Türk Matbaacılık Sanayi AŞ., Ankara.
Akıllıoğlu S (1999) Telefonla görüşme, Eskişehir Anadolu Üniversitesi Radyo A Stüdyosunda Ses Kaydı,15 Temmuz 1999.
Ayberkin T (1999) Görüşme Ankara Yurt Dışı Yayınlar Daire Başkanlığında Ses Kaydı, 8 Eylül 1999 Ocak.
Aziz A (1985) Radyoda Program Yapımı, Ankara Üniversitesi Basın Yayın Yüksek Okulu Yayınları, Ankara.
Birsen Ö (2005) Çok Seçenekli Medya Ortamında Kitle İletişim Araçlarının Tüketim Ve Seçim Biçimi (Eskişehir Örnekleminde Bir İzlerkitle Araştırması), Doktora Tezi, A Ü, Sos. Bil. Enst., Eskişehir.
Cankaya Ö (2003) Bir Kitle İletişim Kurumunun Tarihi: TRT 1927-2000, Yapı-Kredi Yayınları, İstanbul.
Collins R, Finn A, Stuart McFadyen ve Hoskins C (2001) Public Service Broadcasting Beyond 2000: Is There a Future for Public
Service Broadcasting, Canadian Journal of Communication, 26 (1), http://www.cjconline. ca/index.php/journal/article/viewArticle /1192 /1128.
Kaid L L ve Bacha C H (2008) Encyclopedia of Political Communication, Sage Publication Vol 2.
Kayador V (1999) Türkiye’de Radyo Yayın Tekeli Döneminde Siyasal, Toplumsal Yapı- Radyo Programcılığı, Yayıncılığı Etkileşimi, Doktora Tezi, M Ü, Sos. Bil. Enst., İstanbul.
Keane J (1993) Medya ve Demokrasi, Haluk Şahin (çev), Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
Kejanlıoğlu B (2003) Türkiye’de Radyo Haberciliğinin Gelişimi, Radyo ve Radyoculuk Sevda Alankuş (der), Habercinin El Kitabı, BİA İPS İletişim Vakfı Yayınları, İstanbul.
Kocabaşoğlu U (1989) Şirket Telsizinden Devlet Radyoculuğuna, Siyasal Bilgiler Fakültesi Basın Yayın Yüksek Okulu Yayınları, Ankara.
Nart S (2007) Görüşme, TRT Ankara Radyosu’nda ses kaydı,14 Eylül 1998.
Tokgöz O (1972) Türkiye ve Ortadoğu Ülkelerinde Radyo-Televizyon Sistemleri, Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları, Ankara.
TRT Radyo Programları Yayın Talimatı (2007) TRT Yayınları, Ankara.
Turam E (1996) 2000’li Yıllara Doğru Türkiye’de Televizyon, Altın Kitaplar Yayınevi, İstanbul.
Vural S (1986) Radyo-TV Kurumlarında Yönetim ve Türkiye’deki Uygulama, Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir.
Yaşin C (2005) Medyada Yeni Trendler. İletişim Dergisi, Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları, (21), Ankara.