Kurumsal Web Sayfalarının Halkla İlişkiler Amaçlı Kullanımı: Siyasal Partiler Üzerine Bir İnceleme

Bu çalışmada 2020 yılı Haziran ayı itibariyle Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde grubu bulunan beş siyasal parti olan Adalet ve Kalkınma Partisi (AK Parti), Cumhuriyet Halk Partisi (CHP), Halkların Demokratik Partisi (HDP), Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) ve son olarak İYİ Parti’ye ait web siteleri halkla ilişkiler amaçlı kullanımları bağlamında incelenmiştir. Bu bağlamda ilgili partilerin web sayfaları genel bilgiler ve kurumsal kimlik unsurları, etkileşim, bilgi paylaşımı gibi unsurların yer aldığı 23 kategoride ele alınarak içerik analizi yntemiyle incelenmiştir. Sonuçlar web sayfalarının halkla ilişkiler amaçlı kullanım açısından belirlenen unsurları büyük oranda barındırdığını göstermektedir. Analiz sonuçları değerlendirilen toplam 23 kategoriden 2 tanesinin hiçbir partinin web sayfasında bulunmadığını göstermiştir. Halkla ilişkiler amaçlı olması değerlendirilen unsurlardan 6 tanesi ise tüm web sayfalarında mevcuttur. Sonuçlar halkla ilişkiler amacına uygunluk açısından en başarılı web sayfasının Adalet ve Kalınma Partisi’ninki olduğunu gösterirken bu bağlamda en başarısız olan İYİ Parti’nin web sayfasıdır. Sonuçlardan hareketle web sayfalarının halkla ilişkiler ve buna bağlı olarak siyasal iletişim çalışmalarının bir aracı olarak daha etkili şekilde kullanılabileceği değerlendirilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Halkla İlişkiler, Web Sayfası, Dijitalleşme, Siyasal Parti, Siyasal İletişim

PDF

___

Akbayır, Z. (2019). Halkla ilişkiler perspektifinden kurumsal sürdürülebilirlik iletişimi ve bir örnek olay incelemesi. Halkla İlişkiler ve Rekalm E-Dergisi, 2(1), 39-71. https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/688456
Aras, E. (2020, 06 10). Web 3.0: kişiselleşme. Mediacat. https://mediacat.com/web-3-0-kisisellesme/
Arğın, E. (2019). Siyasi partilerin 2019 yerel seçimlerinde web sitesi kullanımı karşılaştırmalı analiz. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 22(2), 397-404. https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/834160
Asmadili, M., & Yüksek, G. (2018). Konaklama işletmelerinin web sayfa tasarımlarının pazarlama uygulamaları açısından incelenmesi: Eskişehir örneği. Türk Turizm Araştırmaları Dergisi, 1(2), 15-26.
Baldini, M. (2000). İletişim Tarihi. (G. Batuş, Çev.) İstanbul: Avcıol Basım Yayın.
Bayram, M., & Yaylı, A. (2009). Otel web sitelerinin içerik analizi yöntemiyle değerlendirilmesi. Electronik Sosyal Bilimler Dergisi, 8(27), 347-379. http://www.acarindex.com/dosyalar/makale/acarindex-1423879142.pdf
Becan, C., & Ustakara, F. (2017). Diyalog teorisi çerçevesinde internet tabanlı iletişim üzerine bir değerlendirme: halkla ilişkiler ajanslarının web stratejileri üzerine bir içerik analizi. Selçuk İletişim, 10(1), 64-84.
Capriotti, P., & Moreno, Á. (2006). Corporate citizenship and public relations: the importance and interactivity of social responsibility issues on corporate websites. Public Relations Review 33(1), 84-91. doi:doi:10.1016/j.pubrev.2006.11.012
Castells, M. (2016). İletişim gücü. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Çalışır, G. (2015). Siyasi partilerin web siteleri üzerine bir araştırma:7 haziran genel seçimleri. Global Media Journal TR Edition, 6(11), 158-183. https://globalmediajournaltr.yeditepe.edu.tr/sites/default/files/Gu%CC%88lsu%CC%88m%20C%CC%A7ALIS%CC%A7IR.pdf
Eisenstein, E. (2014). Okuma kamusunun yükselişi. D. Crowley, P. Heyer, & B. Ersöz (Dü.) içinde, İletişim Tarihi: Teknoloji-Kültür-Toplum (3 b., s. 148-159). Ankara: Siyasal Kitabevi.
Elliot, C., & Robinson, S. (2014). Towards an understanding of corporate web identity. In E. Bell, S. Warren, & J. Schroeder (Eds.), The routledge companion to visual organization (pp. 273-288). London: Routledge Companions.
Erdoğan, İ. (1997). İletişim egemenlik ve mücadeleye giriş. Ankara: İmge Yayınevi.
Ergün, M., & Ergün, E. (2008). Web sitelerinin çeşitli özellikleri ve eğitim kurumları web sitelerine yansımaları. Kuramsal Eğitimbilim, 1(1), 2-19. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/304104
Erorta, Ö. Ö. (2015). İnternet ve kurumsal iletişim. V. Yüzer, & M. E. Mutlu (Dü) içinde, Yeni İletişim Teknolojileri (s. 104-127). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Graff, H. (2014). İlk modern okuryazarlıklar David Crowley ve Paul Heyer. D. Crowley, & P. Heyer içinde, İletişim Tarihi: Teknoloji-Kültür-Toplum (s. 160-173). Ankara:: Siyasal Kitabevi.
Hill, L. N., & White, C. (2000). Public relations practitioners' perception of the world wide web as a communications tool. Public Relations Review, 26(1), 31-51. Retrieved from https://doi.org/10.1016/S0363-8111(00)00029-1
Jo, S., & Jung, J. (2005). A cross-cultural study of the world wide web and public relations. Corporate Communications: An International Journal, 10(1), 24-40. doi:DOI 10.1108/13563280510578187
Kara, T. (2013). Sosyal medya endüstrisi. İstanbul: Beta Basım Yayın.
Karahasan, F. (2012). Taşlar yerinden oynarken dijital pazarlamanın kuralları. İstanbul: Ceoplus.
Kaya, T., & Över, A. S. (2019). Bakanlık ve belediye web sitelerinin içerik analizi yöntemiyle e-katılım bağlamında incelenmesi: KKTC örneği. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 33(4), 1201-1226. https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/840386
Kılıçaslan, E. Ç. (2008). Siyasal iletişim ideoloji ve medya ilişkisi. İstanbul: Kriter Yayınları.
Kim, D., Nam, Y., & Kang, S. (2010). An analysis of corporate environmental responsibility on the global corporate Web sites and their dialogic principles. Public Relations Review, 36(3), 285-288. doi:doi:10.1016/j.pubrev.2010.04.006
Kışlalı, A. T. (2016). Siyaset bilimi (17 b.). Ankara: İmge Kitabevi.
Koçak, A., & Arun, Ö. (2006). İÇERİK ANALİZİ ÇALIŞMALARINDA ÖRNEKLEM SORUNU. Selçuk İletişim, 21-28. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/177956
Koçer, S. (2017). Kurumsal web sitelerinin kurum kimliği açısından incelenmesi: en çok tercih edilen üniversiteler üzerine bir analiz. Journal of International Social Research, 10(53), 756-772.
Koçer, S. (2019). Halkla ilişkiler bakış açısı ile kurumsal web sitelerinin incelenmesi. Journal of International Social Research, 12(62), 1479-1494.
Krippendorff, K. (2018). Content analysis: An introduction to its methodology (4 ed.). London: Sage.
Öztürk, M. C., & Ayman, M. (2007). Web sayfalarının halkla ilişkiler amaçlı kullanımı. Selçuk İletişim, 4 (4), 57-66.
Papasolomou, I., & Melanthiou, Y. (2012). Social media: marketing public relations’ new best friend. Journal of Promotion Management, 18, 319-328. doi:DOI: 10.1080/10496491.2012.696458
Sarıtaş, A. (2016). Siyasal içerikli web sitelerinin içerik analizi ile incelenmesi: 26. dönem milletvekilleri üzerine bir araştırma. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8 (14), 323-342. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/181919
Satır, D. A. (2012). Kurumsal kimlik tasarımı bağlamında web tasarımının dijitalleşme sürecinde kimlik sorunsalı ve sürdürülebilirlik. The Turkish Online Journal of Design, Art and Communication - TOJDAC, 2(2), 46-54.
Tarhan, A., & Karakuş, M. (2017). Siyasal iletişimde web sayfalarının halkla ilişkiler amaçlı kullanımı: Siyasal partiler üzerine bir analiz. Route Educational and Social Science Journal, 4(17), 28-41. doi:https://doi.org/10.17121/ressjournal.761
Uztuğ, F. (2004). Siyasal iletişim yönetimi: siyasette marka yaratmak. İstanbul: MediaCat.
yargıtaycb.gov.tr. (2020). Faaliyette olan siyasi partiler. Ankara. https://www.yargitaycb.gov.tr/kategori/108/faaliyette-olan-siyasi-partiler adresinden alındı
Yaşar, İ. H. (2020). Sosyal medya ve siyaset. Ankara: Orion Akademi.
Yaşar, İ. H., & Altincik, H. (2018). Türkiye Cumhuriyeti Bakanlıkları'nın web sitelerinin halkla ilişkiler bağlamında değerlendirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 55(1), 224-236. https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/42889
Yıldırım, H. A., & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (9. b.). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
ysk.gov.tr. (2020). 27. dönem milletvekili seçimleri. Ankara: Yüksek Seçim Kurulu.