Süleyman Demirel Üniversitesi TIP FAKÜLTESİ DERGİSİ: 2007 Aralık; 14(4) Redüksiyon sonrası rezidüel angulasyonun görüldüğü çocuk ön kol çift kırıklarında tedavi sonuçları Osman Gazi Aksoy Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fak. Ortopedi Ve Travmatoloji AD, Isparta Özet Çocuk önkol diafiz kırıklarında, kabul edilebilir açılanma derecesini belirlemek amacıyla, Eylül 1995 ile Aralık 2003 tarihleri arasında hastanemizde önkol çift kırık nedeniyle konservatif olarak tedavi edilen ve redüksiyon sonrası 5º rezidüel açılanması olan 98 çocuğun kayıtları retrospektif olarak incelendi. Ortalama takip süresi 23.3 ay, yaş ortalaması 8.1 yıl idi. Redüksiyon öncesi yan grafilerde ortalama açılanma 16.6º, redüksiyon sonrası 6.8ºye düştü. Alçı tedavisi sırasında ortalama 1.5º redüksiyon kaybı görüldü. Son kontrolde ise ortalama açılanma 3.1º olarak bulundu. Geç dönemde hiçbir hastada belirgin bir hareket kısıtlılığı saptanmadı ve refraktür, nonunion, psödoartroz ve enfeksiyon gibi ciddi komplikasyonlar gözlenmedi. Buna göre, geç dönemde rezidüel açılanmada %54 kadar düzelebildiği ve çoğu açılanmaların geç dönemde 10ºnin altına gerilediği gözlendi. Ayrıca, 10º civarında kalan angulasyonlarda belirgin fonksiyonel kayıp gözlenmedi. Sonuç olarak, uyguladığımız konservatif tedavi metodunun başarılı ve komplikasyonların az olduğu, ayrıca 20º civarındaki açılanmaların geç dönemde önemli ölçüde düzeldiği ve nadiren hareket kısıtlılığına yol açtıkları yargısına varıldı. Anahtar Kelimeler: Çocuk, ön kol kırığı, konservatif tedavi, sonuçlar. Abstract Treatment results of pediatric both-bone fractures of the forearm with residual angulation after reduction. The case reports of 98 children who had sustained a both-bone diaphyseal forearm fracture with a residual angulation of more than 5º after reduction and were treated conservatively at our hospital between September 1995 and December 2003 were investigated retrospectively. The mean follow-up period was 23.3 months, and the average age of the patients was 8.1 years. Mean angulation degree before reduction was 16.6º, that reduced to 6.8º after reduction. The amount of angulation increased in average 1.5º, and the residual angulation decreased to 3.1 at the last clinical evaluation. There was no significant restriction of movement, and no severe complication such as refracture, nonunion, pseudoarthrosis, or infection occurred. A mean amount of 54% correction of residual angulation was achieved, and most angulations reduced below 10º at final follow-up. In addition, angulations about 10º does not caused clinically significant loss of motion. Finally, our conservative treatment method seems to be effective and complications are rare. Furthermore, angulations of about 20º can be corrected at late follow-up, and rarely lead to loss of movement. Key Words: Child, forearm fracture, conservative treatment, results.