Hz Muhammed’in, yaşamlarında cennetle müjdelediği belirli sayıdaki kişilerin varlığına atıfta bulunan on müjdelenmiş inancının delilleri yönünden incelenmesi, bu inancın yapısını çözümlemede en önemli etkendir. Bir inancın dinsel inanç olabilmesi için kutsal kabul edilen kitaba dayanması zorunludur. Akıl ise, kelamı anlamda ve maksadını belirlemede rol oynamaktadır. Nakli delillerin doğruluğu veya anlamı öznel olduğundan, bir kimse veya fırkanın inancına temel oluşturacak biçimde yorumlanabilmektedir. Yaşamlarında cennetle müjdelenmiş on kişinin varlığı inancının, Kur’an’dan delilleri mevcut değildir. Tarihsel süreçte, bir inancın nakli delilinin kitapta bulunmaması durumunda, bu türden bir delil olarak çeşitli hadisler üretilmiştir. İşte, on müjdelenmiş inancının durumu budur. Bu inanç hakkında yapılan araştırmalar, bu inancı ortaya çıkaran sosyal ve siyasal yapıyı çözümlememektedir. Bu sosyal ve siyasal amaçlar çözümlenmeden bu inanç için delil olarak sunulan hadislerin doğru kabul edilmesi durumunda da, bu inancın oluştuğu dönemden farklı bir sonuca ulaşmak mümkün olmamaktadır. Bu makalede amaç, bu inancın İslam öncesi kültürlerdeki temellerini araştırmak olmadığından, sadece Müslüman geleneğindeki oluşum ve gelişimi incelenmiştir.