Dervişlere has kıyafetlerden olan tâç, şeyhler tarafından her tarikatın mensuplarına kendine mahsus merasimle giydirilirdi. Tıpkı hırka gibi, maksat iyi huyların müride intikali idi. Muhtelif terklerden yapılan taçlar aynı zamanda muhtelif renk ve şekillerde amamelerle sarılırdı. Makalemize konu olan Mehmed Rif’at Efendi’nin risâlesi de Kādirî taçlarını konu almakta olup tâçların ortaya çıkışı ve çeşitleri hakkında bilgiler içermektedir. Hemen hemen bütün tâçnâmelerin ortak konusunu oluşturan mevzular söz konusu risâlede de işlenmiştir. Müellif, Hakikat âleminde tâcın ilk önce kimlerin kullandığını, terklerinin sayısı ve çuha renkleri hakkında bilgiler verdikten sonra herbir terkin farklı bir şeye işaret edip değişik tarikatlarda kullanımlarını anlatır. Bunun yanında pul veya gül tabir olunan tarikat mührü hakkında da bilgi verilirken, mühürlerin çeşitlerinden ve onların neye işaret ettiklerinden söz etmiştir.Yaptığımız araştırmalarda müellif hakkında maalesef yeterince bilgiye ulaşamadık. Ancak gerek yazdığı gerek istinsah ettiği ya da tercemesini yaptığı pek çok eseri kütüphanelerde bulunan Mehmed Rif’at Efendi bir hizmet adamı olarak karşımıza çıkmaktadır. Çalışmanın sonunda mukayese ettiğimiz iki nüshanın tam metni verilmiştir.