F. Schiller’in Sanat Felsefesinde Oyun, Özgürlük ve Güzellik İlişkisi

Schiller, sanatı bir oyun olarak tasarımlarken bu oyunun özgür bir şekilde oynandığını belirtmektedir. İnsan oyun oynayarak yani, bir bakıma sanatı icra ederek özgür olurken bu sayede güzelliğe ulaşabilmektedir. Çünkü ona göre güzellik, özgürlüğün bir yansıması ya da görünümü olmak durumundadır. Ancak ne akılsallığa işaret eden biçim dürtüsü ne de duyusallığa işaret eden duyu dürtüsü tek başına kişiyi özgürleştirmekten uzaktır. Bu nedenle insanın özgür olabilmesi, her iki dürtünün orta noktası olarak düşünülen ve bir denge unsuru olarak görülen oyun dürtüsü ile olanaklıdır. Böylece oyun dürtüsü, gerçek anlamda özgür sanatı ortaya çıkarırken aynı zamanda insanın estetik bir karakter kazanmasına ve güzelliğin elde edilmesine olanak sağlamış olmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Schiller, sanat felsefesi, oyun, güzellik

PDF

___

Eagleton, T. (2010). Schiller ve Hegemonya (çev. Hakkı Hünler). Terry Eagleton (Yaz.). Estetiğin İdeolojisi (çev. Bülent Gözkân vd.). İstanbul: Doruk Yayınları, s. 145- 166.
Göçmen, D. (2020). ‘İnsanın Estetik Eğitimi Üzerine Mektuplar’ ve Ahlaklı Bir Uygarlık Arayışı. Friedrich Schiller (Yazar). İnsanın Estetik Eğitimi Üzerine (çev. Gürsel Aytaç). Birinci Baskı. Ankara: Fol Kitap, s. 147-165.
Güçlü, A., Uzun, E., Uzun, S. ve Yolsal, Ü. H. (2008). Felsefe Sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
Hein, H. (1968). “Play as an Aesthetic Concept”, The Journal of Aesthetics and Art Criticism, 27 (1), 67-71.
Nahm, M. C. (1942). “Some Aspects of the Play-Theory of Art”, The Journal of Philosophy, 39 (6), 148-160.
Schiller, F. (2003). ‘Kallias or Concerning Beauty: Letters to Gottfried Körner’ (1793) (Trans. Stefan Bird-Pollan). J. M. Bernstein (Editor). Classic and Romantic German Aesthetics. Second Edition. New York: Cambridge University Press, p. 145-183.
Schiller, F. (2008a). Zarafet ve Saygınlık Üzerine (çev. Gürsel Aytaç). Gürsel Aytaç (Haz. ve Çev.). Schiller. Birinci Baskı. Ankara: Doğu Batı Yayınları, s. 132-172.
Schiller, F. (2008b). Schiller Diyor Ki (çev. Gürsel Aytaç). Gürsel Aytaç (Haz ve Çev.). Schiller. Birinci Baskı. Ankara: Doğu Batı Yayınları, s. 231-240.
Schiller, F. (2010). Yücelik Üzerine (çev. Ahmet Aydoğan). Friedrich Schiller (Yazar). Bir Eğitim Ülküsü Olarak Ruh Yüceliği (çev. Ahmet Aydoğan). Birinci Baskı. İstanbul: Say Yayınları, s. 39-62.
Schiller, F. (2020). İnsanın Estetik Eğitimi Üzerine (çev. Gürsel Aytaç). Ankara: Fol Kitap.
Timuçin, A. (2013). Estetik Bakış. İstanbul: Bulut Yayınları.
Trifonova, T. (2010). Schiller’in Estetik Eğitiminde Estetiğin Ahlaki Evriminde Yüceliğin Yeri (çev. Ahmet Aydoğan). Friedrich Schiller (Yazar). Bir Eğitim Ülküsü Olarak Ruh Yüceliği (çev. Ahmet Aydoğan). Birinci Baskı. İstanbul: Say Yayınları, s. 63-120.
Yazıcı, A. (2010). “Schiller’de Özgürlük Olarak Estetik”, Felsefelogos, 13 (38), 169- 180.
Yıldız Turan, E. (2019). “Schiller: Sanatın Oyunda Özgürlük Olarak Yansıması”, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23 (2): 505-513.